Samtíðin - 01.06.1943, Blaðsíða 16
12
SAMTIÐIN
ir hönd, mikil-leitur í bragði og
þungbrýnn. Hann leit til bílsins og
mælti:
— Faxi minn er ekki skyldugur til
að vikja úr vegi fyrir þessum bjól-
fætta trogbera, enda liefi ég ekki
auga í bnakkanum.
Einbver farþeganna spurði riddar-
ann að beiti. Hann kvaðst heita Birg-
ir og eiga lieima í Leyningi.
— Og ætlar bvert?
—Hann lét í veðri vaka, að bann
væri á leið út í óvissuna, væri að leita
að kaupamanni. — Er nokkur slægur
i nokkrum ykkar til nýtilegra verka?
spurði hann.
Billinn svaraði með því að þjóta
af stað.
— Sá þykist eiga undir sér! varð
einhverjum að orði og kveikti i
vindli.
OG NÚ var ég kominn að Leyn-
ingi — til þess að mæla jarða-
bætur og bjóða ráðleggingar þessum
þverböfða.
Kveldsólin skein á breiðar berðar
Birgis, þegar ég reið í blaðið. Hann
sat á hestasteini í lilaðvarpanum og
stangaði kverkól við beizlis-höfuð-
leður, beit úr nálinni og leit upp, þeg-
ar ég steig af hestbaki.
Ég þóttist verða þess áskynja af
tilliti Birgis, þegar ég beilsaði bon-
um, að hann kenndi eigi gestinn. Ég
sagði til nafns míns og gat þess, að
við hefðum sézt eitt sinn á förnum
vegi, hann á hesti, ég i bíl.
Birgir glotti við tönn.
— Það var nú þá! Allir verða fyrir
einhverjum árekstrum á lífsleiðinni.
En þessi var ómerkilegur. Þú munt
vera mælingamaður og fleira?
Ég játaði því og spurði, bvort þar
væri nokkuð að mæla?
— Nei, ekki í þetta sinn. En þú
getur gisl bér í nótt, ef þér sýnisl!
Ég tók því boði með þökkum.
— Og liestinum get ég gefið tuggu,
ef þér þykir vissara að býsa lninn?
Ég sagði hestinn bagspakan og
reyndan að því að gera sér að góðu
þá haga, sem grónir væru.
— Þá er að spretta af klárnum og
Iofa honum að velta sér. Ég læt flytja
bann til minna hesta. Gaktu í bæinn.
Við gengum inn, og vísaði bóndi
mér lil sætis í gestastofu.
— Þú ert líklega matar þurfi? Ég
skal láta kvensurnar vita um gest-
komuna.
Ég sagði, að ekki lægi á, ég byggi
enn að gestrisninni á Brávöllum.
— Nú, þú gistir þar í nótt, bjá
Rósamundu og Víglundi! Þar er ekki
i kot vísað, gestum og gangandi.
— Já, ég gisti bjá Rósamundu, bús-
bóndinn þar var ekki heima.
- Rétt er það, bann mun bafa ver-
ið að afla sér þingfylgis, þykist ég
vita, bóndinn sá. Þú liefur ált góða
nótt bjá maddömunni þeirri.
— Ágæta nótt, og það til marks, að
frúin færði mér sjáll’ morgunkaffið
og þrettán tegundir hveitibrauðs
með kaffinu.
— Því trúi ég. Þar er allt í sukki
eins og sagt var um Halígerði lang-
brólc.
— Er Rósamunda af bennar kyni?
— Það veit ég ekki. Ég er ekki ætt-
fræðingur og veil ekki um ætt Rósa-
mundu annað en það, að langamma