Samtíðin - 01.10.1934, Blaðsíða 8

S AMTÍÐIN
fylgt, og hve mörgum á hinn
bóginn hefir ekki verið fram-
fylgt. Franska stjórnin hlýtur
fyr eða síðar að sannfærast um,
að friðarsanmingarnir eru háðir
lögmáli breytinganna, eins og ann.
að, og það skynsamlegasta til
þess að vernda samningana frá
því að fara alveg út um þúfur, er
að láta þá breytast smátt og
smátt eftir kröfum tímans.
Þær þjóðir, sem óánægðar eru
með friðarsamningana, eru ekki
sammála um leiðirnar út úr
vandræðunum. Þar til Nazistar
komust til valda í Þýskalandi
var helsta áhugamál Þjóðverja,
að fá Danzigdeiluna leysta. Nú
er deila þessi, með samkomulagi
milli Þýskalands og Póllands,
lögð á hilluna um næstu 10 ár.
Á vesturvígstöðvunum hafa
einnig orðið breytingar. Hitler
hefir afsalað sér Alsace-Lorra-
ine, og þjóðaratkvæði á að skera
úr um til hverra Saarhéraðið
eigi að heyra. Atkvæðagreiðslan
fer fram í janúar í vetur. Málefni
Austurríkis eru fyrst og fremst
sérmál Austurríkis, en þar næst
eru þau málefni allrar Evrópu.
— Austurríki er sjélfstætt og á
að vera það.
Tilraunir þýskra stjórnmála-
mánna til þess að ná áhrifum í
Austurlöndum, eru búnar að vera
og gleymast. Ritum Hugenbergs
hefir verið afneitað, og þar að
auki er Rússland altaf að verða
öflugra og öflugra herveldi, sem
6
ekki er gott að komast í tæri við.
Það ríki, sem nfesta ástæðu
hefir til þess að kvarta og krefj-
ast endurskoðunar, er Ungverja-
land, og Ítalía hefir, fyrir hönd
Ungverjalands, krafist réttlæt-
ingar. Krafa ítalíu er, auk þess
að vera bygð á þj óðernistilfinn-
ingu, borin fram af réttlætis. og
friðarþrá. Þríveldasamningurinn
hefir eyðilagt Ungverjaland og
það getur aldrei viðurkent slíkan
samning. Mín skoðun er, að það
verði aldrei friður í Dónárlönd-
unum, meðan núverandi ástand
ríkir. Aðeins stutt vopnahlé.
Erfiðasta viðfangsefnið í
stjórnmálunum í Evrópu er því
eins og nú standa sakir: að finna
miðlunarleið á milli þeirra, sem
vilja halda friðarsamningunum ó-
breyttum og þeirra, sem vilja fá
þeim breytt. Síðan árið 1918 hef-
ir þetta verið erfiðasta viðfangs-
efnið í evrópiskum stjórnmálum,
og friðarsamningarnir munu alt-
af verða í vegi fyrir góðu sam-
komulagi í Evrópu þar til þeim
er breytt. Hróp sigui’vegaranna
nægja ekki til þess að kæfa nið-
ur andmæli þeirra sigruðu.
Það er samskonar jafnvægis-
pólitík, sem fylgt hefir verið í
þessum málum, bæði í Róm og
London. En það er erfitt að
koma nokkru jafnvægi á þar sem
við margskonar gagnstæða hags-
muni er að etja og allmikils bit-
urleika verður vart meðal and-
stæðinganna. En það eina sem