Samtíðin - 01.04.1943, Qupperneq 11
SAMTÍÐIN
7
HARALDUR Á. SIGURÐSSON:
FRÁ LEIKSVIÐINU 2.
Þegar ég lék fyrsta hlutverk mitt
Á ÐUR EN ég gef Haraldi Á. Sigurðs-
syni orðið, langar mig til að óska hon-
um til hamingju með nýafstaðið 20 ára
leikaraafmælið og þakka honum jafnframt
fyrir þann aldarfjórðung, sem liðinn er,
síðan við kynntumst fyrst á knattspyrnu-
æfingu hjá K.R. úti á gamla iþróttavell-
inum á Melunum. Þá var Haraldur fræg-
ur markmaður, tágrannur með enska húfu
og allt annað en árennilegur (í markinu).
Okkar fyrstu kynni hófust þannig, að ég
stóð örskammt frá markinu og sneri baki
að því. Allt í einu kvað við snöggur
hvellur. Markmaðurinn hafði sparkað
boltanum af alefli, og „skotið" hitti mig,
saklausan sveitapiltinn, mjög svo eftir-
minnilega, þvi að ég flutli kerlingar á-
fram. Ég gleymi aldrei svipnum á mark-
manninum, þegar ég leit við og spurði,
hvern fj.... það ætti að þýða, að leika
samherja sinn svona grátt. Sá svipur
rúmaði meiri glettni en ég hafði áður
kynnzt á lífsleiðinni í einum „skainmti“.
Barnaby í Flóninu eftir Pollock
Næst man ég eftir Haraldi í revyun-
um, sem komu Reykvíkingum i sólskins-
skap i haust- og vetrarrigningunum á
þriðja tug aldarinnar. Eina þeirra sá ég
með sænskum sendikennara, er þá dvald-
ist hér nokkrar vikur. Sá maður hafði vel
vit á leiklist, og ég man, að hann sagði
oft, meðan á sýningunni stóð: „Hann
Haraldur er leikari af guðs náð.“ Þetta
vita nú flestir íslendingar. En svo hirt-
ist sumarið 1935 ný hlið á þessum óska-
syni Reykjavíkur, knattspyrnuhetjunni og
gamanleikaranum. Þá var ég nýtekinn við
ritstjórn Samtiðarinnar. Þetta var á laug-
ardegi. Allt í einu hringir siminn. Það
er Haraldur Á. Sigurðsson, hálfvandræða-
legur i tóninum og segist vera að hugsa
um að biðja mig fyrir sögu eftir sig í
tímaritið. „Þú endursendir hana bara,
góði, ef þér finnst hún einskisvirði,“ sagði
hann um leið og hann kvaddi, „en ef þú
tekur hana, skaltu birta hana undir dul-
nefninu Hans klaufi.“
Klukkutíma seinna las ég sögu Hans
klaufa: Eftir andlátið, sem birtist skönmui
seinna hér í ritinu. Síðan hefur Samtíð-
in haft einkarétt á smásögum þessa höf-
undar. í dálkum hennar hafa þær fyrst
„séð dagsins ljós“ og borizt til þúsunda
lesenda um gervallt ísland. í þeim hefur
Þorlákur þreytti