Samtíðin - 01.11.1951, Blaðsíða 9

SAMTÍÐIN
5
íslenzka undrabarnið í London
þAÐ VAR fróðlegt að koma til
London í siunar, er borgin var
víða með miklum hátíðabrag. Stór-
hýsi þau, sem risið hafa þar af rúst-
um síðan 1945, orkuðu þægilega á
hugann. Fjölbreyttar sýningar á
mörgum stöðum vöktu mikla at-
hygli, og leiksjmingar, tónleikar og
söngleikaflutningur í sambandi við
hátíðahöldin gerðu hálfsmánaðar-
dvöl að sannkölluðu ævintýri, ekki
sízt eftir á, þegar mesta þreytan eft-
ir allt annríkið var rokin burt og
minningarnar fengu í góðu tómi að
heimta rétt sinn.
Enn sem komið er staldrar hugur-
inn oftast við sunnudag einn, er ég
átti þess m.a. kost að kynnast mjög
merkri íslenzkri fjölskyldu, sem dval-
izt hefur í London nokkur undan-
farin ár, háð þar örðuga menningar-
l>aráttu og náð áföngum, sem líklegt
cr, að leiði til mikilla sigra á sviði
tónlistarinnar. Er hér átt við Jó-
hann Ti’yggvason hljómsveitar-
stjóra, konu hans og fjögur börn,
en allir Islendingar kannast við elzta
barn þeirra hjóna, Þórunni litlu, sem
orðin er mjög fræg fyrir frábæran
píanóleik.
ir Sex ára tónlistarstarf í London
Það er hressandi að hitta Jóhann
Tryggvason eins og þá frændur fleiri
úr Svarfaðardal, en þar virðist vera
mikið um tápmikið gáfufólk. Jóhann
var þegar orðinn kunnur tónlistar-
maður hér á Islandi árið 1945, en þá
ÞDRUNN JÓHANNSDDTTIR
um haustið fór hann til London, hóf
nám í hljómsveitarstjórn, píanóleik
og tónsmíðum við The Royal Acade-
my of Music og stundaði það næstu 4
árin. Því næst tók hann að leitast við
að útvega sér atvinnuleyfi í Bret-
landi, en slíkt veitist útlendingum að
jafnaði ærið örðugt. Hér fór þó betur
en á horfðist, og réð úrslitunum
bréf, sem skólastjórinn við fyrr-
nefndan tónlistarskóla skrifaði
brezka innanríkisráðuneytinu. Var
þar mælt svo eindregið með beiðni
Jóhanns um atvinnuleyfið og lokið
þvíhku lofsorði á dugnað hans og
hæfileika, að honum var heimilað að
dveljast áfram við tónlistarkennslu í
Bretlandi. Björninn var þó síður en
svo unninn, þvi að eftir var enn að
útvega sér kennslustarfið. Það tókst
ári síðar en dvalarleyfið hafði feng-
izt, eða haustið 1950. Þá réðst Jó-