Fréttablaðið - 12.05.2010, Blaðsíða 19
MIÐVIKUDAGUR 12. maí 2010 19
Í borgarstjórnarkosningunum í vor stendur valið milli þess að
bíða af sér kreppuna, líkt og Sjálf-
stæðisflokkurinn ætlar sér, eða
beita afli borgarinnar til að vinna
sig út úr henni eins hratt og kostur
er, einsog hugmyndir Samfylking-
arinnar ganga út á. Við teljum ein-
dregið að Reykjavík eigi að taka sér
forystuhlutverk á krepputímum.
Sú forysta á að snúast um þrennt:
tryggja atvinnu, tryggja öryggi og
kveikja von um betra samfélag.
Þetta þrennt er reyndar nátengt:
Atvinna skapar öryggi sem skap-
ar von. Ef við sköpum ekki atvinnu
þá dregur úr öryggi og vonin dvín-
ar – og andstæðan verður jafnvel
ofan á: óöryggi og vonleysi.
Atvinna
Reykjavík á ekki að unna sér hvíld-
ar fyrr en atvinnuleysi er úr sög-
unni. Þar þarf að leiða samvinnu
margra. Sá doði sem stafar frá
ráðhúsinu er bein afleiðing af því
að frjálshyggjan vísar ábyrgðinni
annað á meðan hún bíður eftir
að markaðurinn leysi málin. Það
er dýrt. Afleiðingin gæti orðið
langvarandi atvinnuleysi. Höf-
uðborgin á þvert á móti að taka
frumkvæði. Tryggja að hlúð sé
að tækifærum í markvissu sam-
starfi við atvinnulífið, hvort sem
er í ferðaþjónustu, þekkingariðn-
aði eða kvikmyndagerð svo dæmi
séu tekin. Reykjavík er í einstakri
stöðu til að fá aðra með. Viðhalds-
verkefnum og framkvæmdum á
ekki að fresta heldur flýta eins og
kostur er. Ráða á fólk af atvinnu-
leysisskrá til brýnna verkefna,
þar sem það er hægt. Einnig þar
á Reykjavík að stíga fram og leiða.
Þá fylgja aðrir á eftir. Það er allt
betra en atvinnuleysi.
Öryggi
Reykjavík á að tryggja öryggi.
Við þurfum öll að geta treyst því
að samfélagið standi með okkur ef
í harðbakkann slær. Það þýðir að
hækka þarf lágmarksframfærslu
og styðja betur við barnafjöl-
skyldur. Öllum verður að tryggja
þak yfir höfuðið án yfirskuldsetn-
ingar. Til þess þarf leiguhúsnæði
að vera öruggur kostur, viðráð-
anlegt og fáanlegt til lengri tíma.
Öryggi barna á að vera númer
eitt. Skólarnir eiga að vera griða-
staður, líka í kreppu. Við eigum að
standa saman um að endurskoða
forgangsröðina og tryggja að börn
hrekist ekki úr íþróttum eða frí-
stundastarfi vegna erfiðra heim-
ilisaðstæðna. Sú menntun er líka
nauðsynleg til að leggja grunn að
farsælli og og öruggri framtíð. Við
þurfum sterkt velferðarsamfélag
því það er lykillinn að öryggi fyrir
alla. Við skulum ekki kjósa frá
okkur öryggið.
Von
Reykjavík á þó ekki síst að kveikja
og næra von um sterkari borg og
betra samfélag þar sem við lærum
af reynslunni. Við eigum að horfa
til framtíðar þar sem lausnir
koma í stað kreddu, umhyggja og
nágrannasamfélag í stað eigin-
girni og afskiptaleysis, samhjálp í
stað kapphlaups eftir innantómum
gæðum og umburðarlyndi í stað
dómhörku. Borgarbragurinn bygg-
ir á okkur sjálfum. Í góðri borg fer
saman óttaleysi og fjölbreytni,
tilhlökkun gagnvart framtíðinni,
ásamt hæfilegri blöndu af íhalds-
semi og forvitni fyrir hinu nýja.
Reykjavík er aflið sem mun koma
Íslandi út úr kreppunni.
Valið í vor
Það er enginn vafi að ef rétt verður
á málum haldið í borginni munum
við sjá nýjar og gamalgrónar
atvinnugreinar vaxa aftur og dafna
sem aldrei fyrr. Við þurfum bara
að þora að taka skrefið til forystu,
og standa og falla með því. Byrjum
á því að hafna þriggja ára framtíð-
arsýn meirihlutans í Reykjavík
um aðgerðarleysi í atvinnumál-
um, 11% atvinnuleysi og 70% nið-
urskurð til mannaflsfrekra verk-
efna. Það boðar bara landflótta.
Reykjavík hefur alla burði til að
gera margfalt betur ef hún beitir
sér. Atvinnustefna og aðgerðar-
áætlun Samfylkingarinnar fyrir
komandi borgarstjórnarkosning-
ar sannar það. Þar birtist sýn um
atvinnu, öryggi og von um betri
framtíð. Þar liggur munurinn. Þitt
er valið.
Reykjavík verður að taka forystu
Borgarmál
Dagur B.
Eggertsson
oddviti
Samfylkingarinnar í
Reykjavík
Öllum verður að tryggja þak yfir höfuð-
ið án yfirskuldsetningar. Til þess þarf
leiguhúsnæði að vera öruggur kostur,
viðráðanlegt og fáanlegt til lengri tíma.
AF NETINU
Ríkisstjórnin svíkur fyrninguna
Grátkór kvótagreifa hefur ekki grátið í mánuð. Bendir til, að staða mála sé í
megnu ólagi. Það er hún líka. Hjarta Jóns Bjarnasonar sjávar-
útvegsráðherra slær með kvótagreifum. Hann stefndi málinu
í átt að sátt við hagsmunaaðila. Um það snýst ekki loforð
ríkisstjórnarinnar. Hún lofaði sátt við þjóðina, sem heimtar
kvótann til baka. Excel-menn hafa verið fengnir til að reikna
inn gjaldþrot útgerða af völdum fyrningarleiðar. Málið snýst
samt ekki um útgerðír, þær mega drepast. Lífið heldur áfram
og veiðar halda áfram, þótt þjóðin fái kvótann. Ríkisstjórninni mun hefnast
fyrir að svíkja þjóðina.
jonas.is
Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri gefur tóninn
Óskar Hrafn Þorvaldsson er maður sem gerir miklar kröfur til
sjálfs sín.
Þekktur fyrir að vera hörkuduglegur, með gott fréttanef og
fyrir að njóta virðingar hjá samstarfsfólki sínu. Svo er spurn-
ing hvernig menn eiga að bregðast við þegar þeir bregðast.
Þetta er hans svar við því.
http://andres.eyjan.is/
Andrés Jónsson
Bergsteinn Sigurðsson, blaða-maður á Fréttablaðinu, fjall-
aði í gær um grein mína í sama
blaði sl. laugardag. Hann fór þó
á svig við kjarna gagnrýni minn-
ar. Sú gagnrýni lýtur ekki að
handtöku tiltekinna einstaklinga
heldur að munstri sem einkenn-
ist af markvissri og vaxandi fjöl-
miðlasækni opinberra embættis-
manna á frumstigum ákæru- og
dómsmála. Slíka þróun tel ég var-
hugaverða og lítt til sóma í okkar
fámenna íslenska samfélagi. Sér-
staklega er mikilvægt að embætt-
ismenn haldi haus við þær óvenju-
legu aðstæður sem nú ríkja. Þó að
dæmi sl. helgar sé nýjasta tilvikið
þá nefni ég einnig önnur frá fyrri
tíð. Af nógu er að taka. Bent skal
á að nota hefði mátt bílakjallara
saksóknarahússins sl.föstudag,
ef ekki hefði staðið vilji til mikils
uppsláttar eins og raun varð á.
Ég tel að allir rannsakendur séu
á villigötum sem á undanförnum
mánuðum og misserum hafa efnt
til sérstakra blaðamannafunda til
að skýra frá fyrirætlunum sínum
varðandi tilgreinda einstaklinga
sem ekki hefur verið hafin opin-
ber rannsókn á, hvað þá ákæru-
né dómstólaferli. Slíkt mætti e.t.v.
skýra sem viðbrögð við óþreyju í
samfélagi þar sem enginn emb-
ættismaður eða stjórnmálamað-
ur, hefur enn stigið fram og axlað
ábyrgð með viðeigandi hætti á
sínum þætti í orsökum hrunsins
eins og vænta hefði mátt og tíðk-
ast mundi í nágrannalöndunum.
Einnig kann að koma til mannleg
viðleitni rannsakendanna sjálfra
til að vekja athygli yfirmanna
og annarra á dugnaði sínum eða
myndugleik enda munu slíkir
fundir ávallt hljóta rými í fjöl-
miðlum þjóðar sem þyrstir eftir
því að einhver axli ábyrgð á þeim
þrúgandi vanda sem íslenskur
almenningur þarf að glíma við.
Framangreind vinnubrögð eru
hins vegar að mínu mati alger-
lega ótímabær og óviðeigandi,
sama hver í hlut á, þar til dómur
er upp kveðinn og fyrir ligg-
ur ótvíræð sekt þess er í hlut á.
Í þeim fyrstu skrefum sem nú
er verið að stíga til að fullnægja
réttlætinu er mikilvægt að var-
ast allt sem minnir á vinnubrögð
í Geirfinnsmáli, Hafskipsmáli
eða öðrum blygðunarefnum rétt-
arsögu okkar. Séu menn vissir
um að þeir séu á réttri braut, ber
þeim að hafna óþarfa sjónarspili,
halda sínu striki og ljúka tilætl-
uðum verkum. Hver sem í hlut á.
Þannig vinnubrögð munu auka
traust og virðingu á rannsóknar-
mönnum. Þau eru skv. gildandi
lögum og varða leiðina að ábyrg-
ara en fyrst og fremst manneskju-
legra samfélagi.
Hið síðastnefnda er e.t.v. það
mikilvægasta af öllu, í því erf-
iða og dapurlega ferli sem nú er
hafið.
*Tekið skal fram að greinin
speglar einungis persónulega
skoðun höfundar.
Vörðum leiðina að
manneskjulegra samfélagi
Dómsmál
Jakob Frímann
Magnússon