Samtíðin - 01.02.1943, Síða 19

SAMTlÐIN
15
ir liandlegginn á mér og leiddi mig
út. Það seinasta, sem ég man þetta
kvöld, er, að Hákon leiddi mig fram
með húshliðinni, sem hann vann
við. Þá lá múrborinn í sandhrúgu
undir húsveggnum. Oddurinn sneri
heint upp. Skaftið, sem var þyngra
en oddurinn, hafði grafizt niður i
sandinn.
Ég vaknaði seint morguninn eft-
ir. Mér leið bölvanlega. Höfuðið var
þungt eins og hlý og þorstinn drep-
andi. Taugarnar voru alveg úr jafn-
vægi eflir slark undanfarinna daga.
Ég komst ekki úr rúminu fvrr en
ég hafði skolað niður vænum snapsi.
Þá klæddist ég svörtum fötum,
hvitri skyrtu og svörtu hálsbindi.
Einhvern mun fannst- mér ég verða
að gera á þessum degi og öðrum
dögum, deginum, sem verða mundi
banadægur mitt. Ég fór ekki lil
vinnu á skrifstofunni fyrir hádegi
o<? mætM með seinna móti í mat-
söluhúsinu, þar sem ég borðaði.
Þegar ég settist að mathorðinu,
sátu þeir. sem þar voru fyrir, þögl-
ir og hnípnir eins og við jarðar-
för. oeí virtust enga matarlvst hafa.
Um leið og ég var setztur, spurði
sessunautur nr’nn:
„Hefur hú heyrt um slysið?“
,-Slvsið? Nei. Ilvaða slys?“
„Það er voðalegt. Hákon múrari
da't niður af vinnupalli i morgun
°g lenti með höfuðið á múrbor. sem
ló i sandhrúgu við hús’ð. Borinn
rakst inn úm hauskúpuna á hægra
gamiaima. Læknirinn segir. að hann
oafi dáið samstundis. Ég mætti
Þeim með hann á götunni, þegar ég
var að koraa í matinn, manninn,
sem gekk lieill og hraustur til vinnu
fyrir 3 tímum síðan.“
Meðan sessunautur minn skýrði
mér frá þessu, var sem illur álaga-
hamur hryndi af mér. Álirif, sem
ég hafði verið undir vikum saman,
viðruðust hurtu. Ég átti ekki að
deyja í dag'. Ég átti enn þá að fá
að lifa æsku og ævintýri. Martröð
liðinna vikna lá að haki eins og
leiður draumur, sem aldrei mundi
rætast.
„Ó-já, svona förum við allir, ein-
hvern tima,“ sagði ég dálitið kæru-
leysislega.
Sessunautar minir störðu undr-
andi á mig, þar sem þeir sátu lyst-
arlausir yfir rjúkandi kjötsúpu-
diskunum.
Ég tók til matar mins. Þelta var
ilmandi kjötsúpa, með ferskum
hlóðeimi, sem aðeins finnst af ný-
slátruðu lambakjöti á haustin.
í húsi skammt frá okkur lá nú
ungiir maður, sem farið liafði
hrausUir til starfa i morgun, liðið
lík, með lítið, drejTrugt gat á hægra
gagnauganu.
En ég átli að fá að lifa.
Ég lauk af diskinum og hringdi
á þernuna: „Meiri kjötsúpu, takk.“
N orðlcndirurur fendi SamO'ðinni nýlesa
12 nýia áskrifendur. Viljið þér líka greiða
götu hennar?
THORVALDSENSBAZARINN,
Austurstræti 4. Reykjavík.
Teknr til sölu vel unna ísl. muni.
Sendið honum alls konar prjónles
Pg band.