Samtíðin - 01.09.1944, Blaðsíða 29

SAMTIÐIN
25
ast margir hlutir hér á landi. Nýjar
greinar bókmennta verða til, aðrar
liverfa og enn aðrar vakna af dvala.
Einar var liöfuðskáld á síðara hluta
þessa timabils. Koma hans til Ausl-
fjarða varð til þess, að þar liófst
kveðskaparöld mikil, en áður höfðu
farið litlar sögur af skáldum austur
þar. Sumir afkomendur Einars urðu
merk skáld svo sem Ólafur Einars-
son og Stefán Ólafsson i Vallanesi.
Skáldskapur hinna aiístfirzku skálda
var með nokkuð sérstökum blæ, sem
liélzt allt til Páls Ólafssonar.
Páll Ólafsson var talandi skáld.
Leikni hans með mál og rím er svo
einstæð, að honum virðist hafa hlotið
að vera eðlilegra að tala í bundnu
mál en óbundnu. Þessi leikandi lip-
urð i máli og kveðandi, vorhugurinn
og hnyttnin hafa gert Pál að þjóð-
skáldi, þótt yrkisefnin séu ekki lang-
sótt né stórbrotin. Hann kveður um
hin hversdagslegu fyrirbæri, og alls
staðar sér hann ást og gleði. Haun
vrkir um sólina og vorið, hrísluna og
bæjarlækinn, fuglana og árstíðirnar.
lilla fossinn, landið sitl og sveitina.
hestana sína, Bakkus, vin sinn, kunn-
ingja sina og sjálfan sig og sérstak-
lega eftirminnilega um Ragnhildi,
seinni konu sína. Alls staðar er sama
hnyttnin og þýðleikinn. Páll var tal-
inn orðhákur, ef honum rann í skap,’
en í ádeilum hans og skammakveðl-
ingum,er fólgið svo mikið af kímni,
að þeir vekja fremur gleði en gremju.
Hann endar t. a. m. kvæðið um liarð-
indaveturinn 1868—’6í) á þennan
hátt:
Með ölluiii þínum fjanda fans
farðu að moka snjóinn,
Netagerð
Björns Benediktssonar
Reykjavík. Símar 4607 — 1992
Býr til og selur:
Snurpunætur — síldarnet — loðnu-
nætur — botnvörpur — dragnætur
fyrir ýsu, kola og þorsk. — Ennfrem-
ír: Kassanætur. — Netakúlupoka. —
Tennisnet. — Annast viögerðir og
litun á veiðarfærum.
Fylgið tízkunni
1944
og klæðizt hlýjurn
og smekklegum
ullarfatnaði
Munið,
að beztu
og fullkomnustu
ullarfötin
íáið þið hjá okkur
Prjónastofan Hlín
Laugavegi 10, Reykjavík
Heildsala — Smásala
Sími 2779.