Samtíðin - 01.11.1944, Blaðsíða 25

SAMTIÐIN
21
mitt það, ég hef lesið leikrit j'ðar
mér til mikillar ánægju.
Hann heldur, að þér séuð Max-
well Anderson eða Rohert Sher-
wood. Þegar svona vill til, að menn
rekast á rithöfund, sem þeir hafa
ekkert lesið eftir, reyna sumir að
látast vera svo heyrnarsljóir, að þeir
hafi ekki tekið eftir því, að þér vor-
uð titlaðir rithöfundur. En þeim
verður engrar undankomu auðið,
því að enda þótt þér séuð ef til vill
ekkert að trana yður fram sjálfur,
er einhver annar vís til að skjóta
upp kollinum. Setjum nú svo, að
þér heitið Smith.
— Komið þér sælir, herra Smith,
segir sá, sem ekki þóttist lieyra, að
þér væruð rithöfundur. — Hvernig
líður yður? Það gleður mig að kynn-
ast yður persónulega, bætir hann
við og svipast um eftir færi til að
losna við yður.
— En þetta er hann Smith rit-
höfundur, segir sá, sem óvænt skaut
upp kollinum.
Aumingja „heyrnarsljói“ maður-
inn verður óskaplega kindarlegur
á svipinn, og augnaráð lians verð-
ur hlátt áfram biðjandi. Ef þið, sem
lesið þessar línur, eruð rithöfund-
ar og rekizt á mann, sem svipað er
ástatt fyrir, þá verið honum líkn-
samir. Hjálpið honum út. Neyðið
hann ekki til að Ijúga yður fulla.
Setjum nú svo, að þið hafið skrif-
.að skáldsögu um bankasljóra. Auð-
vitað dettur mér ekki i hug, að neinn
ykkar hafi látið sér aðra eins fjar-
stæðu til hugar koma. Enginn rit-
höfundur skrifar skáldsögu um
bankastjóra. Rithöfundar geta ekki
Frímerki
eru verðmæti.
Kaupi
íslenzk frímerki
hæsta verði.
Duglegir
umboðsmenn óskast.
Há ómakslaun.
Sig. Helgason
P. O. Box 121
Reykjavík.
PlROLA snyrtivöruverksmiðja h/f
Hafnarhvoli. — Sími 2575.