Samtíðin - 01.11.1951, Blaðsíða 14

SAMTÍÐJN
1U
Siqurkur Sl
ulaion:
159. saga „Samtíöarinnar“
Minningarslitur um lausingja frá 1925
^ÐUR EN ÉG verð enn þá eldri og
ráðsettari en orðið er, enn þá
þjóbreiðari enibættismaður i þjón-
ustu lýðveldisins, og áður en gull-
spangagleraugun sökkva enn þá
dýpra niður i virðulegt nefnið á mér,
langar mig til að færa hér i letur
litla endunninningu úr ævi minni,
frá því ég var einn af lausingjum
ársins i höfuðstað Islands. Ég hef
ætlað að afneita þessari endurminn-
ingu í 25 ár. En þegar ég var i hóp-
göngunni á aldarafmæli menntaskóla-
hússins við Lækjargötu hérna um
árið, heimtaði hún að taka á sig
þessa mynd. Þar með gef ég sjálfum
mér, eins og ég var 1925, orðið. Ein
af vofum þeirrar fortíðar, sem aldrei
kemur aftur, tekur til máls:
Háttvirtu lesendur.
Enn þá einu sinni heldur blessað
vorið innreið sína i okkar hálfskap-
aða höfuðstað. Þetta er í júnímánuði
1925. Enn þá fá hinir sólvermdu
vindar að þyrla rykgusunum eftir
sprungnum og skáhöllum gangstétt-
unum meðfram Laugaveginum og eft-
ir ótal sundum og tröðum. Enn þá
bíða forarvilpurnar í djúpum götu-
skorningunum eftir miskunnsöm-
um þurrki, sem breytir þeim í reyk-
vískt ryk, til þess að þær fái að þyrl-
ast upp í ásjónur vegfarendanna,
umlykja þá og sýna þeim þau bliðu-
atlot, sem þeir kunna að hafa farið
á mis við í lifinu.
Og hvernig líður svo annars þetta
dásamlega vor hér i hafnarbænum
við Faxaflóa? Ég veit ekki, hvað ykk-
ur finnst, sem vinnið á fiskreitum,
eigið hlutabréf í togurum, þvoið
gólf, lifið á vöxtum af tæmdum arfi,
sópið göturnar, vinnið í skrifstofum,
rekið verzlanir, bruggið áfengi, kenn-
ið í skólum, rakið skeggbroddana af
náunganum, seljið blöð eða vinnið
annaðhvort eldhússtörf eða á eyr-
inni. Þið sjáið auðvitað fyii'st og
fremst ykkar áþreifanlegu sjónar-
mið, sem þorskurinn og síldin hafa
skapað ykkur. En ég, Sigfús Sigfús-
son, er í dag heimsmaðurinn, sem á
bæinn og ykkur öll í orðsins dásam-
legustu merkingu. Ég á nákvæmlega
einn hvitan flibba og rautt hálsbindi,
jakka, sem einu sinni var svartur,
vesti og röndóttar buxur, sem enn
eru ekkj farnar að gljá allt of mikið
á viðkvæmum stöðum. Svo á ég líka
nýlegan göngustaf og slitna lakk-
skó frá dansleikjum undanfarinna
vetra.......
1 þessum viðhafnarbúningi geng ég
út úr kvistherberginu mínu, þar sem
ég bý upp á krit. 1 næstu tóbaksbúð
á ég unnustu. Þar fæ ég ilmandi
sígarettu og síðan mjólkurglas hjá
systur minni, sem er við afgreiðslu
i mjólkurbúð skammt þaðan. Að
þessu loknu geng ég, Sigfús Sigfús-
son vetrarskáld, „módel 1925“, út á
stræti höfuðstaðarins á þessum
glampandi vormorgni til þess að
ganga úr skugga um, að miðbærinn