Samtíðin - 01.07.1934, Blaðsíða 21

S AMTÍÐIN
SKÓLASÝNINGIN
Fyrsta íslenska alm
Það var ánægjulegt að koma í
Austurbæjarskólann og sjá handa-
vinnusýninguna þar. Hún bar voft
um að mikil tjreyting hefir orðið
til bóta á kensluháttum í skólun-
um síðustu árin. Þululærdómur-
inn er á förum, en í stað lians
leknar upp kensluaðferðir sem
meira eru við hæfi barnanna. —
Barnið blýtur að hafa meira gam-
an af því að teikna landabréf í
vinnubók sina, merkja á það borg-
ir og lita ýmsum litum eftir hæð
og gróðri, heldur en að læra fjölda
borganafna utanað. Eins hlýtur
bygging líkamans eða útlit dýrs að
vera barni minnisstæðara þegar
það hefir teiknað myndir af þvi á
pappír. Slik vinnubrögð við nám
eru skemtilegri, gagnlegri og
hljóta að vera meira þroskandi en
eilífur þululærdómur.
Börnin eru nú látin gera ýmsa
þarfa hluti, sem komið geta þeim
að gagni í daglega lífinu eða við
leiki. Það er einmitt nauðsynlegt.
enna skólasýningin.
Anægja barnsins yfir því að gera
hlutinn verður þá miklu meiri.
Það er ein mesta gleði barns, þegar
það finnur að það getur gert eitt-
hvert gagn eins og fullorðna
fólldð.
Samtímis var dönsk og sænsk
skólasýning í Austurbæjarskólan-
um. Þegar þær eru bornar saman
við íslensku sýninguna, kemur þó
glögt í ljós hve islensku skólarnir
yfirleitt standa þeim erlendu enn-
])á að baki í smekkvísi (t. d. í lita-
samsetningu) og vandvirkni. Það
er heldur ekki hægt að ætlast
til að skólahandavinna hér, þar
sem liún er tiltölulega ný, standi
jafnfætis útlendri skólahanda-
vinnu, sem befir margra ára
þroskaferil að baki sér.
Án efa hefir sýning þessi orðið
til mikils gagns, hún hefir bent
fólki á gildi handavinnunnar og
verið bvatning til þess að keppa
eftir betri árangri. Þá mun líka
takmarki sýningarinnar náð.
Gl. R.
séu þungar þrautir á allan al-
menning til augnagamans fyrir
fáeina sérvitringa — sem aldrei
munu þó verða sammála um sér-
visku sína, og þess vegna aldrei
hafa af henni nema raun og erg-
elsi hvort sem er?
17