Samtíðin - 01.06.1944, Blaðsíða 17

SAMTIÐIN
13
hvoru í öllum útbúunum okkar. Það
dettur stundum í aðalbankastjórann
að taka svona rögg á sig. Þetta er ein-
ungis formsatriði. Ég verð búinn að
þessu eftir bálftíma.“
„Já, en það komast alls konar
Gróusögur á gang, einkum í smábæ
eins og bér,“ mælti Floriot og barm-
aði sér. „Allir munu þvaðra um það,
að ég bafi verið að aðhafast eitthvað
rangt. Smánin, hugsið þér vður alla
þá smán!“
„Enginn fær að vita neitt um
þctta,“ anzaði endurskoðandinn dá-
lítið afundinn. „Ekki nema þér farið
að koma því á tal sjálfur. Jæja, get ég
þá fengið að líta á bækurnar?“
^VEIM DÖGUM seinna kom
Pbilibert inn í skrifstofu aðal-
bankastjórans og mælti:
„Nú get ég frætt yður um heim-
sókn endurskoðandans til Perpignan,
lierra aðalbankastjóri. Allt er í beztu
röð og reglu. Þar vantar ekki grænan
eyri.“
„Golt. Eiginlega ætti maður aldrei
að taka þessi bannselt nafnlausu bréf
lil greina. Þakka yður fyrir, Phili-
bert.“
Tæpum mánuði seinna kallaði að-
albankastjórinn einkaritara sinn aft-
ur á sinn fund. „Það er blátt áfram
spaugilegt,“ mælti bann, stuttur í
spuna, „en nú bef ég fengið annað
nafnlaust bréf viðvikjandi útbúinu í
Perpignan. Bréfritarinn segir, að
bækurnar liafi ekki verið nægilega
samvizkusamlega rannsalcaðar. Að
því er virtist, tafði Floriol svo fyrir
endurskoðandanum með alls lconar
vafningum og gauragangi, að starfs-
maður útbúsins, sem var samsekur
lionum, bafði nægan tíma til að skila
aftur peningunum, sem þeir höfðu
stolið. Við liefðum sannarlega átt að
taka málið fastari tökum.“
„Ætli við þurfum endilega að láta
nýja rannsókn fara fram?“ spurði
Philibert, dapur í bragði.
Aðalbankastjórinn drap fingri á
skrifborðið. „Mér leiðist að þurfa að
gera það. En hvað, sem þvi líður, ber
okkur skylda til þess vegna skjól-
stæðinga okkar. Ef eiltbvað er liæft
í þessu og fólk kemst seinna á snoð-
ir um, að við liöfum verið aðvaraðir,
verður úr þessu bannsett hneykslis-
mál. Ég er liræddur um, að ekki sé
um annað að ræða en að senda end-
urskoðandann út af örkinni á ný.
Og látið þér bann nú rannsaka allt
rækilega í þetta sinn. Ég vil vita
vissu mína um þetta í eitt skipti fvrir
öll.
Samdægurs fóru þrír reyndustu
endurskoðendur bankans til Perpign-
an. í þetta sinn tókst að koma Floriot
algerlega á óvart. Einn af endurskoð-
endunum bafði strangar gætur á bon-
um, meðan binir tveir rannsökuðu
bókbald hans gaumgæfilega. Rann-
sóknin stóð yfir í rúmlega fjórar
klukkustundir. En engan eyri vant-
aði í sjóðinn, og bókhaldið reyndist
vera i stakasta lagi.
„Ég vildi bara, að allt væri i svona
góðu lagi í öllum útbúum bankans,“
sagði aðalendurskoðandinn, um leið
og bann kvaddi Floriot, sem var alveg
ruglaður vegna þessarar óvæntu
beimsóknar.