Fréttablaðið - 10.05.2010, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 10. maí 2010 15
Dagskrá fundarins er
1. Sk‡rsla stjórnar
2. Ger› grein fyrir ársreikningi
3. Tryggingafræ›ileg úttekt
4. Nýjar reiknitöflur
5. Fjárfestingarstefna sjó›sins kynnt
6. Önnur mál
Ársfundur 2010
Allir sjó›félagar, jafnt grei›andi sem lífeyrisflegar,
eiga rétt til fundarsetu á ársfundinum.
Sjó›félagar eru hvattir til a› mæta á fundinn.

Stjórn Söfnunarsjó›s l ífeyrisréttinda
Ársfundur Söfnunarsjó›s lífeyrisréttinda ver›ur
haldinn a› Borgartúni 29, Reykjavík á 4. hæ›,
fimmtudaginn 20. maí 2010 og hefst kl. 16.30.
Reykjavík 19. 04. 2010
Hafðu samband
símiVerðbréfaþjónusta Arion banka
er söluaðili sjóða Stefnis.
Stefnir - Ríkisvíxlasjóður.
Góður kostur fyrir
einstaklinga og fyrirtæki.
90% ríkisvíxlar og ríkisskuldabréf / 10% innlán
Stefnir - Ríkisvíxlasjóður er verðbréfasjóður skv. lögum nr. 30/2003, um verðbréfasjóði og fjárfestingarsjóði. Rekstrarfélag sjóðsins er Stefnir hf. Vakin er sérstök athygli á að almennt fylgir áhætta fjárfestingu í hlutdeildarskírteinum
sjóða, t.d. getur fjárfesting rýrnað eða tapast að öllu leyti. Fyrri ávöxtun sjóða gefur ekki áreiðanlega vísbendingu um framtíðarávöxtun þeirra. Nánari upplýsingar um sjóðinn, þ.á m. nánari upplýsingar um áhættu við fjárfestingu
í hlutdeildarskírteinum hans, má finna í útboðslýsingu eða útdrætti úr útboðslýsingu sjóðsins, sem nálgast má á www.arionbanki.is/sjodir.
Excelskáldin
Svo ótal margt þarf að end-urskoða núna – söguna,
sjálfsmyndina, pólitíkina, orð-
ræðuna, þjóðarhugmyndina,
siðferðið … En fyrst og fremst
þarf þó að endurskoða endur-
skoðendurna.
Þeir voru aðalskáldin í bænum.
Þessir súrrealistar klædd-
ust gráu og þegar þeir töluðu
streymdi grá þoka út um
munninn á þeim. Þeir gerðu
sjálfa sig ósýnilega en sköpuðu
sér sterk tákn sem ekki urðu
vefengd. Þeir tóku sér ból-
festu í gráum háhýsum og köll-
uðu sig alþjóðlegum nöfnum
sem virkuðu óskaplega ensk
og heiðvirð. En þeir bulluðu
meira en Jón Gnarr.
Traustið selt
Á bak við hvern útrásarvík-
ing var her af þeim. Þegar
við lýsum yfir óbeit okkar á
auraspuna útrásarvíkinganna
er rétt að hafa hugfast að þeir
voru einungis hinn sýnilegi
hluti þess villta tryllta spillta
kapítalisma sem hér var inn-
leiddur af trúarlegri staðfestu.
Þeir sátu þarna einhvers stað-
ar á bak við gráu mennirnir
með útlensku skammstafanirn-
ar og unnu baki brotnu við að
finna leiðir til að brjóta regl-
ur, koma undan, sniðganga,
fela, flækja – gera það sem í
daglegu tali er auðkennt með
sögninni „að svindla“ þó að
það hafi sjálfsagt aldrei hvarf-
lað að neinum þeirra. Þeir
héldu að þeir væru að „spila
fast“, „leika sóknarbolta“,
„ganga eins langt og dómarinn
leyfir“. Þeir hugsuðu í fótbolta-
klisjum. Þeir höfðu allir lært
það í skólanum að tilgangur
lífsins væri að búa til vöru úr
sér og fá pening. Með öllum
ráðum.
Fram hefur komið að við-
skiptahættir mannsins sem
veðsetti bótasjóð Sjóvár í
braski sínu hafi verið kenndir
við Háskólann og nemendur
sérstaklega látnir gera grein
fyrir þeim á prófi. Það er ekki
endilega vegna þess að kenn-
arar við Háskólann séu sið-
lausir eða fábjánar – þeir hafa
kannski bara ekki mikið hugs-
að út í rétt og rangt – og flækj-
urnar sem téður viðskipta-
maður bjó til virðast hafa þótt
svo athyglisverðar frá fag-
legu sjónarmiði að aðdáun hafi
vakið. En það vantar augljós-
lega eitthvað í nám þar sem
slíkt er kennt með velþóknun.
Sjálf hugmyndafræðin á bak
við það er röng. Sú hugmynda-
fræði að allt okkar háttalag og
öll okkar einkenni sé vara á
markaði: líka traust.
Með vottorð í siðferði
Viðskiptadeildir háskólanna
framleiddu fólk sem skrif-
aði til dæmis upp á bókhald-
ið hjá Fl-Group sem hlýtur að
hafa verið dularfullt því engu
var líkara en að menn tæmdu
með hlálegum flugfélagakaup-
um þá digru sjóði sem tekist
hafði að nurla saman áratug-
um saman með einokunar-
okri á þrautpíndri þjóð. Þegar
Vilhjálmur Bjarnason reyndi
að grafast fyrir um undarleg-
ar færslur af reikningum þá
kom virðulegur endurskoð-
andi og traustsali frá firma
með afskaplega langt útlenskt
nafn og vottaði að ekkert óeðli-
legt sæist. Það var mikið um
slík vottorð á þessum árum. Í
gamla daga voru sum okkar
með vottorð í leikfimi – hér
tíðkaðist að gefa hressum
gaurum vottorð í siðferði.
Halldór Ásgrímsson (sem
raunar er endurskoðandi) var
í sjónvarpsviðtali á dögunum
þar sem fram kom að ákaflega
vel hefði tekist til við einka-
væðingu bankanna, sem farið
hefðu til aðila sem alls ekki
tengdust þáverandi stjórnar-
flokkum; Finnur Ingólfsson
bara forstjóri útí bæ, og hví
skyldi hann gjalda þess að
hafa verið einhvern tímann í
Framsóknarflokkum? Halldór
viðurkenndi með landskunnum
semingi að ef til vill hefði eft-
irlitið brugðist, en benti hins
vegar á að stjórnvöld hefðu
treyst því að endurskoðendur
gættu þess að allt væri eins og
það ætti að vera – kannski út
af öllum löngu og traustvekj-
andi útlensku nöfnunum.
Þegar sá mikli vefstóll,
Enron, var afhjúpaður í Banda-
ríkjunum, beindu menn mjög
sjónum að endurskoðendafyrir-
tækinu sem bæði annaðist ráð-
gjöf um auraspunann og endur-
skoðaði svo bókhaldið, Arthur
Andersen. Af því tilefni var
rætt við ýmsa endurskoðend-
ur hér á landi í viðskiptablaði
Moggans, þar á meðal einn hjá
KPMG. Hann var spurður um
nauðsynina á opinberu eftirliti
með störfum þessarar stétt-
ar. Hann telur það óheppilegt:
„Opinbert kerfi sé oft þungt
í vöfum og hætt sé við að því
myndi fylgja stöðnun.“
Stöðnun. Soldið fyndið orð
hjá endurskoðanda. Bókhald er
nefnilega svo skapandi.
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur.
Í DAG
Þeir héldu að þeir væru að „spila
fast“, „leika sóknarbolta“, „ganga
eins langt og dómarinn leyfir“.
Þeir hugsuðu í fótboltaklisjum.
Þeir höfðu allir lært það í skól-
anum að tilgangur lífsins væri
að búa til vöru úr sér og fá pening. Með öllum
ráðum.
AF NETINU
Furðar sig á stallsystrum
„Aðeins ein kona gaf kost á sér í aðalstjórn Blaðamannafélags Íslands á síðasta
aðalfundi: Ég. Tvær konur gáfu kost á sér í varastjórn: Lóa Pind Aldísardóttir og
Sigrún María Kristinsdóttir. Á aðalfundinum var beinlínis leitað til fleiri kvenna
og þær spurðar hvort þær vildu gefa kost á sér í stjórn félagsins. Þær vildu það
ekki. Þetta eru staðreyndir málsins. Því furða ég mig á þeim hluta ályktunar
Félags fjölmiðlakvenna þar sem segir:
Félag fjölmiðlakvenna hafnar því að karlar ráði einir ferðinni í Blaðamannafélagi
Íslands og skorar á stjórn BÍ að boða til aukaaðalfundar hið fyrsta. Mér finnst
vissulega miður að í aðalstjórn sé aðeins ein kona en sex karlmenn. Það er
hins vegar ekki svo að konur hafi staðið í röðum til að gefa kost á sér í stjórnina
en þeim verið hafnað í kosningum. Konurnar buðu sig einfaldlega ekki fram.“
http://www.dv.is/blogg/erla-hlynsdottir
Erla Hlynsdóttir, blaðamaður og stjórnarmaður í BÍ.
Falskur góður vilji
„Minnismerkið um Helförina við Adlon hótelið í Berlín var
líklegast fyrst og fremst hugsað sem friðþæging fyrir Þjóðverja
sjálfa, meira en minnismerki um fórnarlömbin. Það sést vel á
yfirlýsingum frá þýskum stjórnmálamönnum í aðdragandanum
að gerð minnismerkisins. Í þeirri umræðu sem varð um stóra
stöplaminnismerkið um Helförina, sagði þýskur diplómati við
Der Spiegel: „Við þörfnumst þessa minnisvarða til að koma okkur á framfæri
við heiminn, og sér í lagi við BNA.“
http://postdoc.blog.is
Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, fornleifafræðingur