Samtíðin - 01.11.1934, Blaðsíða 18

S AMTÍÐIN
(
OPNAR DYR
Þegar ég hugsa til baka man
ég það nú, að ég var gripinn ein-
hverri einkennilegri tilfinningu,
þegar ég kom fyrst inn í her-
bergið. Hún hvarf samt fljótt, cg
atvikið gleymdist í bráð. Ég gerði
mér þá ekki verulega grein fyrir
því af hverju þetta stafaði, og
ég veit það ekki enn. En ég veit
þó, að á þeirri stundu varð ég
háður einhverjum óskilj anlegum
öflum, sem ég líklega á aldrei að
losna við.
Ég var ókunnugur í bænum,
og það var alt of dýrt að dvelja
í gistihúsi. Ég leitaði því til
húsnæðisauglýsinga í blöðunum.
Fyrsta auglýsingin, sem ég las,
benti mér á þennan stað.
Það var lítið hús við Vestur-
EFTIR
KOLBEIN FRÁ STRÖND
götu og fremur fátældegt út-
lits. Ég drap á dyr, því bjalla
var engin. Eftir drykklanga
stund heyrðist lágt fótatak inni-
fyrir; svo ískraði í lykli, sem
stungið var í gamla og stirða
skrá, og hurðin opnaðist í hálfa
gátt. Lítil, gráhærð og gömul
kona stóð þar í gættinni. Ég
heilsaði henni, en hún tók lágt
undir og skotraði til mín aug-
unum hálftortrygnislega. Hún
hleypti mér þó inn í húsið, en
með hálfgerðum dræmingi, að
mér fanst, og svo lokaði hún
hurðinni vandlega á eftir sér.
Herbergið var á loftinu og að
forgöngumönnum þessara hátíða
komst svo skáldlega að orði í
einni hvatningargrein.
Fólkið streymir á Saurbæjar-
skemtanir, bændumir vinna að
bryggjubyggingu án endurgjalds,
konumar gefa sunnudagsvinnu
sína við kaffiveitingar, en skemt-
anafólkið etur, drekkur, dansar
og skemtir sér fyrir peninga. Nú
renna peningarnir í minningar-
sjóðinn. 75 þúsundir eru þegar
komnar í sjóð og miklu á að bæta
við með sömu aðferðinni. Fyrir
16
féð á síðan að byggja stóra kirkju
í einni af fámennustu sóknum
landsins.
Pjóðin er þannig gint með als-
konar hugsanlegum meðulum til
þess að heiðra minningu sálma-
skáldsins fræga, þessa dýrlings
þjóðarinnar.
Mér er spurn. Hvort er nú alt
þetta meira í anda hins auðmjúka
og lítilláta sálmaskálds, sem á
þenna hátt á að heiðra, eða for-
göngumanna fjársöfnunarinnar og
skemtananna?