Samtíðin - 01.05.1943, Blaðsíða 11

SAMTÍÐIN
7
BRYNJÓLFUR JÓHANNESSON:
FRÁ LEIKSVIÐINU 3.
Þegar ég lék fyrsta hlutverk mitt
IEFTIRFARANDI grein segir Brynjólf-
nr Jóhannesson leikari skemmtilega,
eins og hans er von og vísa, frá fyrstu
kynnum sínum af leiklistinni og fyrstu
störfum sínum í ])águ hennar. Kemur hér
á daginn, að hann á um þessar mundir
25 ára leikaraafmæli og hefur farið með
eigi færri en á annað hundrað hlutverk,
Notar Samtíðin tækifærið og óskar hon-
um innilega til hamingju með afmælið og
öll sín margvíslegu afrek i þágu listár-
innar, að því við bættu, að vér vonum,
að hann eigi enn eftir að vinna margt og
stórt á leiksviðinu. Um vinsældir Brynj-
ólfs leikara er óþarft að ræða hér. Þær
eru alkunnar. En liitt gegnir furðu, að
maður, sem allan daginn vinnur lýjandi
skrifstofustarf, skuR hafa átt afgangs orku
til þess að gæða á annað hundrað geysi-
ólíkar persónur sérkennilegu lífi á leik-
sviðinu. Vér vonum, að Brynjólfur megi
enn um langt skeið halda áfram að „skapa
nýja menn“.
Herra ritstjóri Sigur'ður Skúlason.
Kæri vinur.
Þú liefir beðið mig að svara svo-
hijóðandi spurningu. „Hvernig
var þér innanbrjósts, er þú komst á
leiksvið í fyrsta sinn?“
Þó að nú séu liðin 27 ár síðan, vil
ég reyna að svara þessari spurningu
þinni, því að ég man nokkuð vel,
hvernig mér leið, þegar ég steig fyrst
fæti mínum á leiksviðið.
Ég man ekki, livaða dag þetta
var, en það var árið 1916 og mun
hafa verið i febrúar eða marz. —
Ég hafði verið við verzlunarstörf í
Reykjavik árið 1915, en fór þaðan
Brynjólfur Jóhannesson
seint í desemher til ísafjarðar og
hafði, í það skipti, ekki dvalizt lengi
þar, er ég var spurður, af lir. Helga
Sveinssyni, þáverandi hankastjóra
íslandsbanka á ísafirði, hvort ég væri
fáanlegur til þess að reyna að leika.
J ú! Ég hélt nú það! Og nú skal ég'
segja þér, livers vegna ég gaf strax
svona ákveðið svar, — og livað olli
því, að ég álpaðist inn á þessa braut.
Frá þvi að ég sá danska leikflokk-
inn, sem Fritz Boesen kom með
hingað til lands, (það hét „Fritz
Boesens TJieater Selslíal)) liafði ég
haft ákaflega mikla löngun til þess
að komast á leiksviðið, en þorði
aldrei að hafa orð á þvi við nokkurn
mann.
Þegar Boesen kom fyrst til ísa-