Samtíðin - 01.02.1943, Blaðsíða 7
SAMTÍÐIN
Febrúar 1943 Nr. 89 10. árg., 1. hefti
ÚTGEFANDI: SIGURÐUR SKÚLASON MAGISTER. UM ÚTGÁFUNA SJÁ BLS. 32.
L'lNN AF mikilsverðustu hæfileikum
mannanna er sá, að þeir kunna furðu-
vel að taka hverju, sem að höndum ber
eða haga seglum eftir vindi. En nýlega
sagði einn vitur og reyndur Islendingur
í viðtali við mig: „Jafnvel hér á landi,
úti á hjara veraldar, gerast nú stórkost-
legir atburðir svo óðfluga, og breyting-
arnar eru það hraðfara, að örðugt er að
átta sig á öllu þessu. Flestu í atvinnulífi
þjóðar vorrar er nú öfugt snúið við það,
sem áður var.“
Amerískur maður, dr. C. M. Tidmarsh,
flutti ekki alls fyrir löngu erindi í Ro-
tary-klúbbnum í borginni Montreal og
komst þá m. a. þannig að orði: „Fyrr á
öidum höfðu menn gott tóm til að laga
sig eftir hinni hægu framvindu menn-
ingarinnar og tileinka sér það haldkvæm-
asta, sem hún hafði að bjóða. En hinar
hröðu framfarir þessarar aldar ryðjast á
menn með slíkum ofurþunga, að tileink-
unarhæfileika þeirra má heita ofboðið.
Menn vita oft ekki, hvaðan á þá stend-
ur veðrið, og þeir verða blátt áfram rugl-
aðir í brotsjóum nýjunganna, sem sífellt
skclla á skilningarvitum þeirra. Tauga-
kerfi voru cr stórlega misboðið sakir þess,
að æ mciri kröfur eru til þess gerðar, og
verst af öllu er þó, að menn unna sér
ekki framar verulegrar hvíldar. Svefn-
tími vor er orðinn miklu styttri en vera
ætti, en út yfir tekur þó, hve illa oss
notast að honum sakir sífellds hávaða í
flugvélum, bifreiðum, bifhjólum og blás-
andi skipum. Hið síþreytta taugakerfi vort
orsakar örðuga drauma, og þegar menn
vakna, þreyttir á morgnana, tekur orusta
dagsins við. Lífsbarátta mannanna verð-
ur sífellt harðari, samkeppnin ákafari og
kvaðirnar þyngri. Yér hikum orðið við að
treysta því, sem í dag er staðreynd, því
a.ð á morgun megum vér búast við, að
ný viðhorf hafi kollvarpað því. Trúar-
brögðin eru vanrækt, vegna þess að full-
trúar efnishyggjunnar telja þau ekki nógu
hagkvæm; þau verða beinlínis ekki í ask-
ana látin. — Hvernig er svo hvíld vor að
afloknum löngum og örðugum starfsdegi?
Andlega þreyttir, beinlínis oft að niður-
lotum komnir, setjumst vér niður og leit-
um oss hjartastyrkingar í glasi af víni.
Því næst neytum vér þungrar máltíðar,
lesum skrumkenndar fyrirsagnir stórblað-
anna og hlustum á glymjandi útvarp. Svo
kemur hið langþráða sumarlcyfi. Vér för-
um langt burt, til þess að flýja annríkið
og leita oss hvíldar, en lendum svo eftir
allt saman á einhverju fjarlægu sumar-
gistihúsi, þar sem tilveran er smækkuð
mynd af ys stórborgarinnar. Þar leggja
gestirnir nótt við dag í glaumi og gleði,
við dans, drykkju og spilamennsku. Að
sumarleyfinu loknu erum vér guðsfegnir
að komast heim til þess að öðlast hvíld.
Hvergi er næði að hafa.
Það er enginn friður neins staðar. Stríð-
ið, sem ysinn og háreystin hafa sagt taug-
um vorum á hendur, er látlaust. Þar er
aldrei um vopnahlé að ræða. Hraðinn hef-
ur í för með sér tíðar slysfarir. En þrátt
fyrir allt er oss tjáð, að menn nái nú hærri
aldri en áður. Einnig vitum vér, að með
auknum framförum á sviði læknavísind-
anna hefur tekizt að lækka dánartölu
barna að miklum mun. Og í baráttunni
við ýmsa næma sjúkdóma hefur mikið
unnizt á. En sú er trúa mín, að þeir
menn, sem lifað hafa tvær heimsstyrjald-
ir og ægilega kreppu milli þessara styrj-
alda, verði að lokum svo úttaugaðir, að
þeir geti tæplega vænzt þess að komast
á gamals aldur.
B ENDIÐ vinum yðar á, að Samtíðin er
5 sinnum ódýrari en samsvarandi bækur
yfirleitt. Vinsældir ritsins eru löngu þjóð-
kunnar og sívaxandi.