Samtíðin - 01.03.1951, Blaðsíða 22

18
SAMTÍÐTN
152. saga „Samtíðarinnar":
Svipurinn í Cambridge-háskóla
Niðurl.
j>KÍR ATBURÐIR gerðust, sem
ollu ófarnaði og leiddu til harm-
leiksins, er eyðilögðu eitt líf, eftir
þvi sem ég kemst næst, bundu endi
á annað og spilltu allri hamingju
þess þriðja.“
Round segir frá því, að kvöld eitt
hafi hann verið beðinn þess inn-
virðulega að koma orðsendingu til
Colliers. Bróðir hans var veikur, og
sjálfur hafði hann hvergi fundizt.
Round fór í þriðja skiptið til her-
bergis Colliers um miðnæturskeið og
varð heldur en ekki forviða „að sjá
hann sitja þar að því er virtist alveg
dauðadrukkinn.“ Fullur undrunar
og viðbjóðs yfir því að sjá meðlim
í bræðralagi þannig á sig kominn,
fór hann að brjóta heilann um,
hvernig Collier hefði komizt inn til
sín, án þess að sézt hefði til hans.
Nokkrum kvöldum eftir þennan
atburð, þegar hann var samkvæmt
venju aleinn á gangi í garðinum
seint um kvöld, öðlaðist hann lausn
á þessari myrku ráðgátu. Hann sá
þá, hvar Collier kom skjögrandi eftir
hjágötu, sem garðyrkjumaðurinn og
enginn annar labbaði, aðeins öðru
hvoru, og hann sá hann fara gegnum
Iilið, sem mjög fáir fóru um, en það
er milli garðsins og svonefnds
Second Court og er aðeins örfá
skref frá uppgöngunni að íbúð
Colliers. Daginn eftir rannsakaði
hann þennan hluta garðsins. „Sem
meðhmur bræðralagsms,“ skrifar
hann, „var hann vanur að bera á
sér lykil, sem gekk bæði að dyr-
unum og garðshliðinu. Þannig gat
hann komizt aftur til herbergja
sinna og lokað að sér, án þess að
nokkur maður vissi, að hann hefði
hreyft sig fótmál þaðan.“
Round ákvað að segja hvorki
Collier né nokkrum manni öðrum frá
því, sem hann hafði komizt að. Tím-
inn leið löturhægt. Kvöld eitt sýndi
Collier honum tvær prýðilega gerðar
smámyndir af frú Clifford og sjálf-
um sér. Þegar Round innti eftir því,
hvaða listamaður hefði gert mynd-
irnar, reigði Collier sig og sagði
hlæjandi: „Hvað, ég gerði — eða
öllu heldur: María og ég — frú
Clifford, á ég við. Við gerðum þær
í félagi.“
Round var óhamingjusamari en
frá megi segja, en þá vildi til atvik,
sem hafði hressandi áhrif á hann.
Gamli grískuprófessorinn var í þann
veginn að láta af embætti, og Round
var lofsamlega tilnefndur eftirmað-
ur hans. En Collier var einnig nefnd-
ur í sambandi við þessa stöðu, og
svo fór, að hann og enginn annar
hreppti hana.
Um tilfinningar sínar gagnvart
C.ollier og hina dapurlegu atburði,
sem brátt dró til, skrifaði Round:
„Tröllpíndur af þessum hugsun-
um hjarði ég eins og hver annar
dauðans vesalingur, forðaðist félaga
mína eftir megni og hafði ekki rænu
á að vinna neitt að ráði. Ég gat eklci