Samtíðin - 01.11.1934, Blaðsíða 6

S AMTÍÐIN
landaríkjanna, og er það í sjálfu
sér eftirtakanlegt upp á undir-
stöðurnar undir norrænni sam-
vinnu, því að Finnar eru alls ekki
af sama kynstofni og Norður-
landabúar. Þeir eru af kynstofni
þeim, sem kallaður er finsk-
úgriskur og er af mongólskum upp-
runa, en það eru ekki nema 10
af hundraði þar í landi, sem; eru
Svíar að þjóðemi, eða 341 þúsund
af 3 miljónum 469 þúsundum. öll
sú samvinna, sem er með Norð-
urlandaríkjunum nær jafnt til
Finna sem annara Norðurlanda-
þjóða, og það er full sönnun þess,
að hin norræna samvinna byggist
alls ekki á þj óðafrændsemi eða
málskyldleika. Það sýnir og til
fullnustu, að pólitísk samvinna
Norðurlandaþjóðanna verður aö
byggjast á sameiginlegum hags-
munum, en ekki á meira eða
minna óglöggri frændsemiskend.
Þó að Norðurlandaríkin liggi
svo að kalla hvert ofan í öðru, þá
er landslag þeirra, viðskiptahags-
munir og söguleg og stjómmála-
leg þróun harla ólík, og jafnvel
að sumu leyti gersamlega and-
stæð. Það þurfti því allríkar
ástæður til þess að stjómmála-
samvinna gæti tekist með þeim.
Skömmu fyrir miðja öldina, sem
leið, hófst hreyfing, sem kölluð
var Norðurlandastefnan — Skan-
dinavisminn — og var hún í
fyrstu bókmenta- og menningar-
stefna, en þegar uppreisnin varð
í hertogadæmunum dönsku, Slés-
vík og Holsetalandi, 1848—50 tók
hún á sig nokkurn pólitískan blæ,
og höfðu Danir í bili allmikinn
l.ag af. Eftir að bakfiskurinn var
bitinn úr Dönum í ófriðnum við
Prússa og Austurríkismenn 1864,
en í þeim ófriði tóku þátt all-
margir sjálfboðaliðar af Norður-
löndum, þá lognaðist sú hreyfing
út af með öllu, og hafði þó komið
Hindgavl
höll
Norræna
félagsins
4