Samtíðin - 01.09.1943, Blaðsíða 12

8
SAMTÍÐIN
Ungfrú Wayland i Loganum helga eftir W. Somerset Maugham
(ásamt Indriða Waage).
Hann iiafði í mörg ár haft það fasta
hlutverk að passa allar Tótur í seinni
iiluta 3. þáttar — líklega af þvi, að
þrjár þær fyrstu voru dætur hans.
Svo kom þetta eftirminnilega sum-
ar, þegar ég lifði dásamlegra ævin-
týri en ég hélt, að til væri. Mamma
ætlaði að setja leik á svið, og allir
léikendurnir voru hörn. Ég vissi, að
eldri systur mínar áttu að leika og
var ánægð með að vera nú önnur
af „litlu telpunum“, því að ég liélt,
að öll börnin yrðu að vera stór. Alveg
af tilviljun heyrði ég á tal foreldra
minna, sem voru að bera saman ráð
sín um það, hvort þorandi væri að
setja mig í hlutverk kóngsdótturinn-
ar. „Þóra er svo lítil; hún getur varla
lært það“, heju’ði ég, að þau sögðu.
Nú var mér nóg boðið, og ég náði
í hlutverkið, lokaði mig inni og fór
að hamast við að læra það. Þetta
gekk satt að segja furðu vel. Þegar
ég þóttist viss um kunnáttuna, fór
ég til mömmu, játaði, að ég hefði
heyrt á tal hennar og pabba, játaði
einnig, að ég hefði náð í blutverkið
og bað mömmu að hlýða mér yfir.
Liklega hefur mamma orðin hrifin
af áhuga mínum, eða nokkuð var
það, að hún lofaði, að ég mætti reyna
við kóngsdótturina, en það var þá
í mínum augum stærsta og vegleg-
asta hlutverk, sem til var.
Nú fannst mér allt fengið og liugs-
aði, að ég gæti undir eins farið að