Samtíðin - 01.07.1937, Blaðsíða 27

SAMTÍÐIN
23
p&jfyox jandtmi kom.u)L.
Framh. II
Seinna liitli ég ágætan listamann,
sem frægur er fyrir afbnrða drátt-
listartækni sina. Hann jálaði fús-
lega og sagði, að ég mætti liafa þau
ummæli eftir sér, að margar af
myndum sínum, sem sýndar væru
i St. George’s Hall, væru til orðnar
ósjálfrátt. Kvaðst liann aðeins vera
verkfæri eða tæki i þjónustu þess
afls, er skapaði mvndir þessar. En
ekki hafði hann hugmynd um,
hvaða vera eða afl væri liér að
verki.
Maður þessi var Austin 0. Spare.
Hann varð skvndilega frægur, er
hann var sextán ára gamall. Um
nokkura ára skeið liafði hann átt
við ömurleg lífskjör að l)úa og Iiafði
húið i óvistlegu húsi í fátækrahverfi
sunnarlega i London. Hér þroskaði
hann dulgáfu sína, sökti sér niður
í umhugsun um hið yfirnáttúrlega
og fullkomnaði tækni sína.
Ég sat hjá honum í fátæklegu her-
hergiskytrunni hans. Þar var ekki
annað en hælt rúmflet, útvarpstæki
á gólfinu, ein eða tvær bækur og
myndirnar hans.
Fyrir Heimsstyrjöldina átti hann
heima í Mavfair. Nú hýr hann i
húsi við sóðalega götu, og alt í kring
nni hann býr illræmdasta hyski,
sem til er í London.
—• Ég hef verið háJfdauður af
hungri í sex mánuði, sagði hann
Yið niig — og siðan varð ég veik-
ur. Ég vildi ekki láta lækna mig
með göldrum. Ef einu böli er rutt
úr vegi, kemur annað í þess stað.
Hann talar um leyndardóma til-
verunnar eins og hversdagslega við-
burði, og segir mér til dæmis frá
því, hvernig hann hafi leitast við
að beisla hulin öfl, og að hann hafi
reynt að láta rigna.
Faðir Spare’s var lögregluþjónn
i City. Sjálfur fæddist hann í Smith-
field árið 1888. Fjórtán ára göml-
um var honum komið fyrir í gler-
verksmiðju í Kennington, og jafn
framt stundaði liann nám í kvöld-
skóla. Sextán ára gamall ávann
hann sér ókey])is skólavist við skóla
sem nefnist Royal College of Arts.
Skömmu síðar rakst faðir drengs-
ins á eina af pennateikningum hans
og sendi hana án vitundar sonar
síns til Konunglega akademisins.
Mvndin var hengd upp til sýnis,
með þeim árangri, að Spare var
hvltur sem snillingur.
Sumar af blýantsmyndum þeim,
sem Spare befir dregið upp ósjálf-
rátt, minna mig á listaverk eftir
Doré, en aðrar eru frekar áþekk-
ar seinni myndum Aubrey Beards-
ley’s. Þó finst mér dráttlistartækni
Spare’s meiri en tækni beggja hinna
fyrnefndu listamanna.
S])are vinnur á ýmsum gagnólík-
um sviðum. Honum er ekki mark-
aður þröngur bás. Ýmist eru verk
hans mótuð af mikilli göfgi, eða