Samtíðin - 01.02.1943, Qupperneq 15

SAMTÍÐIN
11
mikill. Ruhne læknir á auðvelt með
að fá stúlkuna lil að afsala sér þessu
barni, sem er henni til byrði og auk
])ess sýnist munu eiga sér miklu
bjartari framtíð en ella, ef læknirinn
ættleiði það. Læknirinn þorir ekki að
segja konu sinni, örmagna, hvernig
í öllu liggur, þorir ekki að minnast á
hinn liræðilega vanskapning, sem
hún hefur fætt af sér og hann
skömmu síðar styttir aldur af ein-
tómri meðaumkun með barninu.
Hins vegar leggur liann heilbrigða,
aðfengna sveinbarnið við brjóst hinn-
ar ástfólgnu konu sinnar. Hún kemst
aftur til heilsu og er himinlifandi
yfir barninu, sem hún heldur, að hún
hafi sjálf alið. En Rulme læknir, sem
ætlaði sér að segja henni, hvernig í
öllu lægi, treystist nú ekki til að
hrófla við hamingju hennar. Sú ham-
ingja verður þó ekki langvinn.
Tveggja ára gamall andast drengur-
iim af völdum farsóttar. — Ruhne
öðlast aldrei frið i sálu sinni. Fyrr-
nefndur verknaður liggur eins og
farg á samvizku hans. Enginn veit
neitt újn hann, en í einrúmi kvelsl
læknirinn af heilabrotum yfir því,
hvað sé rétt eða rangt í samhandi
við barnsmorðið, sem framkvæmt
var af eintómri meðaumkun. Hann
kemst að lokum að þeirri niðurstöðu,
að honum beri skylda lil að stytta
þjáningar þeirra sjúklinga sinna,
sem ekki eigi sér bala von, enda þótt
honum sé það fullljóst, að sem læknir
hefur hann svarið ])ess dýran eið að
vernda lífið og starfa í þjónustu þess.
Þessi ólæknandi klofning í sálarlífi
hans, og þessi sífelldu heilabrot, sem
hann verður ætíð að lialda leyndum.
taka þó að lokum að móla skapferli
hans. Og dag nokkurn vill svo til, að
hann verður af ófyrirsjáanlegum
ástæðum að útskýra og játa allt
fyrir konu sinni. Þelta gerist að
næturlagi í svefnherbergi lienn-
ar. Allar ógnir undanfarinna ára,
sem hann hefur af öllum lífs- og sál-
arkröftum kappkostað að lialda
leyndum, brjótast nú fram í orðum
bans. Ymist hljóðar hann af mót-
þróa eða hann lirópar í ákæruskyni,
og stundum hvíslar liann í iðrun.
Þegar hinn yfirþyrmandi orða-
straumur jálningarin.nar loks stöðv-
ast, og þegar Helga hefur með yfir-
náttúrlegu þreki af samúð innilegs
kærleika skilið til lilítar og gerzt
þátttakandi í hinum takmarkalausu
þjáningum síns ástkæra maka, sem
hann liefur tjáð henni á þessari stuttu,
en geysi-örlagaþrungnu stund, setur
hana steinhljóða. Hún skilur, án þess
að slíkt fái henni angistar eða sorg-
ar, að úr þessu er lífið þeim lijónum
einskis virði. Með sinni farsælu ró
tekst henni að gagntaka mann sinn.
Og þau andast livort í annars örnnun
.... meðan dagsbiiian vætlar gegn-
um gluggatjöld svefnherbergisins.
Niðurl. í nœsta hefti.
SAMTÍÐIN á að greiðast fyrirfram. —
Áskrifendur eru því beðnir að senda ár-
gjald sitt fyrir 1943 strax. Áskrifendur út
um land, sparið yður hækkaðan póstkröfu-
kostnað með því að senda þessar 1 0
k r ó n u r nú þega.r í bréfi eða póst-
ávísun. Áritun: Samtíðin, Pósthólf 75, Rvík.
Ég fékk rennda rörabakka
,og rennistálið sent frá þér.
Mikið á ég því að þakka
þetta ár, sem liðið er.