Samtíðin - 01.12.1943, Side 15

Samtíðin - 01.12.1943, Side 15
SAMTÍÐIN 11 JÓN AÐILS: Minning um MENNIRNIR i húsgrunninum vinna kappsamlega. Það er norðannepja og dálítið frost. Hann liefur gengið á með éljum um morg- uninn, en undir hádegið rofar dálítið til og sér til sólar. Á einum stað i grunninum eru tveir menn að bisa við að losa stóran stein. Annar þeirra, Sverrir Jónsson, knálegur unglingur, ber járnkarlinum sleitulaust af kappi í freðna jörðina, en liinn, Tani gamli, lotið, svipdauft gamalmenni, með krældóttar vinnuhendur, sem öðru fremur í útliti hans draga að sér at- hygli ókunnugra, pjakkar hægt en seiglulega með haka. Þrátl fyrir nepjuna og éljaganginn er Sverrir í góðu skapi. Það er 1. desemher og frí eftir hádegi. En það er ekki einungis fríið, sem gleður hann. Fyrstu kvnni hans af sjálf- stæðismálunum eru bundin við 1. desember, er liann sem strákhnokki stalst niður i hæ, horfði hugfanginn á hópgöngu stúdenta og þrammaði að lokum á eftir fvlkingunni, eftir taktföstum hornahlæstri. Siðan stendur 1. desemher fyrir hugskots- sjónum hans sem hátíðisdagur, og eftir því, sem árin færast yfir hann, fær dagurinn dýpri merkingu sem tákn sjálfstæðisbaráttunnar. Sam- bandalagssarnningarnir eru honum litt þekkt plagg, og lagahókstafurínn dautt form, en blaktandi fánar og hvellur hornahljómur dagsins vekja 113. saga Samtíðarinnar I. desember hjá honum óljósa sigurgleði og sam- hug með öllu þvi, sem íslenzkt er. Og að haki hvers höggs með járnkarlin- um brann viljinn til að gera eitthvað, sama livað það væri, ef það einungis ætti eitthvað skylt við haráttuna, sem skapaði 1. desember. Hann snéri sér að Tana: „Ætlar þú ekki að gleðjast með glöðum í dag, Tani minn?“ spurði hann brosandi. „Ha? Hvað? Hvers vegna ætti ég sérstaklega að gleðjast i dag?“ — Tani rétti dálítið úr sér og leit sljóg- um, spyrjandi augum á Sverri. „Nú, það er 1. desember, fullveldisdagur- inn. Frí eftir hádegi,“ anzaði Sverrir óþolinmóður. — „Já, einmitt. Frí.“ Andartak var sem skíma færðist yfir augu Tana, en hún fjaraði svo smám saman út. Honum var 1. des- emher að eins hálfur vinnudagur tap- aður, þegar lítið var um vinnu. Svo færðist tómleikinn aftur vfir andlitið, og hann tók til að pjakka með hak- anum á ný. Líf Tana gamla var ofur fábrotið. Ilugsanir hans snérust fyrst og fremst um vinnu og peninga. Og til að öðlast þetta hvort tveggja hafði Tani gamli tamið sér það, að hafa sömu skoðanir og þeir, sem hann tal- aði við i livert skipti. Ef til vill hafði Tani gamli einhvern tima haft sínar sérstæðu skoðanir, skoðanir, sem fæddar voru í hans eigin hugsana- heimi, en ef svo var, þá var svo langt

x

Samtíðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samtíðin
https://timarit.is/publication/647

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.