Samtíðin - 01.04.1943, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
ANDRÉ MAUROIS:
Listin að vinna
Framh.
Q TARF krefst aga. Margir kvarta
^ undan því, að lífið sé stutt, en
eru þeir liinir sömu með fullu fjöri
svo mikið sem átta klukkustundir
á dag? Maður, sem tekur til starfa
í dögun, livort heldur við skrifhorð
sitt, í vinnustofu eða búð, getur
leyst óhemjumikið dagsverk af
liendi. Ihugið þá staðreynd, að rit-
liöfundiir, sem aðeins skrifaði tvær
hlaðsíður á dag, mundi við lok
langrar ævi hafa ritað jafnmikið að
vöxtunum og Balzac eða Voltaire,
enda þótt nokkuð mundi liallast á
um hókmenntagildið.
En það er ekki nóg að sitja við
skrifborðið. Menn verða áð hafa
næði. Notagildi vinnunnar eykst um
allan helming, ef menn verða ekki
fyrir neinu ónæði við störf sín. Þetta
sannast á ritliöfundinum, sem þarf
tima til þess að glevma umheimin-
um og beina athygli sinni að liug-
sjónum sínum. Það sannast einnig
á vélfræðingnum, sem er önnum
kafinn við að leita að orsök vélar-
hilunar, eða vefnaðarvörusalanum,
sem hefur nóg að starfa við pantan-
ir sínar. Losaralegt slarf ber jafn-
an vott um truflanir.
Það er þvi skylda starfsmannsins
að losa sig við slæpingja .... Þeir
taka ekki tillit til annarra og' hika
ekki við að eyða síðustu mínútum
þess manns, sem ekki bítur þá af
sér. Þeir gera sér enga grein fyrir
þvi, að ef hann fengi að njóta ein-
verunnar, mundi hann ef til vill
inna merkilegt starf af hendi. Slík-
ir menn sjást ekki fyrir .... Tíma-
þjófarnir vinna óheillaslarf sitt með
lieimsóknum, síinahringingum og
hréfaskriftum. Varast her að sýna
þeim góðvild og þolinmæði. Það
verður að meðhöndla þá með full-
komnu miskunnarleysi. Vinátta við
slika menn mundi ganga sjálfs-
morði næst.
Goethe hefur lálið viturlega orð
falla um þelta mál. Hann segir:
„Það er hráðnauðsynlegt að venja
fólk af fyrirvaralausum lieimsókn-
um. Það vill endilega fara að troða
áhugamálum sínum upp á yður, og
heimsóknir þess munu fylla liug yð-
ar alls konar sjónarmiðum, gerólík-
um þeim, sem þér liafið sjálfir. Eg
hef ekki einu sinni tíma til að fram-
kvæma öll mín eigin áhugamál, svo
að í lagi sé.“....,Þér ætluð ekki
að vera svona oft úti,“ segja tíma-
þjófarnir, og síðan hæta þeir við:
„Komið þér og horðið þér hjá mér
miðdegisverð á morgun........“
Petain marskálkur segir frá því,
að í síðustu heimsstyrjöld hafi hann
verið vanur, er honum var hoðinn
nýr liðsforingi til aðstoðar, að fara
með hann upp í sveit, leggja fyrir
liann liernaðarvandamál og stinga
sjálfur upp á lausn þess. Ef liðs-
foringinn féllst á þessa lausn og