Samtíðin - 01.07.1937, Blaðsíða 28

24
SAMTÍÐIN
þau eru blátt áfram andstyggileg.
Sum þeirra leiða áhorfandann upp
á svið æðstu andlegrar hrifningar
og skapa hjá honum trú á göfugan
mannlegan tilgang. Önnur spegla
viðhjóðslegar og dýrslegar mann-
legar livatir.
— Allar þessar myndir eru yfir-
náttúrlegar, segir Spare. Hann er
ekki að halda fram neinni óskeik-
ulli aðferð i þessum efnum, heldur
er hann einmitt að þreifa sig áfram.
- Stundum eru hugmyndir min-
ar árangur af sálrænni reynslu, sem
ég hefi orðið fvrir, sagði Spare einn-
ig við mig. — Þá er ekki nauðsvn-
legt, að ég hafi séð fyrirmvndir
mínar né þreifað á þeim. En aðr-
ar myndirnar liefi eg' dregið upp
ósjálfrátt. Ég liefi byrjað á þeim,
án þess að ég hafi liaft nokkra hug-
liiynd um, hvað ég ætlaði að húa
til og lokið við þær, án þess að
mér væri ljóst, livað ég' hefi verið
að gera.
- Stundum þegar ég liefi verið
búinn að vinna, eins og ég hafi ver-
ið í eins konar draumleiðslu, hefi
ég' vaknað við það, að það hefir
lengi verið aldimt i kringum mig.
Ég hefi þá ef til vill verið húin
að teikna tímunum saman í svarta-
myrkri, og árangurinn er afarfín-
gerð mynd, sem ég gat ekki séð.
— Einnig her það við, að ég liefi
háttað og sofnað, og mig hefir far-
ið að dreyma skýra drauma. Þá
hefi ég alt í einu vaknað við þaÖ
að ég hefi verið kominn fram ú:
rúminu og veri'ð sestur á stól, önn-
um kafinn við að draga upp mynd
í myrkrinu af einhverju, sem ég liefi
Vönduð
tj ö ld
og flest annað
til ferðal]aga