Eyjablaðið - 03.07.1927, Qupperneq 2

ETJABLAÐIÐ
Til minnis
Bæjaríógetasknfstofiir ei opin alla
virka daga írá kl. 1—3. e. m. og
rá 5V,—61/* e. m.
Bæjaistjóraskrifstofan alla virka
daga frá kl. 1—2 e. m. og frá
kl. 6—7 e. m.
Bæjargjaldkerinn við á sama tíma.
Pósthúsið frá kl. 10—12 f. m og
l—6 e. m.
Bókasafnið:
Útlán: Sunnud. frá kl. 91/*—llVa
e. m.
Yiðtalstími hjeraðslæknis: Virka
daga frá kl. 1 — 3 og 5 — 7 e. m.
Sunnud. 11—12 f. m. og 1—2 e. m.
Páll V. G. Kolka virka daga frá
kl. 121/*—2 og 7—8 e. h.
Sunnudaga 3—4 e. h.
Leifur Sigfússon tannlæknir frá kl.
10—llVa f- °g lVa—3Vae-m-
a'la virka daga.
Útbú íslandsbanka: Alla virka
daga frá kl. 11 — r2 f. m. og 1—3
e. m.
jarðnesku fjötra. Æptu þoir marg
ir hverjir og vildu engum sönsum
taka. „Út með hann!“, „Þetta er
ekki satt!“, „Sloptu mjer!“. Þess
ar og því líkar stunur stigu frá
brjóstum hinna áhugasömustu með
al „þessarar t,egundar“ áheyrenda.
„Hjálpir" þeirra ágætu leiðtoga
eru þegar það miklar, að eigi verða
þær á annan hátt betur endurgoldn
ar, eins eig nú er högum háttað.
Þá er klukkustund var liðin frá
þvr að Björn hóf ræðu sína, tók
hann sjer málhvíld, en fyrverandi
þingmaður kjördæmisins, eðá þing
inannsefní (urðu þegar um það nokkr
ar deilur hvort svo væri eður eigi)
tók þá orðið. Var hann i upphafl
stiltur vel og sýnilega þjálfaður af
þinghelginni. Undu fundarmenn
þeirri spekt illa og heimtuðu, að
hann hefði hærra. Pandi þá Jóhann
bi jóstið, lygndi aftur augum og lauk
þeim upp aftur sindrándi af íhalds
legum innblæstri. Glurndi nú rödd
hans hátt um bekki, en bjarmann
af kaupfjelagsstjórunum í baksýn
lagði um feitt og gljáandi andlit
hans eins og geyslabaugur um Mar-
íudýrling. Varð þá hljótt en hát.t-
virtir kjósendur umluðu ánægjulega
enda vissu þeir engir til, að Jó
haíin hefði nokkru sinni logíð eða
á nokkuru hátt þá prettað eður
gabbað í þingmeusku eður kaup
mensku. Talaði Jóhann marga
hluti uppbyggilega og verða fair
þeirra hjer aíteraðir. Minnumst vjer
sjerstaklega, að hann kvað B. B.
lítið þýða að segja þessari tegund
áheyrenda hitt og þetta, því að
Jóharm þekti sitt fólk. Sagði hann
meða! annars að íhaidsmenn hefðu
hjálpað fátækum fjölskýldum í Við
ey með því að Kárafjelaginu (auð
mannafjelag) var eftirgefinn veð
rjettur til Islandsbanka sem var
einskis virði. Engir íhaldsmenn
sögðu þetta lygi og jótruðu ánægð
ir yflr þessu og þvíumlíku audlegu
fóðri, sem þingmannsefnið, eða
þingmaðurin útdeildi meðal sinnar
tegundar.
Tók þá orðið Sigurður Sigurðs-
son, lyfsali. Fundurinn, sem til
þessa hafði verið þingmálafundur,
tók þegar í upphafl ræðu hans
nýja stefnu og snjerist upp í
„Óðins“ málafund.
Bölvaði hann Alþýðublaðinu hátt
og sló í borðið. „0, kempan, o,
hetjanl", hrópaði Sigurður ogstundi
af vígamóði. Hugsuðu þá margir
fundarmanna til liðinna þingmála-
funda þegar Ólafur Friðriksson var
til andsvara, og brostu í kampinn
að hreystiyrðum Sigurðar. Seinna
sagði Sigurður uin Hjeðinn Valdi-
marssen : „0, hetjan, o, kempan“,
og sló þá svo í borðið, að 3 vatns
glös og 2 vatnsflöskur, sem á borð
inu stóðu og gláptu á ræðumann
eins og siðprúðir íhaldskjósendur,
biugðri á leik og tóku sjer polka-
sveiflu til almennrar gleði öðrum
áheyrendum. Var þá klappað raik-
ið um sal allan, en eigi mátti
greina, hvort klappað var fyrir kar
ðflunum eða Sigurði, því hvort-
tveggjum tókst vel upp. Hafði Sig.
urður, meðan hann var á senunni,
útgeflð tillögu til fundarsamþykt
ar þess efnis, að hann skoraði á
Björn Blöndal að taka framboð
sitt aftur.
Margir voru þeirrar skoðunar,
er tillaga þessi kom fram, að Sig
urður treysti ekki Jóhanni á móti
Birni, og væri þetta því gott ráð
til þess að sleppa með hægu móti
frá ðjlu stappi. Sást brátt að svo
var, því ihaldsmenn aðhyltust til-
löguna og Jóhann virtist ekkert
vera á móti henni, líklega samin
með hans vitund og samþykki, svo
að tillagan náði samþykki fundar-
ins.
Var nú mikið rætt um „Óðins“-
inal og lýsti hvor frambjóðandi
annan ósannindamann, enda var
Það óhætt því málið var i salti
og ódæmt.
Þá er útrætt var um þingmál
og „Óðins“mál, hófst hinn þriðjí
og siðasti þáttur fundarins er nefna
mætti
Tilkynning.
Hjer með tilkynnist kaupendum Alþýðublaðsins og Vikuútgáfu
Alþýðublaðsins, að afgreiðslumaður þeirra er nú og verður framvegis
Sigurður Guðmundsson
Skólaveg 32 (niðri).
Eru kar.pendur þessara blaða beðnir að snúa sjer til hans með
borgun og alt er snertir afgreiðslu þeirra hjer.
Grínmál.
Hafði Gunnar Ólafsson konsúll
forustuna á því sviði. Taldi hann
aJt einn heljannikinn misskiJn
ing og þó sjerstaklega komu Bjöms
Blöndals hingað. Ef til vil! hefir
Gunnar sjálfur misskilið misskiln-
ing Björns, því þegar Björn greip
frammí fyrir honum og spurði
hvort að 55 aura tímakaup gæti
ekki líka verið sprottið af mis-
skilning, áttaði Gunnar sig og sett-
ist niður með nokkrum eftirþanka.
Spratt þá fram hinn víðfrægi
grínisti Kr. Li'nnet, bæjarfógeti.
Kom hann mönnum fljótt í gott
skap er hann tók að lýsa mann-
kostum Jóhanns þingmanns (eða
þingmannsefnis). — Ávítaði hann
Eyjablaðið (i gríni) fyrir að það
hefði ekki virt Jóhann þess að
skamma hann, uema fytir það,
hvað vel hann væri kristinn!!!
Ljet hann svo sem hann væri
mjög hneýkslaður yflr því, að Ebl.
hefði kallað þá sem fylgdu Jóhanni
„íhaldshyski*. Tökst honum sá
grínleikur framar vonum, en skemdi
þó leik sinn með nokkru, er hann
eignaði öðruin fundaiskrifaranum,
ísleifi, grinið.
Er Linnot hafði fcilt sjer aftur,
gekk fram á senuna Jón Jónsson
í Hlíð. Stakk hann þumalfingrum
undir vestiaboðanga,-að hætti Jóns
Sigurðssonar. Að öðru leyti var
hann ekki beinlínis líkur honum.
"'ekk ræða hans öll út a fjármál
in, þ. e. a. s. fjávkláðamálin. Skaut
sá er næstur-mjer sat, því að mjer
að þarna myndi Jóni óhætt, því
að hann hefði r-eynsluna frá þvi
að hann gætti svaitra sauða í
kornhúsum Brydes.
Loks stóð upp fundarstjóri og
greip orðið. Sagði að sjer likaði
illa við Hjeðinn Yaldimarsson en
vei við Jóhann á „Þór“, þótt hvor
ugur væri í kjöri, og bað menn
að samþykkja fyrir sig tillögu í
þessa átt. „Þetta er gott“, sagði
Jóhann þingmaður eða þingmanns
efni. Fóru svo leikar, að þessi til-
laga var samþykt. Nokkrir sátu
■*#*■#*■##■**■**■##■**#■
■ I
| ^íark'a maéurinn |
* Akureyri ■
J Blað norðlenska verkalýðsins. S
FJytur fræðandi og vekjandi #
greinar um verklýðshreyfingu. #
Gcrist áskrifcudur ! ■
■***■*#■#*■**■**■#*■#**■
þó hjá og greiddu ekki atkvæði,
helir þeim sjáJfsagt, hvorugur þótt
góður, enda voru báðir íjarver-
andi.
Spurningarmerkið.
Skrítlur.
Vitmaii er ekki byrjuð. Nokkrir
verkamenn stóðu undir pakkhús
inu og skeggræddu um stjóin
mál og verkalýðshreyfingu nú á
tímum.
Burgeis nokkur sem var nær
staddur, með staf í hendi, ilmandi
vindil og dýr flngurgull, heyrði á
tal þeirra og blandaði sjer í uin
ræðurnar.
— Að hugsa sjer þjóðfjelag án
auðmanna, er hreinasti barna-
skapur, eða bætti hann við, —
geMð þið hugsað yður lifandi
líkaina án heila og hjarta?
— Nei* svaraði Kalli i Vegg
— en bandormalaus ætti maður
að geta þriflst.
—x—
Ökumaðuiinn:
— Jeg hefl nú samfleitt í 6
vikur ekið lækninum til ykkar
hjerna, til hvers er hans vitjað ?
Vinnumaðurinn:
— Það er húsmóðurin, hún
getur aldrei á heilli sjer tekið
nema þegar hún er veik.