Samtíðin - 01.04.1943, Page 16
12
SAMTlÐIN
endanna barst bak við tjöldin, ys
fullur eftirvæntingar. Mér varð litið
á böfundana, og við mér blasti öm-
urleg sjón. Þeir stóðu þarna saman-
hnappaðir, öskugráir í framan og
minntu á dauðadæmda afbrota-
menn. Þrátt fvrir örvæntingu mína,
gat ég ekki varizt brosi, svo ólíkir
voru þeir þvi, sem þeir voru vanir
að vera á æfingunum. Leikurinii
hófst. Það var liinn vinsæli leikari,
Friðfinnur Guðjónsson, sem fyrstur
hafði orðið. Hann stóð fremst fram
á hafnarbakkanum og var að liala
upp konjaks-kút, því að þetta var
á bannárunum. Kaðallinn, sem kút-
urinn var bundinn í, slitnaði, og kút-
urinn vall ofan í doríuna. Friðfinn-
ur borfði á kaðalspotlann i brot úr
mínútu, og svo sagði bann: „Kaup-
irðu góðan hlut, þá mundu, livar
þú fékkst bann.“ Ógurlegt óbljóð
heyrðist. Iðnó skalf og nötraði. Mér
datt jarðskjálfti í hug. Ég áttaði mig
ekki strax á því, hvað um væri að
vera. Svo rann upp fyrir mér ljós.
Þelta voru áhorfendurnir. Þeir voru
að skemmta sér, voru að láta ánægju
sína i ljós. Isinn var brotinn. Tím-
inn leið — heil eiiifð. Svo féll mark-
orðið okkar Tryggva. Við áttum að
fara inn í ljönagröfina. Tryggvi sló
á öxlina á mér og sagði: „Verlu
óhræddur, þú stendur þig.“ Svo fór
Jiann inn. Ég seildist eftir honum
og kippti lionum út aftur. Ég stam-
aði: „Ég — ég get þetta ekki.“
Tryggvi svaraði: „Svona, enga vit-
leysu, drengur. Þér líður miklu bet-
ur, þegar þú ert kominn inn.“ Og
við fórum inn. Hálsinn á mér Jierpt-
ist saman, og það var engu lilcara
en að hann væri í skrúfstykki frá
Fossberg. Mér fannst, að það hlyti
að vera ómögulegt, að ég kæmi upp
nokkuru orði. Svo líom það ein-
kennilega fyrir: áhorfendurnir
ldöppuðu, þegar við komum inn.
Mér leið strax ofurlítið skár. Svc
stamaði ég út úr mér fyrstu seln-
ingunni, og kökkurinn fór úr liáls-
inum. Kvöldið leið — slysalaust.
Maður féklc sér einn lítinn að aflok-
inni leiksýningunni. Einn og einn
— svona til að bressa sálina. Næsta
morgun vaknaði ég þræltimbraður,
en samt leið mér ágætlega. Mér varð
iiugsað til áhorfendanna, og þá fann
ég, að í raun og veru þótti mér afar
vænt um þá — og það liefur mér
alltaf þótt siðan. Guð blessi óarga-
dýrin!
Gunna: — Stína segir, að ég máli
mig!
Dóra: — Vertu ekki að setja það
fgrir þig, sem hún Stína segir. Ef
hún hefði eins slæma húð og þú,
mundi hún áreiðanlega mála sig
líka.
Hún: — Ég geri ráð fgrir, að þér
vitið, að hann pahhi er alþingis-
maður?
Hann: —- Ónei, ekki vissi ég það
nú. En ég elska gður miklu meira
en svo, að slíkt hafi nokkur ill á-
hrif á mig.
LEITIÐ UPPLÝSINGA UM VÁTRYGG-
INGAR HJÁ:
Nordisk Brandforsikring A/S
Aðalumboð á íslandi Vesturgötu 7. Reykja-
vík. Sími 3569. — Pósthólf 1013.