Samtíðin - 01.12.1943, Page 20
16
SAMTlÐIN
leiðinga. Græn grasrönd er framan
við liúsið, en svo tekur við nokkurra
metra breið sandfjara. Börnin eru
að leika sér berfætt i fjörunni, og
auðsjáanlega dauðlangar þau til að
vaða út í og busla í grunnu sjávai’-
borðinu, en það er ekki árennilegt,
því að þykkt grútarlag liggur á sjón-
unx, það er óunnið gull, seixi verk-
smiðjan hefur ekki tækifæri til að
gera sér nxat úr. Og illa fór fyrir
svartfugli áðan, senx kom syndandi
inn eftir tærri vök, sem golan hafði
rutt: liann lenti óvart inn i lýsistorf-
una til liliðar við vökina, fjaðrirnar
límdust sanxan og hann gat hvorki
flogið né synt. Ég er hræddur um,
að liann hafi drukknað. Ég sé stóra
mótorbáta konxa inn með góðan
feng af þorski og ausa lionum yfir í
færeysku skútuna, sem tekur á móti
öllu, nenxa hausum og innyflum.
Enginn liefur tínxa til að liii'ða það.
Ég sé, að það er flutt út úr höfninni
og að því er sökkt í sjávardjúpið.
Mér vii'ðist Poseidoni finnast fátt um
þetla; liann stjakar við þessum hrúg-
unx með þríforkinum og tautar eitt-
livað um það, að mannkindinm væri
nær að nota þetta til að rækta jöi-ð-
ina, heldur en að saui'ga með því sjáv-
arbotninn. — En nú kemur sjúkling-
ur, svo að ég get ekki séð fleira út
unx gluggann í hráðina.
LEITIÐ UPPLÝSINGA UM VÁTRYGG-
INGAR HJÁ:
Nordisk Brandforsikring A/S
Aðalumboð á íslandi Vesturgötu 7. Reykja-
vík. Sími 3569. — Pósthólf 1013.
BERNARD Shaw sagði nýlega:
„Maðurinn er sú eina skepna,
senx ég er verulega hræddur við. Mér
liefur aldrei fundizt neitt séi'lega mik-
ið til unx hugrelcki ljónatemjara.
Hann er þó óhultur fyrir nxönnun-
um, meðan liann er læstur inni í
ljónabúrinu. Ljón er ekki liættuleg
skepna. Það á sér engar hugsjónir,
engin trúarhrögð, ekkert riddaraeðli,
ekkert ættardi'anxh. Það hefur í stuttu
rnáli enga löngun til að vinna nein-
um tjón nema þeim, senx það ætlar
að éta.“
------—-------------
FÁEINUM klukkustundum áður
en liinn frægi skáldsagnahöf-
undur, Marcel Proust, gaf upp and-
ann, hað hann einn af þjónunx sín-
um að í'étta sér eina af hókum þeini,
sem hann hafði skrifað. Prousl
kvaðsl þurfa að breyta lcafla í þessari
hók, þar senx lýst væri þjáningum
deyjandi manns, þvi að nú sagðist
hann finna sjálfui', hvernig þær væru.
Því næst skrifaði liann eins liratt og
óður væri, þangað til hann varð al-
gei'lega örmagna og gaf upp öndina.
— Iívað mundir þú gera, ef þú
hefðir eins miklar tekjur oq Rocke-
feller?
— Það veit ég ekki, en hitt hef
ég oft hugsað um, hvað Rockefeller
mundi gera, ef hann liefði úimóta
háar tekjur og ég.
Nauðsynlegast af öllu er að kunna
að grípa tækifærið, þegar oss hentar
það. En að því undanskildu tel ég
mesta nauðsyn á því, að hafa vit á að
sleppa tækifæri, þegar svo ber undir.
— Disraeli.