Samtíðin - 01.07.1937, Blaðsíða 19

SAMTÍÐIN
15
— Það eru nú skiptar skoðanir
um það, segir Jóhann. — Meðal
annars liefir verið sagt, að málara-
listin væri „rliythmus“ i línum og
litum, og geta líklega flestir verið
sammála um, að svo sé. En þar með
skiljast líka leiðir, þvi að svo taka
hinar mismunandi listarstefnur við.
— Hvað segja forvígismenn
þeirra?
— Ég Ijýst við, að raunsæismenn-
irnir verði nú tregir til að viður-
kenna þá list, sem eingöngu bygg-
ist á lögmálum fagurlTæðinnar, en
virðir sannleikann að vettugi. Eins
mundu „idealislarnir“ sjálfsagt
seint aðhyllast þá list, sem leitast
við að lýsa veruleikanum á sem
sannastan og nákvæmastan hátt, án
þess að l'ullnægja fegu'rðarsmekik
fólksins.
— Hvernig er viðhorf listmálar-
ans gagnvart l. d. landslagi?
— Því er þar fyrst til að svara,
að landslag er, að mínu áliti, eitt-
hvert ólieppilegasta verkefni, sem
málari gelur valið sér. Þetta er auð-
sætt, þegar á það er litið, að málar-
inn hefir ekki skapað landslagið
sjálfur og Iiefir því bundnari hend-
ur en ella. Ilvaða tryggingu liöfum
við t. d. fyrir því, að Keilir sé mátu-
lega hár, miðað við þvermál lians,
eða að fannirnar í Esjunni séu á
réttum stað. Það er engin sanngirni
að krefjast þess, að listaverk sé
íullkomið, nema höfundur þess Iiafi
skapað fyrirmyndina sjálfur.
— Hvers konar viðfangsefni velja
erlendir nútimamálarar sér þá eink-
um ?
— Það er sjálfsagt pólitíkin, sem
mest her á í listinni, eins og á öll-
um sviðum, að minsta kosti nú á
siðustu árum. En auðvitað kennir
hér margra grasa. Sumir mála and-
litsmyndir, aðrir þj óðlífsmyndir,
hæjahluta o. fl., o. fl.
— Hvað segir þú um málverk
sem veggj askraut ?
— Þar er þvi fyrst til að svara,
að all er hest i liófi. Mörg málverk
á sama veggnum eru sjaldan til
prýði, allra síst ef þeim er tildrað
upp undir loft. Stór veggflötur
lieimtar stóra mynd, en myndir,
sem eru það smáar, að maður sér
þær ekki greinilega úr sæti sinu,
eiga ekki lieima á veggjum. Ann-
ars má auðvitað líta á þetta frá
ýmsum sjónarmiðum. Annað hvort
má skoða mynd sem glugga á vegg,
þar sem við sjáum út í náttúruna,
eða taka liana sem „dekóratívan“
flöt á veggnum, og verður slikt
Jóliann
Briem:
Tvær
stúlkur