Fréttablaðið - 14.06.2010, Page 16

16 14. júní 2010 MÁNUDAGUR
LÚR - BETRI HVÍLD
HLÍÐASMÁRI 1
201 KÓPAVOGUR
SÍMI 554 6969
FAX 554 3100
WWW.LUR.IS
LUR@LUR.IS
www.lur.is
Úrval rúma, sófa og hvíldarstóla
10:00 – 18:00mánfös
Opið:
lau 11:00 – 16:00
Margir litir í boði – Frábær verð í gangi
Súrefni
Asetýlen
Argon
Argonblöndur
Köfnunarefni
Helíum
Kolsýru
Glaðloft

Drangahraun 1 B, 220 Hafnarfjörður
Sími 580 3990, Fax 580 3991
info@strandmollen.is
Helíum í 17. júní blöðrurnar fæst hjá Strandmöllen.
Helíum er selt á 10, 20 og 50 l kútum og hægt er
að leigja áfyllingarstúta á kútana. Sendum um land allt.
Strandmöllen hefur meira en 90 ára reynslu af
framleiðslu og sölu lofttegunda.
Strandmöllen býður allar lofttegundir til
málmiðnaðarins, heilbrigðisgeirans og
til notkunar á rannsóknarstofum:
Helíum
í blöðrur
A
u
g
lý
si
n
g
a
sí
m
i
Allt sem þú þarft…
Undanfarið hefur hópur presta farið mikinn í hvatningu sinni
til kirkjustjórnarinnar og Alþing-
is að samþykkja ný hjúskaparlög. Í
umræðunni hefur verið gefið í skyn
að þeir sem ekki væru sama sinn-
is væru kærleikssnauðir, haldnir
homofóbíu, andstæðingar mannrétt-
inda og talsmenn óréttlætis.
Í raun er deiluefnið þó aðeins eitt:
skilgreining á hugtakinu hjón, þ.e
hvort hugtakið eigi hér eftir sem
hingað til að eiga við hjónaband
karls og konu eða skuli jafnframt
ná yfir samkynja sambúð.
Kirkjuþing lagði til með álykt-
un 2007 að hefðbundinn skilgrein-
ing væri látin halda sér. Lögð skal
áhersla á að kirkjustjórnin hefur
aldrei lagst gegn því að samkyn-
hneigðir, sem eru pör að lögum, nytu
sömu borgaralegu réttinda og hjón.
Einnig má minna á að þegar árið
1998 var, að frumkvæði biskups,
gefið út blessunarform til nota ef
samkynhneigð pör í staðfestri sam-
búð óskuðu kirkjulegrar blessunar.
Þar var íslenska þjóðkirkjan þar í
fararbroddi. Þjóðkirkjan samþykkti
einnig, fyrst allra kirkna á Norð-
urlöndum, að prestar yrðu vígslu-
menn að staðfestri samvist. Kirkjan
verður því hvorki sökuð um að hafa
staðið í vegi fyrir að réttlætis væri
gætt, né að hún hafi mismunað fólki
eftir kynhneigð. Staðhæfingar um
að það feli í sér mismunun, hindri
réttlæti og viðhaldi fordómum sé
haldið í hefðbundna skilgreiningu
á hjónabandinu, byggja því fremur
á rökvísi tilfinninganna en rökvísi
vitsmunanna.
Séra Sigríður Guðmarsdóttir,
birti grein í Fréttablaðin 9. júní.
Þar sýnir hún makalausa áróðurs-
leikfimi til að gera þá tortryggi-
lega sem ekki eru sama sinnis og
hún. Sr. Sigríður undrast að lúth-
erskur biskup (biskup Íslands)
skuli í álitsgerð sinni til Alþingis
tala um heilagleika hjónabandsins.
Telur hún þetta benda til að biskup
hafi rómversk kaþólskan skilning
á hjónabandinu sem sakramenti,
þrátt fyrir að siðbótarmennirnir
hefðu hafnað þeim skilningi. Þetta
er vægast sagt furðuleg útlegging
á orðum biskups. Þegar séra Sig-
ríður hlaut vígslu sem prestur var
henni falið „hið heilaga prests- og
prédikunarembætti“. Telur hún það
hafa falið í sér skilning rómversku
kirkjunnar á prestsembættinu sem
sakramenti?
Svipuðum brellum beitir hún, til
að gera þá sem halda vilja í hefð-
bundna skilgreiningu á hjónaband-
inu tortryggilega, þegar hún rifjar
upp að í gömlum hjúskaparlögum
var óheimilt að vígja í hjónaband
„geðveikan mann eða hálfvita“.
Af hverju er þetta dregið fram í
þessu sambandi? Er það til þess að
gefa í skyn að þeir sem halda vilja
í hefðina séu svo fordómafullir
að þeir dragi í sama dilk, að fyrri
tíðar hætti, geðveika, hálfvita og
samkynhneigða? Það hefur hvergi
komið fram að kirkjustjórnin vilji
meina samkynhneigðum að lifa í
löggiltri sambúð. Samlíkingin er út
í hött. Ég fæ ekki séð að séra Sigríð-
ur komi standandi niður úr þessari
röfræðilegu „akrobatík“.
Í grein í Fréttablaðinu 10. júní
rita fimm guðfræðingar hófsama
grein þar sem þeir mæla með
því að „kirkjan stilli sér upp við
hlið réttlætisins“ og hvetji til að
umrætt frumvarp verði samþykkt
óbreytt. Með orðalaginu er þó látið
því liggja að þeir, innan kirkjunn-
ar, sem hafa önnur viðhorf standi
í vegi fyrir réttlætinu. Ég fæ ekki
séð að í því felist óréttlæti eða nið-
urlæging þótt sitthvort hugtakið sé
notað um löggiltan sáttmála karls
og konu annars vegar og samkyn-
hneigðra hins vegar. Samkyn-
hneigðir tala um „hinsegin daga“
og „hinsegin fegurðarsamkeppni“
o.s. frv. og eru stoltir af. Þeir verð-
skulda viðurkenningu á því hverjir
og hvernig þeir eru og ættu að geta
borið höfuðið hátt, þótt fundið verði
„hinsegin“ hugtak um löggilta sam-
búð þeirra. Guðfræðingarnir óska
þess að kirkjan sýni kjark. Kirkjan
hefur þegar sýnt kjark með því að
vera á undan kirkjum í Evrópu í því
að rétta samkynhneigðum hönd. Ég
tel því ómaklegt að segja að kirkj-
an, undir forystu Karls biskups,
hafi aðeins rétt samkynhneigðun
„litla fingur vinstri handar fyrir
aftan bak“ eins og hið grandvara
góðmenni sr. Sigfinnur Þorleifsson
sagði í grein sinni í Fréttablaðinu
5. júni.
Kirkjan og ný hjúskaparlög
Ítrekað hefur komið fram í frétt-um að mesta atvinnuleysi á land-
inu er hér á Suðurnesjum. Þar má
nefna að um 20% félaga í Verka-
lýðs- og sjómannafélagi Keflavík-
ur eru nú án atvinnu. Jafnframt er
hlutfall heimila í greiðsluvanda hér
gríðarlega hátt. Ekki bætir heldur
úr skák að þeim fer nú ört fjölg-
andi sem eiga ekki lengur kost á
atvinnuleysisbótum af því að þeir
hafa verið án atvinnu lengur en
þrjú ár. Þessu fólki virðast allar
bjargir bannaðar.
Ég er nógu gamall til að þekkja
viðurstyggð langvarandi fjöldaat-
vinnuleysis. Mér eru í fersku minni
þau lamandi áhrif sem atvinnuleys-
ið hafði á sjálfsvirðingu og heilsu
fullorðinna, að ekki sé talað um vel-
ferð barna og unglinga. Ég man vel
hvernig gleðin og áræðinn hurfu úr
svipmóti vina og kunningja og við
tóku deyfð og depurð. Því miður
blasa þessi ummerki nú öll við
aftur. Eini munurinn er sá að nú er
kreppan dýpri.
Tæpt ár er liðið síðan Ríkisstjórn
Íslands, aðilar vinnumarkaðarins
og Samtök íslenskra sveitarfélaga
skrifuðu undir stöðugleikasátt-
mála. Allir skyldu leggjast á eitt
um að vinna þjóðina út úr vanda
efnahagshruns og atvinnuleysis.
Sérstaklega var kveðið á um að
ríkisstjórnin ryddi úr vegi hindr-
unum og greiddi götu þegar ákveð-
inna stórframkvæmda, þ.á.m. fram-
kvæmda vegna álvers í Helguvík,
sem er langstærsta einstaka tæki-
færið til að vinna á kreppuástand-
inu í atvinnumálum á landinu.
Ég efast ekki um góðan vilja
þeirra sem undirrituðu stöðugleika-
sáttmálann þó að myndugleika og
kraft hafi skort til að fylgja málum
eftir. Ég efast heldur ekki um góðan
vilja þess harðlínufólks sem hefur
lagt sig fram um að tefja og spilla
fyrir framgangi Helguvíkurverk-
efnisins á bak við tjöldin, í skjóli
stjórnvalda. Þetta fólk er margt
hvert sanntrúaðir kommúnistar,
í grænni mussu, sem trúa því að
atvinnurekstur, sem ekki er í eigu
ríkis eða sveitarfélaga, sé af hinu
illa en að ríkið sé aftur á móti mjög
verðmætaskapandi.
Í huga þessa fólks er alltaf bara
til eitt rétt svar. Þetta er fólk sem
af einhverjum ástæðum trúir því að
álver séu sérstaklega slæmur kost-
ur þó að vitað sé að flugsamgöngur
og ferðaiðnaður séu umhverfinu t.d.
miklu hættulegri. Margt af þessu
ágæta fólki er einmitt opinberir
starfsmenn sem lifa og hrærast í
vernduðu umhverfi og þurfa því
ekki sjálfir að óttast atvinnuleysi.
Hætt er við að slíkri einstaklingar
séu ekki sérlega næmir á hremm-
ingar þeirra sem misst hafa avinn-
una eða á kjörorð verkalýðshreyf-
ingarinnar frá 1. maí: „Við viljum
vinna.“
Ég auglýsi hér með eftir jarðsam-
bandi á milli þessa harðlínufólks og
atvinnulausra Íslendinga. Ég kalla
líka eftir jarðsambandi ríkisstjórn-
ar Íslands við þær fjölmörgu fjöl-
skyldur á Suðurnesjum sem sjá
ekkert nema svarnætti framund-
an ef stjórnmálamenn hafa ekki
manndóm í sér til að fylgja fyrir-
heitum eftir.
Jarðsamband óskast
Hjúskaparlög
Siguður Pálsson
guðfræðingur og dr. í
menntunarfræðum
Atvinnumál
Kristján G.
Gunnarsson
formaður Verkalýðs- og
sjómannafélags Keflavíkur
og nágrennis