Samtíðin - 01.07.1937, Page 31

SAMTÍÐIN
27
A deyjanda degi
Menn hafa löngum orðið misjafn-
lega við dauða sínum, og eru til
miklar og merkilegar frásagnir um
slikt í islenskum bókmentum. Munu
margir af lesendum þessa tímarits
kannast við sumar þær frásagnir,
bæði þær, sem telja má sannar og
eins binar, er ætla má, að séu skáld-
skapur einn. Hér fara á eftir sið-
ustu orð, sem ýmsir frægir erlend-
ir menn eiga að bafa mælt fvrir
andlát sitt:
— Þetta er mitt siðasta á jörð-
unni! Ég er ánægður.
Jolin Quincv Adams.
— Eg hefi sent eftir þér, til þess
að þú megir sjá, hvernig kristinn
maður getur dáið.
Joseph Addison.
Komið og sjáið, hvernig frakk-
neskur ma'rskálkur verður við
dauða sinum.
Nev marskálkur.
— Tak liönd mína, kæri vinur,
ég er að deyja.
Vittorio Alfieri.
— Bíddu, þar til eg hef lokið
við úrlausnarefni mitt.
Archimedes.
— Það er skáldi mikil Iiuggun
á dauðastundinni, að það hefir
aldrei ritað eina linu, er spilli góð-
um siðum. Boileau.
— A himnum mun ég fá heyrnina.
Beethoven.
— Ég býst við, að böðullinn sé
leikinn í listinni, og að liálsinn á
mér sé mjög grannur.
Anna Boleyn.
— Segið móður minni, — segið
móður minni, að ég hafi dáið fyr-
ir landið mitt.
Jolm Wilkes Booth.
— Ég hefi verið að devja i tutt-
ugu ár, nú mun ég byrja að lifa.
James Drummond Burns.
— Nú verð ég að sofna.
Byron.
— Einnig þú, Brutus!
Cæsar.
— Einn mann hef ég drepið til
þess að hjarga hundruðum þúsunda.
Charlotte Corday.
— Ég þrái að fara héðan sem
allra fvrst. Oliver Cromwell.
— Svíkstu nú ekki um að sýna
skrílnum höfuð mitt; það num líða
langur tími, þangað til hann sér
annað jafngöfugt.
Danton (við böðulinn).
— Deyjandi maður á ekki hægt
með neitt. Franklin.
— Við erum komnir vfir fjöllin.
Nú mun okkur miða betur.
Friðrik mikli.
— Alt er tapað, munkar, munkar,
munkar.
Hinrik VIII. Englandskonungur.
— Slökkvið ekki ljósið! Ég verð
mvrkfælinn, ef ég á að fara heim
i dimmunni. 0. Henry.