Samtíðin - 01.04.1943, Síða 9

Samtíðin - 01.04.1943, Síða 9
SAMTÍÐIN 5 næst, er engin rotta á Akranesi, i Stykkishólmi né á Húsavík. Um sveitirnar er mér ekki jafnkunnugt — Hvað viljið þér segja um starf yðar? — Ég byrjaði meindýraeyðingar- starf mitt á Seyðisfirði árið 1933, að tillilutun bæjarstjórnarinnar þar. Seinna gerði ég Neskaupstað, Reyð- arfjarðarkauptúni og Akureyrarbæ sömu skil. En síðan 1936 hef ég ver- ið búsettur i Reykjavík og' eingöngu unnið að eyðingu meindýra fvrir ein- staka menn og fyrirtæki í höfuð- staðnum, en auk þess hef ég verið fenginn til að útrýma rottum, í Flatey á Breiðafirði, á Patreksfirði, Isafirði og Siglufirði. Upp á síðkastið lief ég að tilhlutun bæjarstjórnar Reykja- víkur unnið að útrýmingu á rottuni hér í bænum. — Hvernig útrýmið þér meindýr- unum? — Fljólvirkasta aðferðin til þess er notlain eiturs. Ég nota ýmsar eitur- tegundir gegn rottum, og niúsum, en eins og sakir standa er örðugt að fá sumar þeirra. í sveitum. verður að gæta þess vandlega að nota þær eitur- tegundir, sem eru óskaðlegar öðrmn dýrum en meindýrunum. En þær eiturtegundir, sem hafa reynzt mér langfljótvirkastar og öruggastar gegn rottuplágunni, eru bæði hættu- legar mönnum og öðrum dýrum. AIIs hefi ég notað 6—8 tegundir. — Hvernig eitrið þér fvrir mein- dýrin? — Eitrið, sem notað er, er ýmisl vökvi eða duft. Því er blandað sam- an við fæðutegundir. Til dæmis er hveitibrauð, vætl í eiturvökva, oft notað til útrýmingar rottum, en einn- ig má nota saxað kjöt, fisk og ýmiss konar mjöl, sem eiturdufti er bland- að saman við. Skordýrum og rotlum má eyða með því að bræla hús með eiturgasi, en þá aðferð nola ég ekki. Eg eyði skordýrum með því að sprauta bækistöðvar þeirra með efni, sem ég kalla skordýravökva, og er Iiann mestmegnis úr ýmsum olíuteg- undum. — Margir hafa trú á, að rottan deyi, þegar hún skynjar návist yðar '? Aðalsteinn brosir og segir síðan: — Mér hefur tekizt að gei’eyða litlu, svörtu rottunum úr mörgum húsum, eftir að heimilismenn voru búnir að gera til þess margar árangurslausar tilraunir. Til þess notaði ég fyrir stríð eiturvökva, sem ég bjó þá til. Sá vökvi var baneitraður og að þvj leyti hættulegur, a'ð af honum var hvorki lykt né sérstakt bragð. Þegar bonum var blandað sanian við fæðu- tegundir, sem rottan sótti í, varð hann lienni undantekningarlaust að fjörtjóni. En nú er aðalefnið, sem ég notaði í þennan vökva, ófáanlegt i bili. Um rottupláguna i Reykjavík seg- ir Aðalsteinn þetta að lokunr: — Þar eru heil lrverfi, senr nálega engin rolta er í, af því að lrún lrefur þar engin lífsskilyrði. En i gömlu bæjarlrlutunum og sorplraugunum er hins vegar mikið af rottum. Þegar gönrlu húsin Irverfa og nýtízku stein- hús verða reist i þeirra stað, mun rottuplágunni linna á þeim slóðurn af þeirri einföldu ástæðu, að rotturn- ar hafa þar engin lífsskilyrði. En lritl er jafnvíst, að engum manni nrun

x

Samtíðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samtíðin
https://timarit.is/publication/647

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.