Samtíðin - 01.12.1964, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
13
Rómantísku skáldin á 19. öld voru tilfinningarík og hástemmd í lýsing-
um sínum. Þannig túlkaði œðstiprestur þeirra í Frakklandi ást sína í
rúmlega 49 ár
HlNN 17. febrúar 1883 féll ung og fremur
'’eigalitil leikkona, a. m. k. ú franskan mœli-
kvarða, ungfrú Juliette Drouet, í faðm skálds-
ins Victors Hugos, sem þá var orðinn frægur.
Stulkan hafði fengið smáhlutverk í seinasta
sorgarieik skáldsins: „Lucréce Borgia.“
Ungfrú Drouet var fríð sýnum með stór
ail8u, og bros liennar var angurblitt. Hugo varð
Undir eins gagntekinn af ást til liennar. Sú ást
entist honum 49 ár og 3 mánuði. Hinn 17. febrú-
ar 1882 fékk leikkonan, sem þá átti skammt
v|tir ólifað, bréfmiða frá skáldinu. Á honum
stóð:
»Við byrjum þetta heilaga fimmtugasta ár
°kkar með þessu guðdómlega orði: Ég elska þig.“
Þvilíkar yfirlýsingar voru löngu orðnar
venja hjá Hugo. Hann skrifaði ástmeyju sinni
ævinlega 17. febrúar öll þessi ár til að gera
henni þá játningu, að þrátt fyrir öll önnur
ástamál sín — og þau voru hvorki fá né smá
— væri hún sú eina sanna. Hann kallaði 17.
febrúar meira að segja annan fæðingardag sinn,
ekkert minna!
Nú liafa öll þessi 49 ástarbréf Hugos til ung-
frú Drouet loks verið gefin út. Fyrr máttu þau
ekki koma á prent. Við tökum liér upp fáeinar
setningar úr þeim til að sýna, livernig róman-
tísk skáld 19. aldarinnar áttu það til að túlka
ást sina, en það er alkunna, að sendibréf eru
merkar heimildir um einkamál fólks.