Samtíðin - 01.11.1934, Blaðsíða 17

SAMTÍÐIN
snildarlega þeim tíðaranda og því
andlega hugarfari, sem þá ríkti á
íslandi. Þeir sýna glögt auð-
mýkt fólksins og undirgefni þess
undir Guðs vilja, hvernig sem
hann var „því alt er gott sem
gerði hann“, eins og líka vel
kemur fram í sálminum hjá
Hallgrími, þar sem hann segir:
„Álít mig drottinn, auman þræl
augum miskunnar þinnar,
álít og heyr mitt eymdarvæl
álít vein sálar minnar-------“.
Það er þessi mikla undirgefni
undir guðs vilja, óbifanlegt
traust og ást til Jesú, sem lýsir
sér svo að segja í hverju versi.
Alt er sagt af svo mikilli sann-
færingu og innileik að slíkt mun
einsdæmi í ísl. kveðskap. þjóðin
hefir elskað sálma Hallgríms,
lært þá og borið lotningu fvrir
þeim, frekar öllum öðrum kveð-
skap. Enda hafa Passíusálmarniv
komið oftar út en nokkur önnur
bók á íslandi, eða yfir 40 sinn-
um. Þótt ekki þurfi að gera ráð
fyrir að Passíusálmarnir korai
jafn ört út í framtíðinni og
'hingað til, þar eð þeir eru langt
frá því að vera við hæfi hinnar
yngri kvnslóðar, þá hefir Hall-
grímur, með þeim, reist sér svo
varanlegan minnisvarða, að annar
varanlegri verður honum ekki
reistur.
Nokkrir menn fundu þó út að
nauðsvn bæri til að byggja stóra
og volduga kirkju uppi á Hval-
íjarðarströnd, til þess að halda
uppi minningu Hallgríms Péturs-
sonar. — Áskoranir um frjáls
framlög til byggingarinnar voru
sendar landslýðnum í öllum blöð-
um. Eggjunarorð fylgdu í ræðu
og riti. Almennur áhugi hinna
trúuðu aðdáenda Hallgríms Pét-
urssonar var vakinn. En hann
varð ekki nægilega sterkur til
þess að opna buddumar hjá al-
menningi. Tiltölulega lítið fé
safnaðist. Þá voru aðrar leiðir
reyndar. Forgöngumenn söfnun-
arinnar tóku skemtanafýsn fólks-
ins í sína þjónustu. — Annars
munu þeir trúuðu menn, sem fyr-
ir söfnuninni standa, tæpast. telja
margar þær stemtanir, sem þeir
stofna til í fjáröflunarskyni, guði
þóknarlegar, og telja þær held-
ur spilla hugarfari þeirra, sem
taka þátt í þeim, en bæta. En
hvað um það, „Tilgangurinn helg-
ar meðalið". — Þeim lifandi verð-
ur að fórna þeim dauðu til dýrð-
ar.
Mikil auglýsingastarfsemi var
hafin um land alt. Landsnefnd
var sett á laggiraar til þess að
gangast fyrir „fjölbrevttum
skemtunum". Hver Saurbæjarhá-
tíðin eftir aðra hefir verið haldin.
Fólk hefir farið í þúsundatali í
pílagrímsferðir upp að Saurbæ,
hlýtt þar messu, dansað og „not-
ið kjarrsins“, „sem yppar sig
þetta alin frá jörð með örlitlum
rjóðrum á milli“, eins og einn af
15
f