Samtíðin - 01.11.1943, Side 29

SAMTIÐIN
27
ESSI SAMI kaupmaður skuldaði
kunningja sínum fáeinar krón-
ur, er kunninginn liafði rukkað hann
um margoft, en árangurslaust. Eitt
sinn, er „Nova“ var nýkomin til
þorpsins, eftir að liafa hreppt aftaka-
veður í hafi, átti kaupmaðurinn er-
indi við lánardrottin sinn, sem not-
aði tækifærið til þess að rukka hann.
Þá varð kaupmanninum að orði:
— Ertu hræddur við að eiga þetta
litilræði hjá mér, maður. Þú hefðir
])á orðið hræddur, ef þú liefðir verið
um borð i „Novu“ í vonda veðrinu.
TVEIR UNGIR og fjörugir íslend-
ingar stunduðu nám í Edinborg
á Skotlandi fyrir fáeinum árum. Eilt
sinn kom til þeirra landi, er aðéins
liafði dvalizt þar mánaðartíma og
var því öllu ókunnugur þar i borg-
inni. Spurði hann bina nýju kunn-
ingja sina, bvað þeir greiddu fyrir
fæði og búsnæði, þar sem þeir
bjuggu. I gamni skrökvuðu þeir því
að lionum, að þeir greiddu fimmtán
sliillinga á viku, hvor. Þótti honum,
sem von var, þetta afar ódýrt, sér-
staklega þar sem hann sjálfur
greiddi þrjátiu og fimm shillinga.
Spurði hann, hverju þessi góðu
kjör sættu, og svaraði ánnar þeirra
honum með því að trúa honum fyrir
því, að þeir ættu vingotl við konuna,
sem þeir bjuggu lijá, og tók það enn
fremur fram, að slíkt væri altítl
meðal námsmanna i Skotlandi.
Seinna bittust þeir allir aftur, og
skýrði landinn kunningjunum frá
því, að bann væri fluttur úr sínum
fyrri dvalarstað. Spurðu þeir bann
Hafnarhúsið
Sími 5980
Simnefni : BRAKUN
Q. ^ústjánsson
skipamiðlari.
Borðið
Fisk
og sparið
FISKIIÖLLIN
Jón & Steingrímur
Sími 1240 (3 línur).)