Samtíðin - 01.08.1934, Blaðsíða 21

S AMTÍÐIN
mennirnir Corbett og Tunney,
hlauparamir Homer Baker, Duf-
fy, Wykoff og Orton, íþrótta-
frömuðurinn Maxick og ótal
margir fleiri heimsfrægir í-
þróttamenn voru mjög heilsu-
veilir unglingar og hálfgerðir
afturkreistingar og eiga íþrótta-
iðkunum sínum svo að segja lif
sitt að launa. — Það eru orðnir
margir, „ljótu andarungamir“,
sem íþróttirnar hafa umskapað
og kent flugið. — Auðvitað var
þjálfun þeirra frá öndverðu háð
eftirliti góðra lækna og meðvit-
und sjálfra þeirra um það, að
þeir stunduðu íþróttimar sér til
heilsubótar, en ekki til þess að
etja kapps við fullfríska menn.
En áður en þeir vissu, voru þeir
búnir að fá fulla heilsu og orðnir
svo þroskaðir af íþróttaiðkunum
sínum, að þeir gátu haldið hlut
sínum fyrir jafnöldrunum. Og þá
tók við nýtt tímabil á íþrótta-
braut þeirra. Nú var því mark-
miði náð, sem þeir höfðu sett sér
í öndverðu, fullur bati á líkams-
kvilla þeirra, nú nægði það mark-
mið þeim ekki lengur og þá skap-
aðist það markmið, sem allir
sannir íþróttamenn keppa að:
fullkonmun í þeirri íþrótt, sem
þeir hafa helgað sig. En þá er
komið inn á kappleikabrautina,
því kappleikurinn er óhjákvæmi-
legur liður í sókninni til íþrótta-
legrar og líkamlegrar fullkomn-
unar. Og eins og íþróttaiðkunum
er nú liáttað, er enginn annar
þroskamælikvarði á því sviði en
afrekið sjálft, miðað við tíma og
vegalengd, eða keppinautana.
Þessir menn, sem hér er minst
á, lögðu hinn heillavænlegasta
grundvöll að brautargengi sínu á
vettvangi íþróttanna, með því, ef
svo mætti segja, að byggja upp
líkama sinn frá grunni eftir
þjálfunarreglum við þeirra hæfi.
Við þetta öðluðust þeir staðgóða
þekkingu á íþróttunum og hvað
við þá sjálfa átti í því efni, um
leið og þeir lögðu grundvöllinn að
líkamsþroska sínum, — en fátt
er íþróttamanninum nauðsyn-
legra en að þekkja sjálfan sig
með tilliti til íþróttar sinnai’.
Þessi leið er mjög lærdómsrík
þeim, er hana þurfa að fara og
fáir öðlast ef til vill dýpri skiln-
ing á gagnsemi íþróttaiðkana en
þeir. En enginn fer hana óneydd-
ur. Og þó er þeim manni, er fulla
heilsu hefir, nauðsynlegt að haga
undirbúning sínum að ýmsu leyti
líkt. Fáir eru svo vel gerðir frá
náttúrunnar hendi, eða hafa
fengið svo líkamlega þroskandi
uppeldi, að þeir geti gengið til
kappleiks án rækilegs undirbún-
ings. Enda er það undirbúning-
urinn, sem er aðalatriðið. Það er
ekki hægt að ætlast til þess, að
fullfrískur maður fari eins hægt
og varlega að undh'búningi sín-
um, eins og sá, sem veiklaður er,
og verður að setja sér það mark-
mið fyrst, að ná fullri heilsu.
i Verður aðdragandinn því venju-
19