Samtíðin - 01.10.1934, Blaðsíða 15

SAMTÍÐIN
muni að telja það alt upp, svona
í einum hasti. Ég hefi t. d. hugs-
að mér að leggja nýjan veg fram
á Nesið.
Nýjan veg? Er það alveg
nauðsynlegt ?
Já, það er alveg óumflýjanlegt.
Gamli vegurinn gerir ekki meira
en klára þá umferð sem nú er.
Samgöngumar verða að vera í
lagi, ef svona fyrirt æki á að
geta gengið, það er hreint og
beint lífsskilyrði, já, hvort það
er!
Þú munt ætla að flytja gullið
til Reykjavíkur?
Gefur að skilja. Og þaðan til
útlanda með Eimskip, taktu eftir
því, með Eimskip. Það verðurðu
að setja í lögin, blessaður
gleymdu því ekki. Ég ætti nú
ekki annað eftir en fara að nota
önnur skip.
Og þetta verður að vera traust-
ur vegur?
Gettu nærri, gullið sem er eins
þungt og blý. — Reglulega traust-
ur vegur og malbikaður.
Ertu að hugsa um þessa nýju
aðferð hans Jóns Gunnarssonar,
að nota blágrýti?
Ekki er ég nú alveg ráðinn í
því. Þú skalt ekki setja það í
lögin strax. — Nýju aðferð, seg-
irðu. Nokkuð svo ný. Ég man
eftir að þeir voru að þrátta um
þetta í Ameríku, þegar ég var
þar. Þeir héldu því fram._sumir,
að grásteinninn væri all right.
Og hverskonar bíla ætlarðu að
nota?
Það kemur nú ekki svo mikið
an upp á. Það er um svo marga
að ræða, Ford, Stútabeykir,
Skrefólétt, Lúxus, Boddí og hvað
þeir nú heita allir saman. Ég er
nú á því að Lúxus sé sterkastur.
En hann er andskoti dýr. —
Maður sér nú til.
Það verður búbót fyrir verka-
mennina þetta fyrirtæki. Þú
borgar náttúrlega hátt kaup?
Ja-á. Jú, jú, það verður maðui'
að gera. En mjög hátt má það
samt ekki vera, þá kunna verka-
mennirnir sér ekkert hóf. En vit-
anlega verður maður ekki undir
Dagsbmnartaxta. Ég veit satt að
segja ekki, hvort við ættum að
setja nokkuð i lögin um það. Ég
hefi annars hugsað mér að borga
kaupið að hálfu í hlutabréfum.
Heldurðu að verkamennimir
gangi inn á það?
Gangi inn á það! Þó það væri
nú. Þetta verður þá um leið eins-
konar sparisjóður fyrir verka-
lýðinn, — einskonar kúrsus í
sparnaði. Ég skal segja þér það,
að það er ekki holt fyrir verka-
mennina að eyða hverjum eyri
um leið og þeir fá útborgað. Og
svo þessi helmingur, sem ég
borga út, hann borga ég auðvit-
að í gullú gáðu að því. Ætli það
sé ekki einhver munur í hverjir
borgað er. Og svo er heldur eklti
vit í því, að ganga inn á allar
kröfur verkamannanna, hvað vit-
13