Samtíðin - 01.10.1951, Blaðsíða 16

12
SAMTÍÐIN
158. saga „Samtíöarinnar"
Sigurjón frd ftorpeiróitöÉurn:
Hringurinn
þAÐ ER drungalegt kafaldsþykkni
i loftinu, hálfrokkið um hádag-
inn. Úrsvalir regndropar koma á
tætingi utan úr himinhvolfinu. Gat-
an er hráslagaleg, ísingin vefur sig
um möl og steina, rennur saman i
samfelldan glerung.
En í verzluninni er bjart og hlvtt;
jólin eru að koma.
Afgreiðslumaðurinn, ungur pilt-
ur, er á þönum innan við búðar-
borðið, mælir, vegur og telur:
Einn — tveir — þrír —
Hún stendur framan við borðið,
kornung stúlka i upplitaðri kápu og
slitnum skóm, biður eftir afgreiðslu,
dundar við að skoða ýmislegt gling-
ur i sýningarhólfunum.
Hann snýr sér að henni, reynir
að uppfylla óskir hennar eftir
beztu getu. Hann er hjólliðugur og
stimamjúkur, eins og hann gangi
á tituprjónum, laumast til þess að
líta í spegilinn i snyrtikróknum, sér
að hálsbindið er óaðfinnanlegt og
liðirnir i dökku hárinu áberandi.
Hún hlær. Hlátur hennar fer um
eyru hans eins og suðrænan, sem
þíðir fönn og klaka. Og i augum
hennar eru bjartir glampar, tærir
eins og skammdegisheiðrikjan.
Hún skoðar ýmsa gripi, flettir
dúkum, spyr um verð, kaupir ekk-
ert, lætur sem sér líki ekki varning-
urinn.
Hann verður oft annarshugar,
svarar út i hött; roðnar upp í liárs-
rætur, þegar hann segir einhverja
vitleysu.
Hún hlær.
Og viðskiptunum er lokið.
En hún stendur kyrr, fitlar við
glófann sinn, skimar um borð og
hillur.
„Hvað hefurðu þarna?“
Látlaus bending.
„Dömuhringi .. . nýkomna dömu-
hringi.“
Þeir eru fluttir fram á borðið.
Hún rannsakar þá gaumgæfilega.
Hann fylgir hverri hrevfingu
hennar í þögulli aðdáun.
„Þessi er fallegastur og mátuleg-
ur mér.“
Dökkur, leyndardómsfullur
steinn.
Hún rennir hringnum kæruleysis-
lega af mjóum fingri, leggur hann
aftur i öskjuna.
„Þú kaupir hringinn,“ segir hann
brosandi.
„Nei, þú gefur mér hann í jóla-
gjöf.“
Hljómfagur hlátur.
Vandræðaleg þögn.
Svo hverfur hún út í rökkrið.
Hann horfir drevmandi á eftir
henni, tekur hringinn úr öskjunni,
leggur hann til hliðar.
Uti á gangstéttinni glitra hrím-
perlur í ljósrákinni frá lýstum
glugganum. Loftið er hrákalt, þungt
bárugjálfur niðri í fjörunni. Og
hálkan á götunni er lúmsk og ill-
kvittnisleg, eins og falskur hálf-
kunningi.
En inni i verzluninni er bjart og
hlýtt. Og bráðum koma jólin.