Samtíðin - 01.03.1944, Blaðsíða 11

SAMTÍÐIN
7
um til hafnar, greitt þar vöruhúsa-
gjald, útskipun í skip, margfaldur
tryggingarkostnaöur og sex til sjö-
falt farmgjald fyrir þaö norður undir
heimskautsbaug, og þar greitt allt,
sem á það fellur, þá kostar það meira
en þrefalt lægra verð heldur en það
smjör, sem framleitt er í Flóanum
fáeina kílómetra frá liöfuðborginni!
Er líklegt, að þessi framleiðslugrein
verði fjárhagslegur lífgjafi þjóðar-
innar, þegar útgerðin hefur stöðv-
azt?
Gagnvart útlöndum standa pen-
ingar okkar betur nú lieldur en
nokkru sinni áður, en ef gjaldeyrir-
inn verður enn felldur í verði, þá er
það ekki annarra sök en okkar
sjálfra, en með gjaldeyrisfalli væri
tapaður mikill hluti þess fjár, sem
einstaklingar hafa grætt á stríðinu.
En gengisfall er ekki lækning til
frambúðar, heldur veiklunarmerki í
fjármálastjórn landsins.
Hvað getur bjargað hruni pening-
anna?
Alþjóðasamtök í gjaldeyrismál-
um, þar sem tekið væri fram fyrir
hendur okkar í peningamálum, eða
þá liilt, sem virðist ósennilegt, að
þjóðin og ráðamenn hennar bæti ráð
sitt í tíma.
íslenzka þjóðin verður aldrei sjálf-
stæð, ef hún er örsnauð, og það fyrsta,
sem hún þarf að læra, þegar hún hef-
ur öðlazt fullan rétt til þess að ráða
sér sjálf, er að læra að lifa.
Rúmlega 200 greinar flytur Samtíðin
yður árlega, auk 10 smásagna o. fl.
fyrir aðeins 15 kr.
HREIÐAR E. GEIRDAL:
Við Geysi
Við bíðum og hlustum — loks heyrum
við dynki,
um hópinn fer ánægjubros.
En sjóðandi vatnið í bergsölum byltist,
svo byrjar hið langþráða gos.
Það telst um fimmtán faðma
hið forna Geysis met.
Nú andar hann dýpra, og hámarkið hækkar
í hundrað og sjötíu fet.
Með kvistum og sprotum og gildvöxnum
greinum
er gosið sem hrímþakin eik.
En athygli gestanna tilbreytnin tekur
og tengir í stórbrotnum leik.
Frá landsins leynistigum
sér lyftir táknræn mynd.
Hún minnir á logandi elda hið innra,
en ytra á klökugan tind.
Bókmenntagetraun
Samtíðarinnar
Eftir hvaða persónum í Njálu eru
þessar setningar hafðar? Svörin eru
á bls. 29.
1. „Ærit fögr er mær sjá, ok munu
margir þess gjalda.“
2. „Vil ek eigi hafa flimtan hennar
né fáryrði yfir mér.“
3. „Kemst, þó at seint fari, liús-
freyja.“
4. „Eigi þarft þú at hta á, jáfnt er
sem þér sýnist, af er fótrinn.“
5. „Hefir hverr til síns ágætis nakkv-
at ok skal þik þessa eigi lengi
biðja.“
Gnoð og landi geri skil,
geisa á andans fjöðrum.
Það er vandi að vera til
og velja handa öðrum.