Samtíðin - 01.11.1943, Page 8
6
SAMTlÐIN
lug eftir áratug. Ég geri fastlega ráð
fyrir því, að svo sé, ef — maður hef-
ur ekki eitthvað það inni í sér, sem
gefur námsefninu nýtt líf með liverj-
um nýjum andlitum, sem fylla skóla-
stofuna, og ef maður hefur það ekki
inni í sér að verða lilýtt til þessara
andlita og geta að einhverju leyli
endurnýjazt sjálfur við þá glampa
skilnings og þekkingargleði, sem
leika að minnsta kosti um einhver
þeirra i hverri kennslustund.
OKKAR UNGU liöfuðborg vanhag-
ar um margt, sem að menningu
lýtur. Hér hefur ekki verið hægt að
gera allt í einu. Menn kvarta um
skort kirkna, ráðhúss og nú nýskeð
æskulýðshallar. En verður ekki eitt-
Iivað af þessu að híða, þangað til
hælt hefur verið úr húsnæðisvand-
ræðum skólanna í borginni?
Ég er alllaf dálítið liissa á því, að
borgarar þessa bæjar, sem gleðilega
margir hafa ált því heimsláni að
fagna að geta reist sér vönduð íbúð-
arhvis, þar sem börn þeirra eiga
vistleg heimili, gela prýtt umhverfi
Iieimilanna með laufprúðum skrúð-
görðum, geta reist sér sumarbústaði
i fögru umhverfi fjarri borginni, og
eiga einkabifreiðar til þess að aka
börnum sínum til hressingar og
skemmtunar um landið í tómstund-
um, -—■ skuli hafa unað því til lang-
frama, að þessi sönm börn annað-
hvort komist ekki lil mennta vegna
þrengsla í skólunum eða verði að
hýrast við námið í óvistlegum, af-
lóga kumböldum, þar sem hita- og
loftræstingu er mjög áfátt köldustu
mánuði ársins.
Ég get ekki annað en dázt að því,
hve margir þessara unglinga rækja
skóla sinn af alúð og þykir vænt um
liann þrátt fyrir þennan ófullkomna
aðhúnað, og hversu miklu betur
myndi þá skólastarfið nýlast, ef
skólarnir ættu rúmgóð og vegleg
húsakynni, sem verið gætu nem-
endum sem annað heimili.
Þá tala ýmsir um, að endurskoða
þurfi skólakerfi landsins og „sám-
ræma“ það. Mér skilst, að með orð-
inu að „samræma", sé átt við það,
að komið sé á einhverju þvi sam-
ræmi milli sem flestra framhalds-
skólanna, að upp úr þeim sé sem
greiðust leið inn í lærdómsdeildir
menntaskólanna. Þetta er vitanlega
mjög æskilegt. Það ætti að vera öll-
um kærkomið, að sem flestir efnis-
menn, sem þess óska, eigi kost á
því að komast til hærri mennta. En
mikið veltur á því, hvernig sú sam-
ræming verður framkvæmd. Ég
held, að einhverjir liligsi sér þetta
framkvæmt á þann hátt, að annað-
hvort verði nemendum allra við-
komandi skóla ællað að ganga undir
sama próf, eða þá að menntaskólun-
um verði falið að prófa nemendur
hinna skólanna, sem hlut eiga að
máli. Ég vildi óska, að fræðslumála-
stjórn fyndi einhverjar aðrar leiðir
i þessu efni. Og ég þykist geta vitnað
i reynsluna, þegar ég læt þá ósk i
Ijós. Gagnfræðaskóli Reykvíkinga
hefur nú síðustu 5 árin orðið að lúta
gagnfræðaprófi Mentaskólans í
Reykjavík, og enda þótt ýmsir
menntaskólakennarar og stjórnskip-
aðir prófdómendur hafi sýnt lofs-
verða lipurð og sanngirni í fram-