Samtíðin - 01.11.1943, Síða 23

SAMTlÐIN
21
hvítri skykkju með liáa, óvenjulega
kórónu, er huldi andlit hans hak við
slæðu úr hangandi perlum, var eins
og vera frá annarlegu tímabili.
Þegar hátíðin hófst, fylltist torgið
af sterkum litum og villimannlegum,
en undurfögrum, háttbundnum
hreyfingum, er höfðu svo löfrandi
og sefjandi áhrif á okkur Evrópu-
mennina, að við gleymdum stað og
stund. Grannvaxnar hirðdansmeyjar,
sem voru að mestu naktar og eir-
litar á hörund, liðu framhjá i löng-
um röðum með þeirri djörfung, reisn
og stílfestu, sem sönnum snillingum
er eðlileg. — Batwa-dvergar, örstutt-
ir og gildvaxnir, sungu og dönsuðu
með afkáralegu látbragði og kækj-
um, er minnti á óhugnan frumskóg-
anna við miðbaug jarðar. — Stæltir
og tröllslegir Watussi-hermenn
stukku yfir torgið undir dunandi tón-
um hljómsveitarinnar og voru i aug-
um okkar eins og fullkomlega nýir
menn, villtar, eldlegar hetjur, ger-
ólíkar öllu þvi mannkyni, sem við
áður þekktum. í tröllslegri nekt sinni
og hrikaleik tókst þeim til lilítar að
varðveita liina fullkomnu austur-
lenzku ró i svip og fasi.
Skyndileg þögn — og fram geyst-
ust 50 smávaxnir skjaldsveinar, er
tónuðu þessi orð: — Fyrir konung
minn er ég reiðubúinn til að dej^ja!
Og að lokum, eftir nokkurra klukku-
stunda látlausar hátíðasýningar viku
hermenn, dvergar og dansmeyjar af
torginu fyrir hetjum dagsins,
trumhuslögurunum. Það var undir
það, að slætti þeirra var lokið, sem
Rudahigwa konungur hirti mér full-
kominn vott hollustu sinnar og vin-
Önnumst húsa- og skiparaflagnir,
setjum upp vindrafstöðvar fyrir
sveitabæi og útvegum allt efni til
þeirra.
Sjáum um teikningar af stærri og
smærri rafveitum.