Samtíðin - 01.12.1943, Blaðsíða 14

10
SAMTlÐIN
Nokkrum dögum síðar mætti mér
á götu kunningi minn, sem hafði ver-
ið í leikhúsinu þetta kvöld, og sagði:
„Mikið helvíti var þetta gott trikk
hjá ykkur með kertið! Það hitti ná-
kvæmlega beint i hausinn á þér!
Hvernig fóruð þið að þvi? „Það er
leiklistar-leyndarmál,“ sagði ég og
hélt hróðugur leiðar minnar.
Bókmenntagetraun
Samtíðarinnar
Hvaða skáld hafa ort eftirfarandi
ljóðlínur, og úr hvaða kvæðum þeirra
eru þær? Svörin eru á bls. 29.
1. Beygi ég kné og hlýði drottins
dómi.
2. Að lofa guð fyrir liðna tið
lærist þeim reynda vissulega.
3. Stundum verða vorin
vonum manna hörð.
4. Ég elska þetta islenzka júlilogn,
5. Heyrðu, bára Ijúf, er laugar,
lítinn stein að fótum mér,
Að „Hnitbjörgum“
„Hnitbjörg" gnæfa hér hátt yfir torg,
en hærra rís meistarans kirkja og borg,
hér mætir bér list-göfgi, maður.
Hér skýrist fyrir þér skaparinn,
drag skó þína af fótum þér - viljir þú inn
því hér er heilagur staður.
K. H. B.
Þeir, sem nota
JMoT 'sdpuna.
einu sinni, nota hana aftur.
ÞEGAR kartöflur voru fyrst
fluttar til Skotlands, voru flutt-
ar áróðurspredikanir í kirkjum
landsins gegn þessari háskalegu ný-
breytni. Andúðin stafaði aðallega af
þvi, að hvergi var getið um kartöflur
í hibliunni. Þess vegna dæmdist rétt
vera, að þær væru óhæfar til mann-
eldis. Einn kennimaður hélt því
meira að segja fram, að kartaflan
mundi hafa verið ávöxtur sá, er or-
sakaði syndafall vorra fyrstu for-
eldra. Aðrir andstæðingar kartöfl-
unnar töldu, að hún mundi sýkja
menn af holdsveiki og hitasótt.
Kartaflan sigraði allrækilega í
þessari viðureign. En þessi saga er
lærdómsrílc. Hún sýnir glögglega,
livernig hið fávísa mannkyn hefur
venjulega brugðizt við happadrýgstu
nýjungum, sem um hefur verið að
ræða. Það er segin saga, að ef skáld
og listamenn eru ekki ofsóttir i lif-
anda lifi af fulltrúum stöðnunarinn-
ar og fávizkunnar i þjóðfélögum
þeirra, eru þeir yfirleitt veigaminni
en ella og síður liklegir til langlifis i
heimi listanna. Ef þeir vekja elcki
storm gegn sér, reynast þeir venju-
lega lítils virði. Skáld, sem vill vera
hoðheri nýrra hugsjóna, á vísar of-
sóknir af hálfu þeirra sálna, sem
ekki þora að opna glugga til þess að
hleypa hreinu lofti inn í ibúðina. En
aðdáendur skáldanna munu ganga
til þeirra út í vorið og leyfa fulltrú-
um miðaldanna, sem brenndu menn
fvrir réttmætar kenningar, að búa
áfram við það andrúmsloft, sem þeim
hentar. — Listamönnum allra tima
er hollt að kynnast þeim viðtökum,
sem kartaflan hlaut forðum.