Samtíðin - 01.02.1951, Blaðsíða 20

16
SAMTÍÐIN
bræðralagi Sankti Jóhannesar garðs
vegna trúarskoðana sinna, er brutu
þar í bág, og bafði nú um langt skeið
dvalizt á Italíu. En Round átti þó
ekki allt ol' löngu stormahléi að
fagna.
Hann skrifaði: „Vinir mínir tjáðu
mér, að mér kvnni að blotnast einn
af námsstyrkjunum, sem vcittir eru
við Krists garð.“ Meðan verið var
að semja um þetta, varð mér eitt
sinn reikað eftir Konungsgötu og
varð þá heldur en ekki forviða, er
ég mætti Collier þar. Hann virtist
glæsilegri en nokkuru sinni fyrr og
lék við bvern sinn fingur. Hann bauð
upp á glas af víni. Ég þá það, og við
skildum mestu mátar. Ég blaut
námsstyrkinn hjá Krist garði. Á
fyrsta fundi garðsins, sem ég sótti,
var rætt um skipun manna í embætti,
sem enn voru óveitt. Mér til mikillar
undrunar sá ég, að nal'n Éilippusar
Colliers bafði verið sett þarna efst á
lista. Því varð alls ekki mótmælt af
minni hálfu. Engum mótmælum var
unnt að breyfa gegn kosningu lians.
Hann var kosinn og settur i embætti,
áður en mánuður var liðinn, frá því
ég hafði gerzt meðlimur bræðra-
lagsins. Þannig hófst tiu ára sam-
keppni milli okkar, er spillti æsku-
árum mínum hér og lciddi til harm-
leiks, sem ávallt síðan hefur hvílt á
mér eins og mara.“
Þessi lamandi reynsla leiddi lil
þess, að bann varð ofurseldur manni,
sem eyðilagði líf hans, og af því staf-
aði binn mikli sorgarleikur, sem
varð lil þess að draga örþreytta sál
lians til gamla garðsins, þar sem
hinn dapurlegi atburður gerðist.
Hann elskaði Maríu Clifford, yndis-
fagra konu, eins heitt og einmana sál
getur unnað — og endirinn varð sá,
að það varð Filippus Collier og eng-
inn annar, sem vann ástir hennar!
Round skrifaði með stillingu, en
af mikilli viðkvæmni um ást sína til
frú Cliffoi’d. Ilún var ung ekkja,
efnalega sjálfstæð, og í heilt ár eftir
að hún hafði setzt að á herrasetri i
Chesterton, hafði hann vikulega eytt
hjá henni nokkrum síðdögum við að
aðstoða hana við að húa til prent-
unar skáldskap eftir manninn henn-
ar sáluga.
Þessi síðdegi voru honum sann-
kallaðar unaðsstundir. Hann gaf ná-
kvæmar gætur að minnsta mérki,
sem gæti hoi’ið ]xví vitni, að ásl hans
væri endui’goldin, og af því að hon-
um virtist stundum sem svo væri,
ákváð hann að biðja fi'úarinnar sér
til handa. Sanxþykki hennar nxundi
að vísU binda enda á námsvist hans
á gai’ði, engu síður en hann mundi
verða að segja sig úr bræðralaginu,
ef hann kvæntist. En hann hafði erft
nokkra fjárhæð eftir rnóður sína og
sætti sig við að fórna þessum frið-
indunx. Frúin lifði einkar kyrrlátu
lífi með frænda sínum, sem reyndist
henni eins og hver annar félagi og
stillti sig algei’lega um að kynna hana
fyrir vinum sinunx.
Frú Cliffoi’d fór lil ítalíu til sex
mánaða dvalar, og alla þá rnánuði
var hann fjarska einmana. Hann Ixeið
heimkomu hennar í ofvæni, enda
óraði hann næsta litið fyrir því, sem
fvrir hann átti að konxa.
Þegar hann heimsótti liana, eftir
að hún var komin heim, kvaðst hún