Fréttablaðið - 06.03.2010, Blaðsíða 26

26 6. mars 2010 LAUGARDAGUR
Eddu- og Kairos-verðlaun. Glaum-
ur og glys, galakjólar og innblásn-
ar ræður. Eru Þóra og Andri Snær
enn þá hátt uppi?
Þóra: „Já, ég var það í marga
daga. Svo fékk ég fálkaorðuna í
gær. Í Skaupinu voru allir með
fálkaorður í einu atriðinu og Úlfur
Grönvald, sem bjó þessar orður
til, sæmdi mig einni fyrir mik-
inn námsvilja og einlægan áhuga
á listum. Þannig að það eiginlega
rignir bara upp í nasirnar á mér
þessa dagana.“
Þið hafið ekki fengið fálkaorður
í alvörunni, er það?
Andri: „Nei, en það er bara tíma-
spursmál!“
Þóra: „Verst að maður er ekki
nógu góður í íþróttum.“
Segðu okkur nú frá Kairos-verð-
launahátíðinni, Andri, þar sem
þú tókst á móti verðlaunum upp á
75.000 evrur.
Andri: „Á Eddunni og á Óskarn-
um og svona fær maður bara rétt
að þakka mömmu og pabba og svo-
leiðis, en þetta var eins og ég ætti
hundrað ára hátíðarafmæli. Ég
fékk að velja mér tónlistarfólk til
að taka með út. Ég var með Emilí-
önu Torrini, Steindór Andersen og
fleiri. Tveir doktorar voru með
langar ræður um það sem ég hef
gert og svo fékk ég sjálfur að tala
í korter …“
Þóra: „Hmmm. Mér finnst ég
farin að vera dálítið olnbogabarn
í þessu viðtali.“
Andri: „… og þetta fór fram í
1.200 manna risavöxnu rauðu bar-
okk-pluss-með-svölum leikhúsi í
miðborg Hamborgar.“
Nú er Gunnar ljósmyndari mætt-
ur til að mynda Þóru og Andra og
spyr af hverju hann hafi ekkert
heyrt um þessi verðlaun.
„Nú, það er út af því að ég er
ekki íþróttamaður,“ segir Andri
Snær og skellihlær.
Subbulegi smjörklípuhlunkurinn
Þegar Gunnar er búinn að mynda
þau snúum við okkur að máli mál-
anna: Þjóðaratkvæðagreiðslunni í
dag.
Andri: „Ég myndi segja að þetta
mál særi fegurðarskyn mitt. Það
er svo ljótt og óhreint. Þetta mál
er bara subb.“
Þóra: „Ertu þá að tala um
Icesave-málið í heild, eða atkvæða-
greiðsluna?“
Andri: „Bæði. Þetta er bara
subbudrulla og algjör viðbjóður.
Mér finnst að Icesave-málið eigi
að vera tekið yfir af fúlli skila-
nefnd sem fær skrifstofu í Brussel
og borgar út á meðan eignir Lands-
bankans eru til sölu í fimm ár og
síðan skulum við tala um þetta. Að
hafa látið þjóðina hugsa um þetta
í 18 mánuði – á meðan allt draslið
og auðmennirnir eru að endurreisa
sig – er einhver stærsti smjör-
klípuhlunkur sem nokkurn tím-
ann hefur verið slengt framan í
þjóðina.“
Þóra: „Ef við tækjum burt allan
tímann og orkuna og ergelsið sem
hefur farið í þetta Icesave-mál,
sem er bara lítill hluti af því sem
hér gerðist, þá værum við komin
miklu lengra. Á meðan hefur eng-
inn verið ákærður, enginn hefur
verið handtekinn, og einu eign-
irnar sem hafa verið frystar er
bankareikningur Baldurs Guð-
laugssonar! Ég ætla samt að mæta
á kjörstað því mér hefur verið inn-
prentað að það sé mikilvægt að
kjósa. Þótt þetta sé allt hið undar-
legasta mál þá held ég samt að ég
hlunkist og setji seðil í kassann.“
Svo ægilega þægilegt
Báruð þið einhvern tímann þá
von í brjósti eftir hrunið mikla að
allt myndi breytast til batnaðar á
Íslandi?
Þóra: „Já.“
Andri: „Maður hefur séð fullt
af sjálfsprottinni viðleitni til að
breyta einhverju, eins og þjóðfund-
inn til dæmis, en mér finnst eins
og allar þessar stofnanir sem við
eigum séu ekki að taka þátt í breyt-
ingunum. Eins og til dæmis verka-
lýðsforystan. Gylfi Arnbjörnsson
vill bara fá álver í Helguvík. Það
eru engin hugmyndafræðileg
skilaboð send frá þessum stóru
mössum, þessum stóru félagasam-
tökum sem eiga lífeyrissjóðina og
eiga þetta allt saman. Það er ekk-
ert í gangi þar. Það var mikið afrek
að koma þessum þjóðfundi upp og
sú elja er ekki til hjá þessu skrif-
stofufólki sem rekur stóru félags-
legu batteríin.“
Þóra: „Ég skildi aldrei hvernig
allir gátu keypt raðhús og tvo bíla.
Svo kom í ljós að það var bara ekki
hægt. Lífsstíllinn sem við höfðum
tileinkað okkur er svo gjörsam-
lega ósjálfbær. Ég var að vonast
til að hugarfarið myndi breytast
þegar fólki sæi að þessir „góðu
tímar“ myndu aldrei koma aftur.
Við eigum langt í land með að átta
okkur á því, því þetta hefur verið
svo ægilega þægilegt. Við höfum
getað lokað augunum fyrir því
hvað hélt þessu öllu uppi.“
Andri: „Margir erlendir blaða-
menn sem maður talar við eru
haldnir þeim misskilningi að halda
að lífsgæði okkar hafi fyrst komið
við einkavæðingu bankanna. Mér
finnst við hafa haft það fínt síðan
ég fæddist. Íslendingar veiða um
1,5 prósent af öllum fiski í heim-
inum og það eitt og sér ætti að
vera fjandi nóg til að halda þessu
fámenna þjóðfélagi gangandi. En
þar að auki erum við með fleiri
ferðamenn á mann en flestar
þjóðir. Við erum með fimm sinn-
um meiri orkuframleiðslu á mann
en flest nágrannaríkin. Og svo
allt hitt. Það er rannsóknarefni
hvernig var hægt að klúðra þessu
svona.“
Hver er einfaldasta skýringin á
þessu klúðri?
Andri: „Það er klikk í kerfinu –
líklega hugmyndafræðilegt klikk.
Einhvers staðar lekur peningurinn
út. Það er stjarnfræðilega fárán-
legt að það ríki neyð í þorpi sem
veiðir 0,1 prósent af öllum fiski í
heiminum.“
Þetta gerir mann brjálaðan!
Hvernig eru svo Þóra og Andri
stemmd fyrir framtíðinni?
Andri: „Ef þessi kreppa fer ekki
neðar, má að vissu leyti segja að
þetta hafi ekki verið kreppa. Í
Íslandssögulegu tilliti er sársauka-
stuðullinn ekki kominn nógu hátt
til að þetta geti kallast kreppa.“
Þóra: „Mér hefur oft verið hugs-
að til forfeðra minna og verið
þeim þakklát fyrir að hafa kom-
ist í gegnum alla þessa ömurlegu
tíma í Íslandssögunni og skilað
okkur þó hingað. Sjálf sveiflast ég
á milli kolsvartrar bölsýni og mik-
illar bjartsýni.“
Fer það ekki dálítið eftir því
hvað manni er sagt í fréttatímun-
um? Ef það er alltaf verið að tala
um „óveðursský sem hrannast upp
við sjóndeildarhringinn“ er aðeins
erfiðara að vera léttur á því.
Þóra: „Tja, hluti af því er að það
er verið að moka flórinn. Það er
margur skíturinn sem kemur í ljós.
Menn gátu bara labbað inn í banka
og sagt: „Ég ætla að fá þrjátíu þús-
und milljónir að láni og veðið er
bara bréf í bankanum ykkar. Ég
ætla að setja þetta inn í þetta ehf.
og ef þið vilduð senda þetta til Tor-
tólu þá væri það rosa gott.“ Eng-
inn ber neina persónulega ábyrgð
á þessu. Þetta eru bara hreinar
kennitölur úti um allt. Á meðan er
verið að gjaldfella 200.000 yfir-
dráttarheimildir á einhverja ves-
alings kennara. Ég meina, þetta
gerir mann brjálaðan! það er hlut-
verk fjölmiðla að segja frá hlutun-
um eins og þeir eru.“
Andri: „Bóla hefur svo mikið
þyngdarafl. Það fer allt á spor-
baug um bóluna. Bólan verður
miðja alls. Hugsun þín verður öll
út frá þyngdaraflinu og það var
allt miðað út frá bönkunum. Þú
gast farið í heimspeki af því að
jú, bankarnir réðu stundum heim-
spekinga.“
Þóra: „Hér erum við með
skemmtilegt listaverkefni. Hvað
ætli Björgólfi finnist um það? Ætli
hann sé til í að sponsa?“
Andri: „Þess vegna er ákveðið
frelsi núna af því að hugurinn er
laus úr viðjum þyngdaraflsins.“
Þóra: „Það góða er líka að alls
konar fólk, sem hefur aldrei velt
fyrir sér pólitík eða hvernig þjóð-
félagið er byggt upp, er farið að
pæla. Ég á vinkonur sem voru allt
í einu farnar að spá í þrískiptingu
valdsins og svo framvegis. Maður
sér ýmis ljós í myrkrinu.“
Andri: „Svo sér maður fólk,
sem hefur alltaf pælt mikið í pól-
itík, verða dauðfegið þegar eitt-
hvað annað kemur upp. Eitthvað
lítið og ómerkilegt mál sem tekur
athyglina. Hvað var það nú aftur
um daginn?“
Þóra: „Var það eitthvað um kjóla
kannski?!“
Góðu tímarnir koma aldrei aftur
Þóra Arnórsdóttir og Andri Snær Magnason eru sigurvegarar. Að minnsta kosti þessa vikuna. Þóra var valin sjónvarpsmaður
ársins á Eddunni og Andri voru afhent Kairos-verðlaunin við mikla athöfn í Hamborg. Þau settust á rökstóla með Dr. Gunna.
ÞÓRA ARNÓRSDÓTTIR OG ANDRI SNÆR MAGNASON Það rignir upp í nefið á þeim og bara tímaspursmál hvenær þau fá fálkaorðuna! FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Á RÖKSTÓLUM
Síðasta veitingahúsið
Þóra: Santa María á Laugavegi. Þar
má borða góðan mat fyrir viðunandi
verð.
Andri: Ég borðaði íslenskan þorsk í
afar góðu veitingahúsi við höfnina í
Hamborg. Dálítið að sækja vatnið yfir
lækinn samt.
Síðasta bókin
Þóra: Blómin frá Maó eftir Hlín
Agnarsdóttur.
Andri: Úr skilvindu drauma eftir Arngrím Vídalín.
Síðasta bókin sem ég las fyrir börnin
Þóra: Elmar og veðrið fyrir yngstu dótturina og Gralli
gormur fyrir soninn.
Andri: Við erum með 2, 4, 7 og 12 ára gömul börn svo
það er ýmislegt í gangi. Núna er sú sem er sjö ára komin
upp á lag með að hlusta á sögur sem við höfum sett inn
á iPodda. Nú er hún að lesa Sögur
af kuðungi eftir Þórhall sem vinnur í
Sólheimasafni.
Síðasta bíómyndin
Þóra: Við leigðum Das Leben der
anderen, en við náðum ekki að byrja
á henni. Það er til skammar og ég
ætti ekki að segja frá því.
Andri: The Good Heart.
Síðasta sundlaugin
Þóra: Börn eru alltaf með kvef á veturna svo maður
fer ekki eins mikið í sund. Ætli það hafi ekki bara verið
sundlaugin í Kópavogi.
Andri: Nauthólsvík, potturinn og sjórinn í síðustu viku.
Síðasta útlandið
Þóra: Ég fór til Brussel í örfáa daga í október.
Andri: Hamborg.
SÍÐAST (EN EKKI SÍST)