Samtíðin - 01.11.1934, Blaðsíða 12

sögu og móðurmáli. Auk þess j
nafa verið settar nefndir til þess 1
að athuga kenslubækur landanna
í sögu, hvort þar sé ekki hallað
réttu máli og á einhverjar þjóðr
irnar, og hefir árangur orðið mik-
ill af því starfi, og sögukenslu-
bækur færðar í sanngjarnara
horf. Það hafa verið haldin mjög
mörg kenslumót fyrir unga versl-
unarmenn og mjólkurbúamenn.
Það hafa verið haldnar samkom-
ur fyrir skólabörn og menta-
skólanemendur, og það hefir verið
stofnað til ferða um löndin. Það
hafa hvert árið eftir annað ver-
ið haldnir almennir norrænir
fundir hér og hvar á Norður-
löndum, og stundum fleiri en einn
á ári. Það hefir verið stofnað til
gagnkvæmra skólaheimsókna, og
fóru íslensk skólaböm til Noregs
í fyrra. Það hefir verið staðið
fyiúr stúdentaskiftum og há-
skólakennaraskiftum, og það hef-
ir á vixl verið haldið uppi fastri
kenslu í hinum einstöku Norður-
landamálum við háskóla land-
anna, sumpart eingöngu fyrir
fé Norræna félagsins, sumpart
með ríkisstyrk. Það hafa verið
haldin fjölmörg norræn blaða-
mannamót; var eitt þeirra í
Osló á þessu sumri, og tóku
þrír Islendingar þátt í því. Við
þau mót hefir verið lögð sérstök
rækt af félagsins hálfu. Um við-
skiptalífið hefir verið haldið uppi
fyrirlestrum af sérfræðingum og
mikilsháttar viðskiptamönnum,
10
og það hefir verið gefin út mikil
bók, sem heitir „Atvinnuhandbók
Norðurlanda"; fjallar hún um
skipulag atvinnumála í Dan-
mörku, Noregi, Svíþjóð og á Is-
landi. Félögin norrænu hafa og
reynt að beina ferðamanna-
straumi milli landanna, og reynt
að létta undir slíkum ferðum
eftir mætti. Ennfremur hafa fé-
lögin beitt sér fyrir þeirri sam-
vinnu norrænu ríkjanna um laga-
setningu, sem þegar hefir verið
minst á. Loks halda félögin í
stóru löndunum uppi miklum
skrifstofum og mannmörgum,
hvert í sinni höfuðborg, til þess
að annast störfin.
Norræna félagið hefir fimrán
ára starf að baki sér, og það
gegnir furðu hve miklu það hef-
ir afkastað, og það þarf ekki að
efa, að starf þess komi að tilætl-
uðum notum.
Félagsdeildin hér á landi tr
lítil og lítils megnug, og rnenn
hér á landi vita lítið eða helst
ekkert um hið merka starf Nor-
ræna félagsins. Sá er þetta ritar
verður að játa, að hugmyndir
íians um það voru til skamras
tíma hörmulega litlar. Menn ættu
að hugleiða það, hvert gagn við
erum búnir að hafa af þessum
félagsskap, og hvort okkur beri
þess vegna ekki skylda til að
styðja hann eftir föngum. Ég
nefni íslensku vikuna í Stokk-
hólmi í hitt eð fyrra, sem eitt
aðalgagnið, auk margs smáiegs.