Samtíðin - 01.11.1934, Blaðsíða 29

SAMTÍÐIN
nógn snar í snúningum, svo að
alt komst í uppnám.
í þetta sinn stóð ekki minni
gustur af honum en að vanda.
Hér var maður á ferðinni, sem
enga mínútu mátti missa. Bara
að fólk gæti látið sér skiljast
það, og hagað sér framvegis eftir
því. Úff, en sá hiti! Hann dæsti
ákaflega. Vissum við ekki, að það
var heilsuspillandi að sitja í
svona vermihúslofti? En sá asna-
skapur að kynda svona í öðrn
eins blíðviðri! Það leit ekki út,
fyrir að fólk hefði hugmynd um
kreppuna. Átján stig var hæfi-
legur stofuhiti Svona steikjandi
hiti var hreinasta óhæfa.
Fröken Syversen dirfðist að
koma með þá athugasemd, að
ekki væri nema átján stiga hiti i
stofunni.
— Hvað? Hvað segið þér?
Hann sendi henni augnaráð, sem
hefði riðið veikbygðari mann-
eskju að fullu. — Mælirinn er
hringlandi vitlaus. Pað má bera
mig fyrir því.
Ojæja, við vissum af gamalli
reynslu, að mælirinn varð að láta
í minni pokann, ef Sagedahl var
á öndverðri skoðun.
— Jæja, é g ætla ekki að
stofna heilsunni í voða með því
að vera í þessari brækju, sagði
hann um leið og hann skálmaði
inn á einkaskrifstofuna og reif
opna gluggana. — Ég verð að
hafa loft, þegar ég er við vinnu,
ferskt loft!
Að vörmu spori kom hann til
baka. í hendinni hélt hann á
nokkrum bréfum, sem ég hafði
lagt inn til hans til undirskrift-
ar.
— Segið mér, hreinsið þér
aldrei letrið í ritvélinni, fröken
Mörk? Fröken Rennerud, sem
var hér á undan yður, hafði á-
gætt lag á að gera það með
pennasnáp. Þér ættuð að reyna
það. Fröken Rennerup var
yfirleitt óvenjulega flink stújka,
alveg óvenjulega flink. Ég
þekki ekkert, sem verkar eins
illa á mann og að lesa óhreina
vélskrift. — Hvað eruð þér
þarna með? Jæja, ég hefði nú
heldur kosið, að þér hefðuð byrj-
að á einhverju öðru. Nei, úr því
! að þér erað byrjaðar, þá er best
að þér haldið áfram við það. Nei,
blessuð góða, hvernig haldið þér
á pennanum? Það getur enginr.
skrifað forsvaranlega með þessu
móti. Hvað lærir fólk eiginlega i
skólunum, fyrst það lærir ekki
einu sinni að halda rétt á penn-
anum ? Á mínum skólaárum-------------
Hann stansaði snögglega. Hon-
um hafði orðið litið á gluggann.
— Segið þið mér, hvenær ætli
þvottakonunni þóknist að þvo
rúðurnar? Þær eru grútskítugar.
þó að það væri rigning á föstu-
daginn og laugardaginn, þá gat
liún hæglega tekið þær í morgun.
Móðir mín gæti frætt ykkur á
því, að í hennar ungdæmi byrj-
uðu stúlkurnar að vinna klukkan
27