Samtíðin - 01.10.1934, Blaðsíða 19

fSLENSK FORNRIT V.
LAXDÆLA SAGA
Af fyrstu bókinni, sem Forn-
ritaútgáfan lét frá sér fara, mátti
ráða, að útgáfan í heild yrði
mérkisviðburður í sögu bókmenta
þjóðarinnar. En af annari bók-
inni, Laxdælasögu og þáttum, má
ráða, að útgáfa hverrar bókar
muni a. m. k. verða nokkur bók-
mentaviðburður. Það hefir nú
tekist, að færa bæði Egilssögu og
Laxdælasögu í þau klæði, sem
mundu hæí'a í hverjum viðhafn-
arsal menningarþjóðar og eru
hó eigi með neinum yfirlætisblæ.
Útgáfa þessara sagna er á allan
hátt einstaklega fögur, hvemig
sem hún er skoðuð. Ytri frágang-
ur er ágætur, glöggir formálav
um aldur, höfunda og handrit, og
skýringar á texta, þar sem
þess er þörf.
Formáli Einars ól. Sveinssonav
er prýðilegt rit. Hann er mjög á-
nægjuleg framför frá riti höf.
um Njálu. Sérstaklega góður er
þátturinn um tímatalið. Þar hef-
ir tekist að greiða úr efni, sem
áður þótti flókið, á þann hátt, að
ekkert virðist flókið lengur. Um
leið er varpað ljósi yfir, hvemig
tímatalið hefir til orðið í okkar
fornu sögum. Stórviðburðimir í
sögu okkar og sögu Noregs eru
vörður, sem reynt er að fylgja
gegnum myrkur löngu liðins
tíma. í Laxdælu er tímatalið að-
allega miðað við fall ólafs
Tryggvasonar og Ólafs helga.
Aðrar merkjavörður í Laxdælu
og öðrum íslendingasögum eru
Upphaf íslands bygðar, setning
alþingis, kristnitakan.
Einar Ól. Sveinsson er ekki 1
vafa um, að Laxdæla er lélegt
sagnfræðirit, en góður skáldskap-
ur. Og eflaust er það rétt í höfuð-
atriðum. Þess er engin von, að
saga, sem hefir fallið um farvegi
17