Samtíðin - 01.12.1944, Blaðsíða 14
1U
SAMTÍÐIN
ig mundi pilturinn fá sig til að skýra
frá notkunaraðferðinni, þótt hon-
um væri hún kunn. Jæja, færi svo
sem fara vildi um það. Fáum mín-
útum síðar hljóp pilturinn um borð
með lyfjaöskjuna í hendinni.
Ég dokaði á bryggjunni og ræddi
við burgeisa bæjarins. Það var grip-
ið þétt í handlegginn á mér. Þökk
fyrir meðalið, læknir, það var prýði-
legt. Ég verð áreiðanlega ekki sjó-
veik, þó ég taki það aldrei. Ég
mætti dökkbrúnum, leifturlieitum
augum ungu stúlkunnar, léttan ilm
af andlilsdufti bar að vitum mínum.
Skipið blés í þriðja sinn. Þér tapið
af skipinu, fröken!
Fari það og sigli sinn sjó. Við ætl-
um að sigla okkar — og bafa sam-
flot. Andlit ungmeyjarinnar Ijóm-
aði. Við hlið henni stóð pilturinn,
bæglátur að vanda, en með annar-
legu yfirbragði þess manns, sem bef-
ur unnið stærri og dýrmætari sigur
en hann hefur þorað að láta sig
dreyma um.
Þannig bafði skipazt á siðustu
stundu. Örlög tveggja sálna liöfðu
ráðizt óvænt, spor verið stigin, sem
aldrei urðu til baka gengin. Nú hló
bamingja úr beggja augum. Sól
skein i heiði.
Þarna sérðu. Litlir blutir, ómerki-
leg atvik, valda bvörfum í lífi
manna. LyfseðiII bripaður á götu.
Pilluöskjur. Hefðu þau aldrei i
liendur unga mannsins komið,
mundu vegir bans og ungu stúlk-
unnar sennilega bafa verið að fullu
skildii'. Þá befði engin sorgarsaga
gerzt. Ungur maður og ung kona
befðu aðeins skilið mcð trega. Minn-
ing æskukynna þeirra liefði fylgt
þeim um ókomna ævi, sveipuð róm-
antiskum Ijóma.
Nú var þeim skapað að lifa sam-
an, kvnnast bvort annars vankönt-
um og brestum, mást og slitna í
áralöngum samvistum. Særast i
bretviðrum hversdagslegrar sam-
búðar manns og konu.
Ósamlyndi. Já því verr. Ungi mað-
urinn reyndi þyrna rósarinnar sinn-
ar fyrr en varði. Brynja fálælis og
kulda steyptist yfir liann. Sambúð-
in varð báðum kvöl, sem þau gátu
þó ekki slitið. Það er sorgarsagan
síendurtekna. Og mín var sökin,
óbeint.
En heitt brann ástin fyrstu mánuð-
ina. Of heitt. Brenndi sig lil ösku
fyrir tímann. Ávöxtur þeirra heitu
mánaða er bún, unga stúlkan glæsi-
lega, sem þú varst að spyrja um
áðan. O-jæja. Ef ég og aðrir reikna
mér einbverja sök á því, sem miður
fór, verða þeir einnig að gjalda mér
þökk fyrir bið betra. Gjalda mér
þökk fyrir tilveru ungu stúlkunn-
ar, sem á undan okkur gengur. Hún
er lifandi eftirmvndin liennar móð-
ur sinnar.
Þarna leit bún um öxl. Hún er að
g'efa þér gætur. Nú er röðin komin
að þér.
Beztu kaupin
gera allir í verzlun
Guðjóns Jdnssonar
á Hverfisgötu 50
Sími 3414.