Samtíðin - 01.04.1960, Blaðsíða 17

samtíðin
13
skoðun í þessum efnum og áleit nú, að •
bezt væri að ala börn upp heima, því að
°f mikill skólalærdómur væri heila þeirra
skaðlegur. Skáldkonan tilvonandi var
Ki aldrei send i skóla. Móðirin annaðist
sJálf alla bókfræðslu hennar.
Auðvitað geturðu það!
kAÐ VAR móðir Agöthu, sem kom
kenni til að skrifa. Frúin var öfgafull og
kafði tröllatrú á hæfileikum dóttur sinn-
ar- Dag nokkurn, þegar Agatha lá í rúm-
lnú, sagði móðir hennar:
»Farðu nú að skrifa sögu, og vertu
°kki alltaf að segja, að þú getir það ekki.
Auðvitað geturðu það!“
ATæstu árin skrifaði telp'an margar dap-
Ui'legar sögur, sem allar enduðu mjög
úla. Enn var hún aðeins á tilraunastigi
seni rithöfundur.
Agatlia giftist snemma í heimsstyrj-
°klinni fyrri ungum og ásjálegum liðsfor-
lnS.Ía, Archibald Christie að nafni, og
§ekk síðan i þjónustu Rauða krossins. Ar-
191fi sagði eldri systi'r hennar við liana:
’-Kg þori að veðja, að þú getur aldrei
skrifað góða sakamálasögu.“
Þessi fullyrðing átti eftir að hafa geysi-
^eg áhrif á Agöthu, en auðvitað gat hún
Cllgan veginn sætt sig við svo ömurlegan
spódóm.
2^ hegar Agatha Christie hvarf
í GRENND við hækistöð Rauða kross-
llls, þar sem Agatha vann, dvöldust
n°kkrir helgiskir flóttamenn. Einn þeirra
Va,'ð fyrirmyndin að Ieynilögreglumann-
11111111 Hercule Poirot, sem frægur er úr
s°guni Agöthu. Fyrsta sakamálasaga
lennar nefndist á frummálinu: „The My-
Herious Affair at Stijles“. Einir 6 útgef-
endur höfnuðu handriti sögunnar, áður
011 hún kom út 1920. En úr því tóku bæk-
111 Agöthu að streyma á markaðinn. 1
bókaflóði ársins 1934 komu ekki færri en
4 Agötliu Christie-bækur. En 8 árum áð-
ur, 1926, hafði hún samið frægustu hók
sína: „The Murder of Roger Ackroyd“.
Skönunu áður en sú saga birtist, gerð-
ist það, að Agatlia Christie hvarf skyndi-
lega að heiman. Hálfan mánuð var rætt
um hvarf hennar um viða veröld. 550 lög-
regluþjónar leituðu hennar með tilstyrk
hlóðhunda, flugvéla og 15000 sjálfboða-
liða!
Kílómetralangir blaðadálkar voru
skrifaðir um konurán, morð og sjálfs-
morð. Lýsingin á skáldkonunni: Rauð-
hærð, gráeyg, 175 cm liá — var hirt um
allt Bretland. En allt kom fyrir ekki.
Menn gátu sér alls til um orsakir livarfs-
ins. Sá leiði orðasveimur gaus meira að
segja upp, að liér væri einungis um aug-
lýsingahrellu að ræða!
En i miðjum desember þetta herrans ár
veitti gestur einn á hóteli í Yorksliire því
athvglþað þar dvaldist ákaflega músik-
ölsk kona, sem var áberandi lík hinni
horfnu skáldkonu. Hann gerði lögregl-
unni aðvart og daginn eftir kom í ljós
við eftirgrennslan, að þarna var Agatha
lifandi komin.
Hlédrægni skáldkonunnar og imugust-
ur hennar á allri sýndarmennsku og op-
inberu umtali u.m sig er talinn stafa frá
þessu hvarfi. Það var eignað óminni,
sem skyndilega liefði loslið hana. En
seinna var þvi slegið föstu, að jafnvel
þótt frúin missti minnið,myndi hún geta
leikið á lögregluna!
Agatha forðast eins og lieitan eld liina
svokölluðu „bókmenntamiðdegisverði“,
sem haldnir eru i London i upphafi bóka-
tíðarinnar ár livert. Iiún neitar alveg að
halda fyrirlestra eða koma fram í sjón-
varpi. Yið frumsýningu á leikritum lienn-
ar þykist forvitið fólk hafa himin liönd-
um tekið, ef það sér henni hregða fyrir
meðal leikhúsgesta. En að sýningu lok-