Samtíðin - 01.09.1944, Blaðsíða 11

SAMTIÐIN
7
mennum samtökum í landinu, jafnt
utan sem innan sjúkrahúsa og liæla,
með það höfuðtakmark að útrýma
með öjllu berklaveikinni.“
Eins og sjá má af þessu, var tak-
markið sett hátt þegar i byrjun. Það
var og er hvorki meira né minna en
alger útrýming berklaveikinnar.
Enginn má þó skilja þetta á þann
veg, að S. í. B. S. sé einu ætlað að
leysa þetta þrekvirki af höndum.
Auðvitað hefur læknastéttin forystu
á þessu sviði sem og öðrum, er við-
koma heilbrigðismálum þjóðarinnar,
en S. í. B. S. telur litla von um, að
fullur sigur náist í þessu máli, ef
meginhluti þjóðarinnar lætur sér
ekki skiljast, hve mikilvæg hún er,
baráttan gegn berklunum, og tekur
á einhvern bátt virkan þátt í þessu.
— S. í. B. S. liefur valið sér það lilut-
verk að glæða á allan hátt virka þátt-
töku almennings í baráttunni gegn
herklunum og skipuleggja félagsskap
í því skyni, og þá fyrst og fremst
meðal þeirra, sem eru, eða bafa ver-
ið, berklaveikir, enda er reyndin sú,
eins og að líkum lætur, að þar er á-
huginn mestur á þessum málum.
Læknastéttin hefur tekið þessum
samtökum vel og ríkir gagnkvæmur
skilningur milli hennar og S. í. B. S.
Eins og alkunnugt er, mun enginn
sjúkdómur jafngjarn á að taka sig
upp aftur og herklaruir. Það er þvi
síður en svo, að sjúklingur, sem
brautskráður er af heilsubæli, geti
litið svo á, að hann sé þar með laus
við veikina. Miklu frekar má segja,
að hann sé í raun og veru aldrei ör-
uggur fyrir henni. Seni betur fer, eru
þeir margir, sem yfirstíga berklana
að fullu og öllu, þótt þeir ef lil vill
l)eri þeirra minjar að einhverju levti.
Hitt er þó alltof algengt, að fólk, sem
brautskráð er af bælunum, veikist
aftur eflir nokkurn tíma og er þá
seinna tilfellið venjulega verra hinu
fyrra.
Það, sem brautryðjendum og að-
alstofnendum S. í. B. S. lá einna
þyngst á hjarta, var einmitt þetta
mikla vandamál: llvað á að gera til
að sporna við því, að það, sem byggt
er upp með hælisvistinni, hrynji til
grunna, stundum á örstuttum tíma,
þegar út af hælunum kemur? Þeir
þekktu margir af eigin revnd þá örð-
ugleika, sem mæta flestum efnalitl-
um sjúklingum, sem útskrifast af
heilsuhælunum: Erfið og óholl vinna,
atvinnuleysi og illúr aðbúnaður,
hræðsla almennings við að umgang-
ast þetla fólk, hafa það i húsuni sín-
um eða á vinnustöðvum o. s. frv.
(Þetta síðasttalda hefur þó batnað
mikið á síðari árum vegna aukinnar
fræðslu um þessa liluti).
Það var því þegar á fvrsta ári S. 1.
B. S. ákveðið, að kröftum samtak-
anna skyldi fyrst um sinn einbeitt að
því hlutverki að koma á fót vinnu-
heimili fyrir herldaveikt fólk, sem
náð hefur þeim hata og vinnuorku,
að því er ekki nauðsvnlegt að dvelj-
asl á venjulegu heilsuhæli. Siðan hafa
fjáraflanir farið fram í þessu skyni
eftir ýmsum leiðum og borið hinn
bezla árangur. Vinsældir S. í. B. S.
liafa farið vaxandi ár frá ári, og sið-
astliðinn vetur sýndi Alþingi sam-
bandinu þá velvild og þann skilning
á starfsemi þess að samþvkkja lög,
sem heimila mönnum að draga gjaf-