Fréttablaðið - 22.01.2010, Page 18

18 22. janúar 2010 FÖSTUDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
FRÉTTABLAÐIÐ Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík SÍMI: 512 5000, ritstjorn@frettabladid.is FRÉTTASTJÓRAR: Arndís Þorgeirsdóttir arndis@frettabladid.is, Kristján Hjálmarsson, kristjan@frettabladid.is Trausti Hafliðason trausti@frettabladid.is og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál) hdm@frettabladid.is
MENNING: Páll Baldvin Baldvinsson fulltrúi ritstjóra pbb@frettabladid.is HELGAREFNI: Anna Margrét Björnsson amb@frettabladid.is og Sigríður Björg Tómasdóttir sigridur@frettabladid.is ALLT OG SÉRBLÖÐ: Roald Eyvindsson roald@frettabladid.is og Sólveig Gísladóttir solveig@frettabladid.is
ÍÞRÓTTIR: Henry Birgir Gunnarsson henry@frettabladid.is LJÓSMYNDIR: Pjetur Sigurðsson pjetur@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Kolbrún Ingibergsdóttir kolbrun@frettabladid.is
ÚTGÁFUFÉLAG: 365 miðlar ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Ingibjörg S. Pálmadóttir FORSTJÓRI OG ÚTGÁFUSTJÓRI: Ari Edwald
RITSTJÓRI: Jón Kaldal jk@frettabladid.is AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir steinunn@frettabladid.is
Fréttablaðið kemur út í 90.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt
að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Issn 1670-3871
Á vettvangi Reykjavíkurborgar hafa kjörnir fulltrúar, hvort
sem er í meirihluta eða minni-
hluta, lagt hefðbundna flokka-
drætti til hliðar og sameinast um
að ræða um framtíðarlausnir til
hagsbóta fyrir borgarbúa.
Fyrir rúmu ári ræddu borgar-
fulltrúar í borgarstjórn Reykja-
víkur um að við yrðum að taka
af festu og ábyrgð á þeim fjár-
hagslegu úrlausnarefnum sem
við okkur blöstu í kjölfar fjár-
málakreppunnar og að við mætt-
um ekki láta deigan síga heldur
horfa til sóknar fyrir borgina. Í
framhaldi af þessum umræðum
var samþykkt samhljóða á fundi
í borgarráði þann 20. nóvem-
ber 2008 að unnin skyldi áætlun
til sóknar fyrir Reykjavík vegna
þeirra verkefna sem borgin stend-
ur frammi fyrir í ljósi breytinga í
efnahagsumhverfinu.
Með þátttöku borgarbúa
Í framhaldi af þessari samþykkt í
borgarráði var skipaður stýrihóp-
ur fyrir verkefnið með einstakl-
ingum víða að úr samfélaginu.
Stýrihópinn skipaði fjölbreyttur
hópur einstaklinga úr atvinnulífi,
háskólasamfélagi og menningar-
geira. Loks voru stofnaðir fimm
rýnihópar, skipaðir fulltrúum víða
úr borgarsamfélaginu, stjórnend-
um Reykjavíkurborgar, íbúum úr
öllum hverfum borgarinnar og
fulltrúum Ungmennaráðs. Alls
tóku því á annað hundrað manns
þátt í að móta megináherslurnar
í tillögum um aðgerðir í tengslum
við sóknaráætlun fyrir Reykjavík.
Sóknaráætlun Reykjavíkur-
borgar, sem nú liggur fyrir, nefn-
ist Skrefi á undan. Meðal þeirra
aðgerða sem lagðar voru til var að
haldið yrði árlegt Hugmyndaþing
í Reykjavík og var það gert síðasta
haust undir yfirskriftinni: Í hvern-
ig borg viltu búa? Þingið var haldið
í Ráðhúsi Reykjavíkur og var opið
öllum borgarbúum. Gestir, starfs-
menn borgarinnar og borgarfull-
trúar ræddu þar um framtíðina og
skráðu niður tillögur og hugmynd-
ir. Á þessu fyrsta Hugmyndaþingi
Reykjavíkur bárust yfir 1.000 til-
lögur og hugmyndir frá íbúum og
munu niðurstöður þingsins nýtast
við lokafrágang sóknaráætlunar.
Meðal helstu málaflokka sem lögð
var áhersla á voru samvera, úti-
vist og nærumhverfi. Rík áhersla
borgarbúa á að njóta hins fallega
umhverfis sem borgin hefur upp á
að bjóða kom einnig fram í niður-
stöðum íbúakosningar sem fram
fór í Reykjavík í desember, en þar
völdu íbúar í átta af tíu hverfum
borgarinnar að verja fjármunum
til nýframkvæmda og viðhalds í
verkefni á sviði umhverfis og úti-
vistar.
35 lykilaðgerðir til sóknar
35 lykilaðgerðir eru kynntar til
sóknar fyrir borgina til næstu 5-
15 ára. Aðgerðunum er skipt í átta
málaflokka: Gildi og framtíðar-
sýn, Höfuðborgin, Framtíðarfólk-
ið, Græna borgin, Skipulagsmál,
Atvinnulífið, Menningarborgin og
Íbúalýðræði og virkni. Sem dæmi
um lykilaðgerðir í þessum flokk-
um má nefna að auka á val í skóla-
starfi og undirstrika fjölbreytni og
gagnrýna hugsun, Reykjavík verði
alþjóðleg háskólaborg, gæðastjórn-
un verði beitt um útlit og hönnun
á manngerðu umhverfi, stórauka
samstarf um svæðisskipulag á höf-
uðborgarsvæðinu, virkja almenn-
ing og íbúalýðræði betur með raf-
rænum kosningum og opinni og
gagnvirkri stjórnsýslu, tryggja
opna og skilvirka gátt hjá Reykja-
víkurborg fyrir uppbyggingu
öflugs atvinnulífs, gera sögu og
menningararf Reykjavíkur sýni-
legri og lagt er til að Reykjavík-
urborg sækist eftir því að verða
viðurkennd sem ein umhverfis-
vænasta höfuðborg í Evrópu.
Lykilaðgerðirnar spanna vítt
svið og ýmsar stjórnmálaáhersl-
ur, enda var það ekki markmiðið
með vinnunni að búa til aðgerðir
þóknanlegar einstökum stjórn-
málaflokkum, heldur aðgerðir
sem styrkja munu borgina okkar
um langa framtíð og njóta víð-
tæks stuðnings. Til viðbótar þess-
um áherslum og aðgerðum til
framtíðar koma aðgerðir nútíðar
sem ætlað er að takast á við yfir-
standandi vanda og fyrirbyggja
alvarlegar langtímaafleiðingar
kreppunnar á einstaklinga og fjöl-
skyldur. Meðal þeirra aðgerða má
nefna forgangsröðun borgarstjórn-
ar í fjárhagsáætlun á velferðar-
mál, áherslur borgarstjórnar á
aðgerðir til að tryggja virkni ein-
staklinga sem glíma við atvinnu-
leysi og samþykkt borgarstjórnar
um að árið 2010 skuli helgað vel-
ferð barna í Reykjavík.
Borgarbúar hafi áhrif
Markmið allrar þessarar vinnu
og stefnumótunar er að Reykja-
víkurborg verði ávallt í forystu
hvað varðar lífsgæði borgarbúa
og fyrsti valkostur fólks og fyr-
irtækja. Með samþykkt Sóknar-
áætlunar fyrir Reykjavík hefur
borgarstjórn Reykjavíkur einstakt
tækifæri til að láta hugmyndir og
áherslur íbúanna um framtíðar-
þróun borgarinnar beint í fram-
kvæmdafarveg. Þannig sýnum við
í verki þann sameiginlega vilja
okkar allra sem að borgarmálum
störfum að við hlustum á raddir
borgarbúa og hvetjum þá til virkr-
ar þátttöku í ákvörðunum sem hafa
áhrif á framtíð borgarinnar.
Höfundur er borgarstjóri.
UMRÆÐAN
Birna Þórðardóttir skrifar um
dómsmál
Loksins, loksins skal réttlætið ná fram að ganga! Loksins er
komin fram ákæra vegna hruns-
ins – hruns íslenska ríkisins,
hruns bankanna, hruns íslenskr-
ar siðferðisvitundar. Glæpagengið
er fundið!
Ekkert hangs, allt klárt, málatilbúningur, frágang-
ur, uppsetning. Umþóttunar-, endurskoðunar- eða
frávísunarréttur þvælist ekki fyrir. Alles klar – sem
sagt var. Hinn almenni saksóknari hefur lyft refsi-
vendi sínum og undan honum skal gengið ekki kom-
ast.
Þras um möguleg fjárhagstengsl flækist ekki
fyrir, enda naumast um slíkt að ræða, ekki frem-
ur en tuð um útflutning eða önnur undanskot illa
fengins auðs – nei, ekkert þvælir, né þvælist fyrir.
Engum loftbólupýramídum til að dreifa, engir millj-
arðar í frægum farvegum – hvar sem þeir vegir hafa
nú verið lagðir, eða hverjir kynnu að hafa lagt þá.
Nei, þeim er ofbauð framgangsmáti valdhafanna
haustið 2008 skal stefnt. Þau, sem ekki sátu hjá
þegar búið var að rýja okkur inn að skinninu bæði
hvað æru og eignir varðar, skulu nú dregin fyrir
hinn réttláta dómara. Afleiðing hinna mögulegu
glæpa skal færð í réttarsali – ekki glæpurinn sjálfur.
Í ákæru er beitt sömu lagagrein er nýtt var eftir
átökin á Austurvelli 30. mars 1949 þegar þeir Jón
Múli Árnason og Stefán Ögmundsson voru sviptir
kjörgengi og kosningarétti fyrir andóf gegn innlim-
un Íslands í stríðsbandalagið Nató.
Niðurstaðan ein og söm: Misindismennirnir eru
þeir er upp standa og benda á glæpagengið. Sendi-
boðinn skal höggvinn einu sinni sem oftar.
Er Sigurlína, móðir Sölku Völku, gekk í sjóinn um
árið, aðfaranótt föstudagsins langa, var aðaláhyggju-
efni prófasts hvort hún hefði ekki örugglega átt inni
nóg fé hjá Bogensen fyrir útförinni. Þeir eru margir
Bogensenarnir, sem hirt hafa fé almennings, í hinni
dægilegu umhyggjusemi að leyfa lýðnum að eiga
fyrir eigin útför, eða þannig.
Kannski er tími til kominn að grafa annarra grafir
en sendiboðanna.
Höfundur er ferðaskipuleggjandi.
Ákæruvaldið vaknar
BIRNA
ÞÓRÐARDÓTTIR
Ískaldar kveðjur
Þorsteinn Hilmarsson er nú hættur
störfum sem upplýsingafulltrúi
Landsvirkjunar eftir átján ára starf
hjá fyrirtækinu. Hörður Arnarson
er nýtekinn við sem forstjóri við
strembnar aðstæður og segir í
tilkynningu um málið að vegna þess
sé „brýnt að efla og breyta ímynd
Landsvirkjunar
bæði gagnvart
fjármögnun-
arfyrirtækjum,
fjölmiðlum
og almenn-
ingi“. Ekki er
annað að skilja á
tilkynningunni en
að Þorsteinn hafi
verið ljón á þeim
vegi, því þar segir að liður í þessum
breytingum – það er að efla ímynd
fyrirtækisins – sé umrætt samkomu-
lag um starfslok hans. Þetta þættu
einhverjum kaldar kveðjur frá vinnu-
veitanda til átján ára.

Vel unnin störf – og þó
Kveðjurnar eru þó ekki
bara kaldar. Ef tilkynn-
ingin er lesin til enda
má finna heillaóskir
til Þorsteins og
fjölskyldu hans. Þá
eru honum auk þess
þökkuð vel unnin
störf liðin ár. Þau
þóttu bara greinilega
ekki alveg nógu vel
unnin.
Frambjóðendur blogga
Vefmiðillinn Eyjan.is er líkast til
öflugasti bloggvettvangur lands-
ins. Aðstandendum hans hefur þó
stundum verið legið á hálsi fyrir að
hleypa inn í blogghópinn holskeflu
frambjóðenda í aðdraganda prófkjara
og kosninga, sem hinir nýju bloggarar
nýta síðan sjálfum sér til framdráttar
fyrst um sinn en hverfa svo gjarnan
af hólmi. Að einhverju leyti er þessi
gagnrýni ósanngjörn. Hins vegar er
gaman að segja frá því að nýjasti
bloggarinn á vefnum heitir Hjálmar
Sveinsson og er í framboði í prófkjöri
Samfylkingarinnar í Reykjavík. Og
næst verður kynnt til leiks Margrét
nokkur Sverrisdóttir, sem er í fram-
boði í prófkjöri Samfylkingarinnar
í Reykjavík. stigur@frettabladid.is
HANNA BIRNA KRISTJÁNSDÓTTIR
Í DAG | Reykjavíkurborg
Reykjavík – skrefi á undan
Í
gærmorgun sagði Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra
að þjóðin þyrfti að líta til landsliðsins í handbolta um fyrir-
myndir í vörn og sókn í atvinnu- og efnahagsmálum á næstu
árum. Því miður reyndist forsætisráðherra þarna ákaflega
seinheppinn í vali á fyrirmyndum.
Eftir brokkgenga spilamennsku, en þegar sigur á Austurríki
virtist þó í sjónmáli, klúðruðu strákarnir okkar hlutunum á svo
ævintýralegan hátt að það hefði verið fyndið ef það hefði ekki
verið svona sorglegt. Það eina sem mögulega getur slegið þessum
mistökum við í framtíðinni er ef einhver íslensku leikmannanna
ákveður að þruma boltanum í eigið mark í leikslok.
Atburðarásin undir lok leiks landsliðsins gegn Austurríki í
gærkvöldi var reyndar eins og orðum Jóhönnu hefði verið snúið
við; að leikmenn handboltalandsliðsins hefðu ákveðið að taka sér
til fyrirmyndar hvernig þjóðin þeirra hefur kosið að standa að
endurreisn efnahagslífsins heima fyrir.
Síðastliðið haust leit út fyrir að skriður væri að komast á efna-
hagsáætlun stjórnvalda. Mark Flanagan, yfirmaður sendinefndar
Alþjóðagjaldeyrissjóðsins gagnvart Íslandi, sagði afrek að tekist
hefði að endurfjármagna helstu banka landsins á rúmu ári. Benti
hann á að í öðrum löndum, sem höfðu glímt við álíka vanda, hafi
tekið 24 til 36 mánuði að koma fjármálakerfinu í svipað horf.
Á sama tíma kom fram það mat Alþjóðagjaldeyrissjóðsins að
stjórnvöld væru komin lengra á veg við að draga úr ríkisútgjöld-
um en gert var ráð fyrir.
Þetta var í lok október. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn var loks
búinn að afgreiða endurskoðun sína á íslensku áætluninni og Evr-
ópski fjárfestingarbankinn hafði í kjölfarið affryst 30 milljarða
króna lán til Orkuveitu Reykjavíkur.
Landið virtist vera að rísa. En svo kom sjálfstortímingarhvötin
til sögunnar, rétt eins og hjá landsliðinu við lok leiksins við Aust-
urríki. Stór hluti þjóðarinnar, ásamt stjórnarandstöðuflokkunum,
stjórnarandstöðuarmi ríkisstjórnarinnar og forsetanum ákvað
að færa stöðu mála aftur um fimmtán mánuði með ákvörðun um
þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave.
Þetta gerðist þrátt fyrir v iðvaranir úr fjölmörgum áttum. Þar
á meðal frá forystumönnum launþegasamtaka og atvinnulífsins.
Efnahagslífið þolir ekki áframhaldandi óvissu. Ríkið, opinber
fyrirtæki og bankar verða að hafa aðgang að lánsfé á alþjóðlegum
fjármálamörkuðum, voru samhljóma viðbrögð Gylfa Arnbjörns-
sonar, forseta ASÍ, og Vilhjálms Egilssonar, framkvæmdastjóra
SA.
Sá aðgangur er úr sögunni á meðan enn og aftur er beðið eftir
Icesave. Og óvissan er ekki aðeins á alþjóðlegum fjármálamörk-
uðum, þar sem skuldatryggingarálagið á Ísland hækkar dag frá
degi, heldur hríslast hún út í hvert horn samfélagsins.
Ábyrgðin á þessari dýrkeyptu pattstöðu er ekki stjórnmála-
mannanna. Þeir fara ekki lengra en þjóðin leyfir þeim, eins og er
vert að rifja upp nú þegar ár er liðið frá Búsáhaldabyltingunni.
Ef þjóðin kýs óvissu, þá fær hún óvissu.
Útbreidd sjálfstortímingarhvöt.
Landsliðið og
endurreisnin
JÓN KALDAL SKRIFAR