Samtíðin - 01.11.1943, Page 6

4
SAMTÍÐIN
VIÐHORF DAGSINS IX
Frá sjónarmiði gagnfræðaskólakennarans
Eftlr KNÚT ARNGRÍMSSON kennara
QLÆSILEGUR
hópur glað-
værra unglinga á
aldrinum 13—18
ára.
Það er viðhorf
kennsludagsins í
Gagnfræðaskóla
Reykvíkinga, þar
sem ég hef starf-
að síðasta áratuginn. Og ef ég miá
nola orðið viðhorf i þessari merk-
ingu, þá vil ég bæta því við, að ég
uni því vel, hvernig dagurinn horfir
við mér þarna.
Síðan ég kom að skólanum, hef-
ur útskrifazt þaðan eitthvað um
hálft þúsund nemenda. Tæpur helm-
ingur þeirra hefur haldið áfram
námi í lærdómsdeildum mennta-
skólanna, lokið stúdentsprófi og
stundað háskólanám hér eða erlend-
is. Aðrir hafa farið aðrar leiðir til
framhaldsnáms eða hætt námi og
gerzt starfandi þjóðfélagsþegnar á
ýmsum sviðum athafnalífsins. Og nú
síðustu árin hafa sumir stundað á-
framhaldandi menntaskólanám (3.
og 4. bekk) í Gagnfræðaskóla Reyk-
víkinga sjálfum. En mér finnst við-
kynningin við þella fólk og samstarf-
ið við það í skólanum hafa skapað
einhver þau tengsl milli mín og þess,
sem haldast, þótl það tvístrist út í
buskann, og mér finnst ég alltaf hafa
sérstaka ástæðu til að gleðjast, þegar
ég heyri um einhverja sigra, sem
fyrrverandi nemendur mínir vinna
á námsbraut eða í lífsharáttunni.
„Verður þú ekki dauðleiður á því
að vera alltaf að troða í þessa tossa?“
spyr mig einn g'óðkunningi minn
nærri því í hvert sinn, er við hittumst.
Ég hef kennt sumum af „krökkum“
hans sjálfs, svo að mér þarf ekki
að verða svarafátt, en af því að mér
leiðist að þurfa oft að svara sama
manni sömu spurningu, þá er ég nú
farinn að svara honum tómum skæt-
ingi og segi honum, að hann geti sjálf-
ur „troðið i sína tossa!“ En þegar ég
svara honum í alvöru og einlægni,
svara ég eitthvað á þá leið, að enda
þótt Gagnfræðaskóli Reykvíkinga
sýni Menntaskólanum í Reykjavik
þann fáheyrða liöfðingsskap að lofa
honum að velja sér 25—30 prófliæstu
nemendurna við livert inntökupróf
og nokkuru færri tveimur árum síð-
ar við hvert gagnfræðapróf, þá fari
því alls fjarri, að hann (Gagnfræða-
skóli Reykvíkinga) sitji uppi með
eintóma tossa, heldur er þar árlega
margt af ágætu námsfólki. Og jafn-
vel þótt slæðingur af svonefndum
„tossum“ lendi til okkar, er ekki þar
með sagt, að það þurfi endilega að
vera frágangssök að kenna þeim.
Það getur meira að segja verið dá-
htið skemmtilegt að taka við nem-
Knútur Arngrimsson